ข้ามไปเนื้อหา

เอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2011)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(ต่าง) ←รุ่นเก่ากว่านี้ | รุ่นแก้ไขล่าสุด (ต่าง) | รุ่นที่ใหม่กว่า → (ต่าง)
เอกซ์ตรีมรูลส์ (2011)
โปสเตอร์โปรโมท เอกซ์ตรีมรูลส์ 2011 โดยมี จอห์น ซีนา
สมาคมเวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์
วันที่สหรัฐ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 2011
ไทย ทรูวิชั่นส์ 15 พฤษภาคม ค.ศ. 2011
เมืองแทมปา, ฟลอริดา
สถานที่เซนต์ พีท ไทม์ ฟอรั่ม
ผู้ชม10,000 คน[1]
แท็กไลน์"WWE goes Extreme"
(WWE มาด้วยความรุนแรง)
ลำดับเหตุการณ์ Pay-per-view
← ก่อนหน้า
เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 27 		ถัดไป →
โอเวอร์ เดอะ ลิมิต (2011)
ลำดับเหตุการณ์เอ็กซ์ตรีมรูลส์
← ก่อนหน้า
เอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2010) 		ถัดไป →
เอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2012)

เอกซ์ตรีมรูลส์ 2011 (อังกฤษ: Extreme Rules 2011) เป็นรายการเพย์-เพอร์-วิวมวยปล้ำอาชีพ ของ เวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ (WWE) ที่จัดหลังศึกใหญ่ เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 27 จัดเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 2011 ณ เซนต์ พีท ไทม์ ฟอรั่ม ใน แทมปา รัฐฟลอริดา โดยแสดงนักมวยปล้ำจาก รอว์ และ สแมคดาวน์ โดยจะเป็นแมทช์การปล้ำประเภทเอกซ์ตรีม รูลส์[2][3]

การสร้างสรรค์

[แก้]

ศึกใหญ่อีกศึก ต่อ จาก เรสเซิลเมเนี่ย XXVII กับในศึก ดับเบิ้ลยูดับเบิ้ลยูอี เอกซ์ตรีม รูลส์ 2011 โดยในโปสเตอร์มี ซีเอ็ม พังก์ เป็นแบบโปสเตอร์ เอกซ์ตรีม รูลส์ ในช่วงตอนแรก และต่อมาได้มีโปสเตอร์ตัวที่ 2 ออกมา โดย จอห์น ซีนา เป็นนายแบบให้ ส่วนเพลงประจำศึกนี้คือ "Justice" โดย Rev Theory

เบื้องหลัง

[แก้]
คริสเตียน จะต้องเจอกับ อัลเบร์โต เดล รีโอ ในการชิงแชมป์ World Heavyweight Championship ใน เอกซ์ตรีม รูลส์ 2011

ในก่อนหน้านี้ใน สแมคดาวน์ ทีโอดอร์ ลอง ได้สั่งให้ อัลเบร์โต เดล รีโอ เจอกับ คริสเตียน เพื่อเป็นผู้ท้าอันดับ 1 ชิงแชมป์ World Heavyweight Championship กับ เอดจ์ ใน เอกซ์ตรีมรูลส์ แต่ใน รอว์ตอนของวันที่ 11 เมษายน เอดจ์ได้ประกาศรีไทร์การปล้ำ รวมถึงแชมป์ที่ตัวเองครองอยู่เนื่องจากอาการบาดเจ็บ ช่องไขสันหลังตีบ (Spinal stenosis) ซึ่งแมตช์ในการชิงแชมป์ไต่บันได จึงได้มีการสละตำแหน่งใน สแมคดาวน์ในวันที่ 16 เมษายน และ ลองได้สั่งให้มีการหาผู้ท้าชิงแชมป์ โดยผู้ชนะจะได้เจอกับ เดล รีโอ ใน เอกซ์ตรีมรูลส์ แมตช์ไต่บันได โดยหาด้วยวิธีจัดแมตช์ แบทเทิลรอยัล 20 คน ซึ่งผลออกมาคือคริสเตียนเป็นฝ่ายชนะ ในวันที่ 22 เมษายน ในสแมคดาวน์ เดล รีโอ ได้จัดปาร์ตี้สั่งลา เอดจ์ที่ ประกาศเลิกปล้ำ ไป ในสัปดาห์ที่ผ่านมา แต่เมื่อ เอดจ์ จะถูก เคลย์ เล่นงานนั้น คริสเตียนได้ออกมา พร้อมกับบันได และเล่นงานทุกอย่างที่ขว้างหน้า พร้อมกับปีนบันได หยิบเข็มขัดเป็นการปิดรายการในวันนั้น ส่วนในรอว์ ตอนวันที่ 25 เมษายน เดล รีโอ ได้ถูกดราฟท์ไปยัง รอว์ ซึ่งหาก เดล รีโอ ชนะเข็มขัดก็จะตกไปอยู่ฝั่งรอว์

ทางด้านของ เจอร์รี ลอว์เลอร์ เรื่องยังไม่จบสิ้น เมื่อมีการเจอกันกับสแวกเกอร์ ตอนของวันที่ 11 เมษายนในรอว์ โดยลอว์เลอร์เป็นฝ่ายชนะ ซึ่งไมเคิล โคลบอกสแวกเกอร์ว่าถ้าลอว์เลอร์ชนะ โคลจะต้องเจอกับลอว์เลอร์ในเอกซ์ตรีมรูลส์ แต่ตอนหลังลอว์เลอร์ประกาศแมทซ์นี้ว่าจะเจอแบบแท็กทีม โดยจะมีเพื่อนของเขา จิม รอสส์ มาร่วมปล้ำด้วย โดยบอกให้โคล จับคู่กับเพื่อนเก่า สแวกเกอร์ และในสัปดาห์ในรอว์ตอนของวันที่ 25 เมษายน ผู้จัดการทั่วไปของ รอว์บอกว่า จะให้เป็นแมทซ์การปล้ำแบบ คันทรี่ วิปปิ้ง แมทซ์ จะเจอในเอกซ์ตรีม รูลส์ ตอนนี้ สแวกเกอร์ก็ได้ถูกดราฟท์ มา รอว์แล้ว

ทางด้านของเดอะมิซที่จะต้องป้องกันแชมป์กับอาร์-ทรูธและจอห์น ซีนา หลังจากที่มีการคัดเลือกในการเจอแบบก็อตเลท 5 คน หาผู้ท้าชิงแชมป์ WWE Championship ซึ่งในช่วงหลัง มิซที่นั่งอยู่โต๊ะผู้บรรยายก็เข้ามาอัดทั้งซีนาและทรูธจนผลออกมาเป็นแพ้ฟาล์วคู่ เพื่อที่มิซจะได้ไม่ต้องเจอใครทั้งสองคนและไม่ต้องเสียแชมป์ด้วย แต่ทันใดนั้นผู้จัดการทั่วไปของรอว์ได้สั่งให้กลายเป็นการเจอเป็นแบบสามเส้าในเอกซ์ตรีมรูลส์ ในรอว์สัปดาห์ถัดมาเริ่มรายการโดยหาผู้ท้าชิงในเอกซ์ตรีมรูลส์ซึ่งทรูธได้เสียสิทธิ์ไป ทำให้ไม่พอใจที่ตัวเองไม่ได้เป็นผู้ท้าชิงนั้น เลยกลายเป็นฝ่ายอธรรมไปในทันที ในการดราฟท์วันที่ 25 เมษายน ตอนแรกซีนาได้ถูกดราฟท์ไปยังสแมคดาวน์ตอนช่วงแรกของรายการ (ฝั่งสแมคดาวน์ชนะอินเตอร์แบรนด์ แบทเทิลรอยัล) มิซได้เข้ามาล้อเลียนและบอกลาซีนา แต่ซีนาบอกว่าเค้าจะชนะและเอาเข็มขัดแชมป์กลับไปยังสแมคดาวน์ แต่ท้ายรายการซีนาก็ถูกดราฟท์กลับไปรอว์ (ฝั่งรอว์ชนะอินเตอร์แบรนด์ แท็กทีม 6 คน) ซีนาก็เข้ามาเล่นงานมิซและฝั่งรอว์จนเกลี้ยงเป็นอันจบรายการ

ทางด้านของเรย์ มิสเตริโอหลังจากที่แพ้โคดี โรดส์ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 27ไปนั้น ใช่ว่าเรื่องจะจบ โคดีก็ยังหาเรื่องกับเรย์ต่อในสแมคดาวน์วันที่ 22 เมษายน และแมทซ์การปล้ำที่เค้าจะไปเจอกันคือ ฟอล เคาท์ เอนีแวร์ (จับกดที่ไหนก็ได้) ปัจจุบัน เรย์ มิสเตริโอ ก็ถูกดราฟท์ ไป รอว์แล้ว

ส่วนแรนดี ออร์ตันที่ชนะซีเอ็ม พังก์ในเรสเซิลเมเนีย 27 ก็ดูทีท่าว่าจะไม่จบ หลังจากที่หาเรื่องกันต่อ ซึ่งไม่แน่กลุ่มของเน็กซัสจะมาอยู่ข้างล่างด้วย โดยแมทซ์การปล้ำที่จะเจอกันคือ ลาส แมน สแตนดิง แมทซ์ และล่าสุดออร์ตันก็ถูกดราฟท์ไปยังสแมคดาวน์แล้ว

ผล

[แก้]
ลำดับ กำหนด เวลา[4]
1D Sin Cara ชนะ Tyson Kidd[5] แมทช์ปล้ำเดี่ยว Unknown
2 Randy Orton ชนะ CM Punk[6] Last Man Standing match 20:06
3 Kofi Kingston ชนะ Sheamus (c)[7] แมทช์การปลํ้าจับฟาดโต๊ะชิงWWE United States Championship 09:09
4 Jack Swagger and Michael Cole ชนะ Jerry Lawler and Jim Ross[8] แท็กทีม Country Whipping match 07:04
5 Rey Mysterio ชนะ Cody Rhodes[9] จับกดที่ไหนก็ได้ 11:43
6 Layla ชนะ Michelle McCool ผู้แพ้ต้องลาออกจากWWE 05:24
7 Christian ชนะ Alberto Del Rio[10] แมทช์การปลํ้าไต่บันไดชิงWorld Heavyweight Championshipที่ว่างอยู่ 21:05
8 Big Show and Kane (c) ชนะ The Corre (Ezekiel Jackson and Wade Barrett)[11][Note 1] Lumberjack match ชิงWWE Tag Team Championship 04:15
9 John Cena ชนะ The Miz (c) and John Morrison[12] แมทช์ปลํ้า3เส้าในกรงเหล็กชิงแชมป์WWE Championship 19:50
  • (c) – หมายถึงเจ้าของเข็มขัดแชมป์ก่อนเริ่มแข่งขัน
  • D – หมายถึงเป็นแมทช์การปล้ำก่อนรายการ
  1. ↑ ผู้ร่วม Lumberjacks Byron Saxton, Conor O'Brian, Darren Young, David Hart Smith, Evan Bourne, Heath Slater, Jacob Novak, Johnny Curtis, Justin Gabriel, Lucky Cannon, Primo, Santino Marella, Titus O'Neil, Yoshi Tatsu, Trent Barreta, Tyler Reks and Vladimir Kozlov

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Gerweck, Steve (May 4, 2011). "Attendance for 5/1 WWE Extreme Rules PPV". wrestleview.com. สืบค้นเมื่อ May 4, 2011.
  2. ↑ "Extreme Rules". World Wrestling Entertainment. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-29. สืบค้นเมื่อ 2011-02-28.
  3. ↑ "WWE Extreme Rules". St. Pete Times Forum. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-28. สืบค้นเมื่อ 2011-02-28.
  4. ↑ Caldwell, James (May 11, 2011). "Caldwell's WWE Extreme Rules PPV Results 5/1: Complete "virtual time" coverage of live PPV – three title changes and a host of gimmick matches". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ March 28, 2014.
  5. ↑ Parry, Josh (May 11, 2011). "WWE News: Extreme Rules dark match result – Sin Cara warms up the crowd prior to live PPV from Tampa". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ March 28, 2014.
  6. ↑ "Randy Orton def. CM Punk (Last Man Standing Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 2011-05-02.
  7. ↑ "Kofi Kingston def. Sheamus (Tables Match; New United States Champion)". WWE. สืบค้นเมื่อ 2011-05-02.
  8. ↑ "Michael Cole & Jack Swagger def. Jim Ross & Jerry Lawler (Country Whipping Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 2011-05-02.
  9. ↑ "Rey Mysterio def. Cody Rhodes (Falls Count Anywhere match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 2011-05-02.
  10. ↑ "Christian def. Alberto Del Rio (World Heavyweight Championship Ladders Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 2011-05-02.
  11. ↑ "Big Show & Kane def. Wade Barrett & Ezekiel Jackson (WWE Tag Team Championship Lumberjack match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 2011-05-02.
  12. ↑ "John Cena won a Triple Threat Steel Cage Match (New WWE Champion)". WWE. สืบค้นเมื่อ 2011-05-02.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ Extreme Rules (2011)
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เอ็กซ์ตรีมรูลส์_(2011)&oldid=9946880"