จักรพรรดิชุ่นจื้อ

บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด กรุณาช่วยปรับปรุงบทความนี้ โดยเพิ่มการอ้างอิงแหล่งที่มาที่น่าเชื่อถือ เนื้อความที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกคัดค้านหรือลบออก (เรียนรู้ว่าจะนำสารแม่แบบนี้ออกได้อย่างไรและเมื่อไร)

จักรพรรดิชุ่นจื้อ
จักรพรรดิราชวงศ์ชิง
ครองราชย์	8 ตุลาคม ค.ศ. 1643 – 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1661 17 ปี 120 วัน
ก่อนหน้า	หฺวัง ไท่จี๋
ถัดไป	คังซี
ผู้สำเร็จราชการ	ตัวเอ๋อร์กุ่น (1643–1650) จี้เอ่อร์ฮาหลาง (1643–1647)
จักรพรรดิจีน
ครองราชย์	ค.ศ. 1644–1661
ก่อนหน้า	ฉงเจิน (ราชวงศ์หมิง)
ถัดไป	คังซี (ราชวงศ์ชิง)
พระราชสมภพ	15 มีนาคม ค.ศ. 1638(1638-03-15) (วันที่ 30 เดือนอ้าย ปีฉงเต๋อที่ 3) พระราชวังเชิ่งจิง อ้ายซินเจว๋หลัว ฝูหลิน (愛新覺羅·福臨)
สวรรคต	5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1661(1661-02-05) (22 ปี) (วันที่ 7 เดือนอ้าย ปีชุ่นจื้อที่ 18) ตำหนักหย่างซิน
ฝังพระศพ	เซี่ยวหลิง สุสานบูรพา
มเหสี	เอ๋อเอ่อร์เต๋อหนี ปู้มู่ปา (สมรส 1651; 1653) เซี่ยวฮุ่ยจาง (สมรส 1654–1661) เซี่ยวเซี่ยน (สมรส 1656; เสียชีวิต 1660) เซี่ยวคังจาง (สมรส 1653–1661)
โอรส	ฟู่เฉวียน คังซี ฉางหนิง หลงสี่ ฯลฯ
พระนามเต็ม อ้ายซินเจว๋หลัว ฝูหลิน (愛新覺羅 福臨) รัชศก ชุ่นจื้อ (順治; 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1644 – 17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1662) พระสมัญญานาม ถี่ เทียน หลง-ยฺวิ่น ติ้ง ถ่ง เจึ้ยน จี๋ อิง รุ่ย ชิน เหวิน เซี่ยน อู่ต้า เต๋อ หง กง จื้อเหริน ฉุนเซี่ยว จาง หฺวังตี้ (體天隆運定統建極英睿欽文顯武大德弘功至仁純孝章皇帝) พระอารามนาม ชื่อจู่ (世祖)
ราชวงศ์	อ้ายซินเจว๋หลัว
พระราชบิดา	หฺวัง ไท่จี๋
พระราชมารดา	จักรพรรดินีเซี่ยวจฺวัง พระพันปีหลวง

จักรพรรดิชุ่นจื้อ (จีนตัวย่อ: 顺治; จีนตัวเต็ม: 順治; พินอิน: Shùnzhì) เป็นจักรพรรดิพระองค์ที่ 2 แห่งราชวงศ์ชิง และเป็นจักรพรรดิราชวงศ์ชิงพระองค์แรกที่ได้ครองสิบแปดมณฑล (十八行省) เสวยราชย์ช่วง ค.ศ. 1644–1661 ที่ประชุมราชวงศ์เลือกพระองค์ขึ้นสืบราชย์ต่อจากหฺวัง ไท่จี๋ (皇太極) พระบิดา ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1643 เวลานั้นพระองค์มีพระชนม์ 6 ชันษา จึงต้องมีผู้สำเร็จราชการ คือ ตัวเอ๋อร์กุ่น (多爾袞) พระโอรสของหนูเอ่อร์ฮาชื่อ (努爾哈赤) ปฐมจักรพรรดิราชวงศ์ชิง และจี้เอ่อร์ฮาหลาง (濟爾哈朗) พระนัดดาของหนูเอ่อร์ฮาชื่อ

ช่วง ค.ศ. 1643–1650 อำนาจการเมืองส่วนใหญ่อยู่ในความควบคุมของตัวเอ๋อร์กุ่น ผู้นำพาจักรวรรดิชิงพิชิตดินแดนส่วนใหญ่ของราชวงศ์หมิงเดิมได้ และขับไล่หมิงใต้ (南明) กลุ่มผู้ภักดีต่อราชวงศ์หมิง ลงไปทางมณฑลส่วนตะวันตกเฉียงใต้ ทั้งวางรากฐานของราชวงศ์ชิงในอันที่จะครอบครองสิบแปดมณฑลเป็นผลสำเร็จ ถึงจะมีนโยบายหลายประการที่ขัดใจประชาชน เช่น การสั่งให้ตัดผมอย่างแมนจูใน ค.ศ. 1645 ก็ตาม ครั้นสิ้นตัวเอ๋อร์กุ่นแล้ว จักรพรรดิชุ่นจื้อทรงเริ่มปกครองด้วยพระองค์เอง ทรงพยายามปราบทุจริตและลดอิทธิพลขุนนางแมนจู ซึ่งประสบผลบ้างไม่ประสบผลบ้าง ในช่วงค��ิสต์ทศวรรษ 1650 กลุ่มผู้ภักดีต่อราชวงศ์หมิงลุกฮือขึ้นอีกครั้ง แต่ภายใน ค.ศ. 1661 กองทัพของพระองค์ก็กำจัดอริราชศัตรูกลุ่มสุดท้ายได้ คือ กั๋วซิ่งเหย่ (國姓爺) กับกุ้ยหวัง (桂王) แห่งหมิงใต้

อย่างไรก็ดี ใน ค.ศ. 1661 พระองค์ประชวรไข้ทรพิษสวรรคต เสฺวียนเย่ (玄燁) พระโอรสพระองค์ที่ 3 จึงได้สืบราชสมบัติต่อเป็นจักรพรรดิคังซี (康熙帝) และเนื่องจากเอกสารรัชสมัยชุ่นจื้อเหลือรอดมาน้อยมากเมื่อเทียบกับเอกสารราชวงศ์ชิงยุคหลัง เรื่องราวในยุคสมัยของจักรพรรดิชุ่นจื้อจึงเป็นที่รับรู้ไม่มาก

พระภริยาเจ้าและพระราชบุตรมีดังนี้

• • พระอัครมเหสี
• จักรพรรดินีบอร์จิกิตหรือพระนางเฟยโฮว่จิ้งเฟย (靜妃)เอ๋อเอ่อร์เต๋อหนี ปู้มู่ปา (額爾德尼布木巴) ตระกูลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (博爾濟吉特)
• จักรพรรดินีเซี่ยวฮุ่ยจางหฺวังโฮ่ว (孝惠章皇后) อาลาถ่าน ฉีฉีเก๋อ (阿拉坦琪琪格; 5 พฤศจิกายน ค.ศ. 1640 – 7 มกราคม ค.ศ. 1718) ตระกูลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ ภายหลังเป็นเหรินเซี่ยนหฺวังไท่โฮ่ว (仁憲皇太后)
• จักรพรรดินีเซี่ยวเซี่ยนหฺวังโฮ่ว (孝獻皇后) ตระกูลต่งเอ้อ (董鄂氏; ค.ศ. 1639 – 23 กันยายน ค.ศ. 1660)
  • พระโอรสพระองค์ที่ 4 (12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1657 – 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1658) ได้เป็นหรงฉินหวัง (榮親王)
• จักรพรรดินีเซี่ยวคังจางหฺวังโฮ่ว (孝康章皇后) ตระกูลถงเจีย (佟佳氏; ค.ศ. 1638 – 20 มีนาคม ค.ศ. 1663) ได้ (孝康章皇后) ภายหลังเป็นฉือเหอหฺวังไท่โฮ่ว (慈和皇太后)
  • พระโอรสพระองค์ที่ 3 พระนาม เสฺวียนเย่ (玄燁; 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1654 – 20 ธันวาคม ค.ศ. 1722) ได้เป็นจักรพรรดิคังซี (康熙帝)

• • พระอัครชายา
• พระอัครชายาเจินเฟย (貞妃)ตระกูลต่งเอ้อ (董鄂氏; ตาย 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1661)
• พระอัครชายาเต้าเฟย (悼妃)ตระกูลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (博爾濟吉特氏; ตาย 7 เมษายน ค.ศ. 1658)
• พระอัครชายาเค่อเฟย (恪妃)ตระกูลฉือ (石氏; ตาย 13 มกราคม ค.ศ. 1668)
• พระอัครชายากงจิ้งเฟย (恭靖妃) ตระกูลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (ตาย 20 พฤษภาคม ค.ศ. 1689)
• พระอัครชายาชูฮุ่ยเฟย (淑惠妃)ตระกูลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (ค.ศ. 1642 – 17 ธันวาคม ค.ศ. 1713)
• พระอัครชายาตวันชุ่นเฟย (端順妃)ตระกูลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (恭靖妃) (ตาย 1 สิงหาคม ค.ศ. 1709)
• พระอัครชายาหนิงเชว่เฟย (寧愨妃)ตระกูลถงเจีย (ตาย 11 สิงหาคม ค.ศ. 1694)
  • พระโอรสพระองค์ที่ 2 พระนาม [ฝูเฉวียน]] (福全; 8 กันยายน ค.ศ. 1653 – 10 สิงหาคม ค.ศ. 1703) ได้เป็นยฺวี่เซี่ยนชินหวัง (裕憲親王)
  • พระสนมขั้นซู่เฟย
• พระสนมซู่เฟย ตระกูลปา (巴氏)
  • พระโอรสพระองค์ที่ 1 พระนาม หนิวหนิ่ว (牛鈕; 13 ธันวาคม ค.ศ. 1651 – 9 มีนาคม ค.ศ. 1652)
  • พระธิดาพระองค์ที่ 3 (30 มกราคม ค.ศ. 1654 – เมษายน/พฤษภาคม ค.ศ. 1658)
  • พระธิดาพระองค์ที่ 5 (6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1655 – มกราคม ค.ศ. 1661)
• พระสนมซู่เฟย ตระกูลเฉิน (陳氏; ตาย ค.ศ. 1690)
  • พระธิดาพระองค์ที่ 1 (22 เมษายน ค.ศ. 1652 – พฤศจิกายน/ธันวาคม ค.ศ. 1653)
  • พระโอรสพระองค์ที่ 5 พระนาม ฉางหนิง (常寧; 8 ธันวาคม ค.ศ. 1657 – 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1703) ได้เป็นกงชินหวัง (恭親王)
• พระสนมซู่เฟย ตระกูลหยาง (楊氏)
  • พระธิดาพระองค์ที่ 2 (19 มกราคม ค.ศ. 1654 – 26 พฤศจิกายน ค.ศ. 1685) ได้เป็นเหอชั่วกงเชฺว่กงจู่ (和碩恭愨公主)
    • สมรสกับเน่อเอ่อร์ตู้ (訥爾杜) ชายแมนจูจากตระกูลกวาเอ่อร์เจีย (瓜爾佳) ในเดือนกุมภาพันธ์/มีนาคม ค.ศ. 1667
  • พระธิดาพระองค์ที่ 4 (9 มกราคม ค.ศ. 1655 – มีนาคม/เมษายน ค.ศ. 1661)
• พระสนมซู่เฟย ตระกูลน่าลา (那拉氏)
  • พระธิดาพระองค์ที่ 6 (11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1657 – มีนาคม ค.ศ. 1661)
• พระสนมซู่เฟย ตระกูลถัง (唐氏)
  • พระโอรสพระองค์ที่ 6 พระนาม ฉีโช่ว (奇授; 3 มกราคม ค.ศ. 1660 – 12 ธันวาคม ค.ศ. 1665)
• พระสนมซู่เฟย ตระกูลหนิ่ว (鈕氏)
  • พระโอรสพระองค์ที่ 7 พระนาม หลงสี่ (隆禧; 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1660 – 20 สิงหาคม ค.ศ. 1679) ได้เป็นฉุนจิ้งชินหวัง (純靖親王)
• พระสนมซู่เฟย ตระกูลมู่เค่อถู (穆克圖氏)
  • พระโอรสพระองค์ที่ 8 พระนาม หย่งก้าน (永幹; 23 มกราคม ค.ศ. 1661 – 15 มกราคม ค.ศ. 1668)

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

• ด
• ค
• ก