ดูต้นฉบับสำหรับ โรคเมลิออยด์

คุณไม่มีสิทธิแก้ไขหน้านี้ ด้วยเหตุต่อไปนี้:
ที่อยู่ไอพีของคุณอยู่ในช่วงไอพีที่ถูกบล็อกในทุกวิกิของมูลนิธิวิกิมีเดีย
ถูกบล็อกโดย ‪EPIC‬ เหตุผลที่ระบุคือ Open proxy/Webhost: See the help page if you are affected
เวลาเริ่มต้นของการบล็อก: 15:48, 2 กรกฎาคม 2567
เวลาสิ้นสุดของการบล็อก: 15:48, 2 กรกฎาคม 2568
ที่อยู่ไอพีปัจจุบันของคุณคือ 206.189.44.186 ช่วงที่ถูกบล็อกคือ 206.189.32.0/20
โปรดรวมรายละเอียดด้านบนทั้งหมดในการสื่อสารใด ๆ เกี่ยวกับการบล็อกนี้ของคุณ
หากคุณเชื่อว่าคุณถูกบล็อกโดยไม่ถูกต้อง คุณสามารถดูสารสนเทศอื่นเพิ่มเติมและขั้นตอนได้ที่นโยบายข้ามโครงการอย่าใช้พร็อกซีเปิด หรืออภิปรายเกี่ยวกับการบล็อกนี้ได้โดยเขียนที่การร้องขอการตรวจสอบบนเมทาวิกิ You could also send an email to the stewards VRT queue at stewards@wikimedia.org including all above details.
คุณสามารถดูหรือคัดลอกโค้ดของหน้านี้:
{{กล่องข้อมูลโรค(ใหม่)
| name            = โรคเมลิออยด์<br /><small>(Melioidosis)</small>
| synonyms        = โรคเมลิออยโดซิส, โรคไข้ดิน, โรคฝีดิน, โรคมงคล่อเทียม<ref>{{Cite web |url=https://www.melioidosis.info/download/general_melioidosis_th.pdf |title=ความรู้เรื่องโรคเมลิออยด์ (Melioidosis หรือ เมลิออยโดสิส) |publisher=Mahidol Oxford Tropical Medicine Research Unit |date=2016}}</ref>, Whitmore disease<ref>{{Cite dictionary |url=https://www.britannica.com/science/melioidosis |title=melioidosis |work=Encyclopædia Britannica}}</ref> 
| image           = One of the melioidosis abscesses on the abdomen.jpg
| image_size      = 220px
| caption         = ฝีเมลิออยโดซิสที่หน้าท้อง
| pronounce       = 
| field           = 
| symptoms        = ไม่มีอาการ, ไข้, [[ปอดบวม]], [[ฝี]]หลายตำแหน่ง<ref name="Joost 2018" />
| complications   = [[Encephalomyelitis|สมองและไขสันหลังอักเสบ]], [[ช็อกเหตุพิษติดเชื้อ]], [[acute pyelonephritis|กรวยไตอักเสบเฉียบพลัน]], [[ข้ออักเสบติดเชื้อ]], [[osteomyelitis|กระดูกอักเสบติดเชื้อ]]<ref name="Joost 2018" />
| onset           = 1–21 วันหลังจากรับสัมผัสเชื้อ<ref name="Joost 2018" />
| duration        = 
| types           = 
| causes          = แบคทีเรีย ''[[Burkholderia pseudomallei]]'' แพร่กระจายโดยการสัมผัสกับดินหรือน้ำ<ref name="Joost 2018" />
| risks           = [[เบาหวาน]], [[ทาลัสซีเมีย]], [[โรคพิษสุรา]], [[โรคไตเรื้อรัง]]<ref name="Joost 2018" />
| diagnosis       = การเจริญของแบคทีเรียในอาหารเลี้ยงเชื้อ<ref name="Joost 2018" />
| differential    = [[วัณโรค]]<ref name="Yi 2014" />
| prevention      = ป้องกันการสัมผัสน้ำที่ปนเปื้อน, [[antibiotic prophylaxis|ใช้ยาปฏิชีวนะป้องกันการติดเชื้อ]]<ref name="Joost 2018" />
| treatment       = [[Ceftazidime|เซฟตาซิดิม]], [[meropenem|เมอโรพีเนม]], [[co-trimoxazole|โคไตรมอกซาโซล]]<ref name="Joost 2018" />
| medication      = 
| prognosis       = 
| frequency       = 165,000 คนต่อปี<ref name="Joost 2018" />
| deaths          = 89,000 คนต่อปี<ref name="Joost 2018" />
}}
'''โรคเมลิออยด์'''<ref>[http://rirs3.royin.go.th/coinages/webcoinage.php ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20170715173151/http://rirs3.royin.go.th/coinages/webcoinage.php |date=15 July 2017}} ข้อมูลปรับปรุงวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2544 เรียกดูเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2554</ref> หรือ '''โรคเมลิออยโดซิส'''<ref>{{ICD-10-TM 2009}}</ref> ({{langx|en|Melioidosis}}) เป็น[[โรคติดเชื้อ]]ซึ่งเกิดจากเชื้อ[[แบคทีเรีย]][[แกรมลบ]] ''[[Burkholderia pseudomallei]]'' เชื้อนี้พบได้ในดินและน้ำ โรคนี้มีความสำคัญทางสาธารณสุขโดยเฉพาะในประเทศไทยและทางเหนือของออสเตรเลีย รูปแบบของโรคอาจมีได้ทั้งชนิดเฉียบพลันและเรื้อรัง ผู้ป่วยอาจมีอาการแตกต่างกันมาก เช่น เจ็บหน้าอก กระดูก หรือข้อ ไอ การติดเชื้อที่ผิวหนัง ก้อนในปอด หรือปอดอักเสบ

ในอดีตเชื้อแบคทีเรีย ''B. pseudomallei'' จัดอยู่ในจีนัส ''[[Pseudomonas]]'' และเคยใช้ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า ''Pseudomonas pseudomallei'' จนกระทั่งปี ค.ศ. 1992 มีการจำแนกทางวิวัฒนาการพบว่ามีความใกล้ชิดกับเชื้อ ''Burkholderia mallei'' ซึ่งก่อ[[โรคแกลนเดอร์ส]] (Glanders) หรือโรคมงคล่อพิษในม้า ลา และ[[ล่อ]] ชื่อโรคเมลิออยด์นี้มาจาก[[ภาษากรีก]]ว่า ''melis'' หมายความว่า "โรคติดเชื้อของลา" และคำท้าย -oid หมายถึง "คล้ายคลึง" และ -osis หมายถึง "ภาวะ" ดังนั้นชื่อโรคจึงหมายความว่า ภาวะซึ่งคล้ายกับโรคแกลนเดอร์ส<ref>{{cite book|author1=Stanton AT|author2=Fletcher W|chapter=Melioidosis, a new disease of the tropics|title=Far Eastern Association of Tropical Medicine: Transactions of the Fourth Congress|location=Batavia, Dutch East Indies|publisher=Javasche Boekhandel en Drukkerij|year=1921}}</ref>

== ระบาดวิทยา ==
โรคเมลิออยด์เป็นโรคประจำถิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (รวมถึงประเทศไทย<ref>{{cite journal|author1=V Vuddhakul|author2=Tharavichitkul P|author3= Na-Ngam N|display-authors=2|title=Epidemiology of ''Burkholderia pseudomallei'' in Thailand|journal=Am J Trop Med Hyg|volume=60|issue=3|year=1999|pages=458-461}}</ref> ลาว<ref>{{cite journal
| journal = J Clin Microbiol
| year = 2005
| volume = 43
| issue = 2
| pages = 923–4
| title = Detection of ''Burkholderia pseudomallei'' in soil within the Lao People's Democratic Republic
| author1 = Wuthiekanun V|author2= Mayxay M|author3= Chierakul W|author4= Phetsouvanh R|author5= Cheng AC|author6= White NJ|author7= Day NP|author8= Peacock SJ
| pmid = 15695707 }}</ref><ref>{{cite journal
| author1 = Rattanavong S |author2= Wuthiekanun V |author3= Langla S |author4= Amornchai P |author5= Sirisouk J |author6= Phetsouvanh R |author7= Moore CE |author8= Peacock SJ |author9= Buisson Y |author10= Newton PN
| journal = Appl Environ Microbiol
| year = 2010 
| title = A randomized soil survey of the distribution of ''Burkholderia pseudomallei'' in rice fields in Laos
| pmid = 21075883
| doi = 10.1128/AEM.01822-10}}</ref> และตอนใต้ของจีน<ref>{{cite journal|author=Yang S|year=2000|title=Melioidosis research in China|journal=Acta Tropica|volume=77|issue=2|pages=157-165|doi=10.1016/s0001-706x(00)00139-x|pmid=11080506}}</ref> สิงคโปร์<ref name="Lo2009">{{cite journal|author1=Lo TJ|author2=Ang LW|author3=James L|author4=Goh KT|title=Melioidosis in a tropical city state, Singapore|year=2009|journal=Emerg Infect Dis|volume=15|issue=10|pages=1645-7|pmid=19861063|pmc=2866399}}</ref> มาเลเซีย พม่า และเวียดนาม) ไต้หวัน<ref>{{cite journal|journal=Emerg Infect Dis|year=2007|volume=13|issue=6|pages=896-8|title=Melioidosis outbreak after typhoon, southern Taiwan|author=Ko WC|pmid=17553230|last2=Cheung|first2=BM|last3=Tang|first3=HJ|last4=Shih|first4=HI|last5=Lau|first5=YJ|last6=Wang|first6=LR|last7=Chuang|first7=YC|pmc=2792857}}</ref><ref>{{cite journal|author1=Chen YS|author2=Lin HH|author3=Mu JJ|author4=Chiang CS|author5=Chen CH|author6=Buu LM|author7=Lin YE|author8=Chen YL|title=Distribution of melioidosis cases and viable ''Burkholderia pseudomallei'' in soil: Evidence for emerging melioidosis in Taiwan|journal=J Clin Microbiol|year=2010|pmid=20147639|doi=10.1128/JCM.01720-09|volume=48|issue=4|pages=1432–4|pmc=2849618}}</ref> และตอนเหนือของออสเตรเลีย<ref name="White2003">{{cite journal|author=White NJ|title=Melioidosis|url=https://archive.org/details/sim_the-lancet_2003-05-17_361_9370/page/n59|journal=Lancet|year=2003|volume=361|pages=1715-22|doi=10.1016/S0140-6736(03)13374-0|pmid=12767750|issue=9370}}</ref><ref>{{cite journal | author1=Cheng AC|author2=Currie BJ | title=Melioidosis: epidemiology, pathophysiology, and management | journal=Clin Microbiol Rev | year=2005 | volume=18 | pages=383-416  | doi=10.1128/CMR.18.2.383-416.2005 | pmid=15831829 | issue=2 | pmc=1082802}}</ref> และมีรายงานผู้ป่วยหลายรายในฮ่องกง บรูไน<ref>{{cite journal|author=Chong VH|title=Changing spectrum of microbiology of liver abscess: Now Klebsiella, next ''Burkholderia pseudomallei''|journal=J Emerg Med|year=2010|pmid=20079999|doi=10.1016/j.jemermed.2009.10.027}}</ref> อินเดีย<ref>{{cite journal|author=Chugh TD|title=Emerging and re-emerging bacterial diseases in India|journal=J Biosci|year=2008|volume=33|issue=4|pages=549-55|pmid=19208980|doi=10.1007/s12038-008-0073-0}}</ref><ref>{{cite journal|author1=Antony B|author2=Pinto H|author3=Dias M|author4=Shetty AK|author5=Scaria B|author6=Kuruvilla T|author7=Boloor R|title=Spectrum of melioidosis in the suburbs of Mangalore, S West Coast of India|journal=Southeast Asian J Trop Med Public Health|year=2010|volume=41|issue=1|pages=169-74}}</ref><ref>{{cite journal|title=Tuberculosis mimicked by melioidosis|author1=Vidyalakshmi K|author2=Chakrapani M|author3=Shrikala B|author4=Damodar S|author5=Lipika S|author6=Vishal S|journal=Int J Tuberc Lung Dis|year=2008|volume=12|issue=10|pages=1209-15}}</ref> และมีรายงานผู้ป่วยประปรายในอเมริกากลางและอเมริกาใต้<ref>{{cite journal|author1=Inglis TJ|author2=Rolim DB|author3=De Queroz Sousa A|title=Melioidosis in the Americas|journal=Am J Trop Me Hyg|year=2006|volume=75|issue=5|pages=947-954|pmid=17123994}}</ref> ตะวันออกกลาง แปซิฟิก และประเทศในแอฟริกัน แม้ว่าจะมีรายงานผู้ป่วยเพียงรายเดียวในบังคลาเทศ<ref>{{cite journal|author1=Struelens MJ|author2=Mondol G|author3=Bennish M|author4=Dance DAB|title=Melioidosis in Bangladesh: a case report|journal=Trans R Soc Trop Med Hygiene|year=1998|volume=82|pages=777-78|doi=10.1016/0035-9203(88)90234-9}}</ref> แต่พบผู้ป่วยอย่างน้อยห้ารายที่เดินทางจากประเทศดังกล่าวเข้ามาในสหราชอาณาจักร ซึ่งแสดงว่าเมลิออยโดซิสเป็นโรคประจำถิ่นในประเทศดังกล่าว แต่กลับมีปัญหาไม่ได้รับการวินิจฉัยหรือปัญหารายงานจำนวนผู้ป่วยน้อยกว่าที่ควรจะเป็น<ref>{{cite journal|author1=Dance DAB|author2=Smith MD|author3=Aucken HM|author4=Pitt TL|title=Imported melioidosis in England and Wales|url=https://archive.org/details/sim_the-lancet_1999-01-16_353_9148/page/n54|journal=Lancet|year=1999|volume=353|pages=208|doi=10.1016/S0140-6736(05)77217-2|pmid=9923882}}</ref> ซึ่งอาจเกิดจากการขาดแคลนอุปกรณ์ปฏิบัติการที่เพียงพอ

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยมีอุบัติการณ์ของโรคเมลิออยด์สูงที่สุดในโลก (ผู้ป่วยโรคเมลิออยด์ 21.3 รายในประชากร 100,000 รายต่อปี) <ref name="Limmathurotsakul2010">{{cite journal
| author1 = Limmathurotsakul D|author2= Wongratanacheewin S|author3= Teerawattanasook N
| title = Increasing incidence of human melioidosis in Northeast Thailand
| journal = Am J Trop Med Hyg
| year = 2010
| volume = 82
| issue = 6
| page = 1113-7
| pmid = 20519609 }}</ref> ร้อยละ 80 ของเด็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทยมีผล[[แอนติบอดี]]ต่อเชื้อ ''B. pseudomallei'' เป็นบวกตั้งแต่อายุ 4 ปี<ref>{{cite journal | author1=Kanaphun P|author2=Thirawattanasuk N|author3=Suputtamongkol Y|display-authors=2 | title=Serology and carriage of Pseudomonas pseudomallei: a prospective study in 1000 hospitalized children in northeast Thailand | url=https://archive.org/details/sim_journal-of-infectious-diseases_1993-01_167_1/page/n259| journal=J infect Dis | year=1993 | volume=167 | pages=230-3 | pmid=7678106}}</ref> ซึ่งพบว่าในที่อื่น ๆ จะมีจำนวนน้อยกว่านี้<ref>{{cite journal |author1=Vuddhakul V|author2=Tharavichitkul P|author3=Na-Ngam N|display-authors=2 |title=Epidemiology of Burkholderia pseudomallei in Thailand |journal=Am. J. Trop. Med. Hyg. |volume=60 |issue=3 |pages=458–61 |date=March 1999 |pmid=10466977 |doi= |url=http://www.ajtmh.org/cgi/pmidlookup?view=long&pmid=10466977}}</ref><ref>{{cite journal |author1=Kanai K|author2=Dejsirilert S |title=Pseudomonas pseudomallei and melioidosis, with special reference to the status in Thailand |journal=Jpn. J. Med. Sci. Biol. |volume=41 |issue=4 |pages=123–57 |date=August 1988|pmid=3075004 |doi=10.7883/yoken1952.41.123}}</ref><ref>{{cite journal |author1=Yang S|author2=Tong S|author3=Mo C|display-authors=2 |title=Prevalence of human melioidosis on Hainan Island in China |journal=Microbiol. Immunol. |volume=42 |issue=9 |pages=651–4 |year=1998 |pmid=9802565 |doi=10.1111/j.1348-0421.1998.tb02335.x}}</ref><ref>{{cite journal |author1=Chen YS |author2=Chen SC |author3=Wu TR |author4=Kao CM |author5=Chen YL |title=Seroprevalence of anti-flagellin antibody against Burkholderia pseudomallei in Taiwan |journal=Jpn. J. Infect. Dis. |volume=57 |issue=5 |pages=224–5 |date=October 2004 |pmid=15507783 |doi= |url=http://www.nih.go.jp/JJID/57/224.html |access-date=2011-03-28 |archive-date=2008-06-19 |archive-url=https://web.archive.org/web/20080619054606/http://www.nih.go.jp/JJID/57/224.html |url-status=dead }}</ref>  

โรคเมลิออยด์เป็นโรคที่พบในสัตว์ อาทิ แมว<ref>{{cite journal|title=Primary ocular melioidosis due to a single genotype of ''Burkholderia pseudomallei'' in two cats from Arnhem Land in the Northern Territory of Australia|journal=J Feline Med Surg|year=2009|doi=10.1016/j.jfms.2009.02.009|last1=Parkes|first1=Helen M.|last2=Shilton|first2=Catherine M.|last3=Jerrett|first3=Ian V.|last4=Benedict|first4=Suresh|last5=Spratt|first5=Brian G.|last6=Godoy|first6=Daniel|last7=O'Brien|first7=Carolyn R.|last8=Krockenberger|first8=Mark B.|last9=Mayo|first9=Mark.|volume=11|pages=856–63|pmid=19428280|issue=10}}</ref> แพะ แกะ และม้า ส่วนในวัว ควาย และจระเข้ เชื่อว่ามีความต้านทานต่อการติดเชื้อเมลิออยโดซิสทั้งที่สัมผัสกับโคลนอยู่ตลอด<ref>{{cite journal|author1=Sprague LD|author2=Neubauer H|title=Melioidosis in Animals: A review on epizootiology, diagnosis and clinical presentation|journal=J Vet Med B|year=2004|volume=51|issue=7|pmid=15525357|pages=305-20|doi=10.1111/j.1439-0450.2004.00797.x}}</ref> การระบาดของโรคในสวนสัตว์ปารีสในทศวรรษที่ 1970 ("''L’affaire du jardin des plantes''") เชื่อว่ามีต้นเหตุจาก[[แพนด้า]]ที่นำเข้ามา<ref>{{cite journal|author=Mollaret HH|title=''«L'affaire du Jardin des plantes» ou comment le mélioïdose fit son apparition en France''|journal=Médecine et maladies infectieuses|year=1988|volume=18|issue=Suppl 4|pages=643-54|doi=10.1016/S0399-077X(88)80175-6}}</ref>

เชื้อแบคทีเรีย ''Burkholderia pseudomallei'' ปกติพบได้ในดินและน้ำผิวดิน ประวัติการสัมผัสดินหรือแหล่งน้ำจึงแทบไม่แตกต่างกันในผู้ป่วยโรคเมลิออยด์<ref name="White2003"/> นั่นคือผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่มีประวัติสัมผัสกับดินที่ปนเปื้อนไม่มีอาการเจ็บป่วย แม้แต่ในแหล่งชุกชุมของโรคการกระจายของเชื้อ ''B. pseudomallei'' ในดินก็เป็นอย่างประปราย<ref>{{cite journal|author1=Corkeron ML|author2=Norton R|author3=Nelson PN|title=Spatial analysis of melioidosis distribution in a suburban area|journal=Epidemiol Infect|year=2010|volume=22|issue=9|pages=1-7|pmid=20092666|doi=10.1017/S0950268809991634}}</ref><ref>{{cite journal|author1=Chantratita N|author2=Wuthiekanun V|author3=Limmathurotsakul D|display-authors=2|title=Genetic diversity and microevolution of ''Burkholderia pseudomallei'' in the environment|journal=PLoS Negl Trop Dis. 2008|volume=2|issue=2|pages=e182|pmid=18299706|year=2008|doi=10.1371/journal.pntd.0000182|pmc=2254201}}</ref> การปนเปื้อนเชื้อของน้ำใต้ดินเป็นสาเหตุของการระบาดครั้งหนึ่งในตอนเหนือของออสเตรเลีย<ref>{{cite journal|author1=Inglis TJ|author2=Garrow SC|author3=Henderson M|author4=Clair A|author5=Sampson J|author6=O'Reilly L|author7=Cameron B|title=''Burkholderia pseudomallei'' traced to water treatment plant in Australia|journal=Emerg Infect Dis|year=2000|volume=6|pages=56-59|pmid=10653571|issue=1|pmc=2627980}}</ref>

ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญที่สุดของการเป็นโรคเมลิออยด์อย่างรุนแรงคือ[[เบาหวาน]] ปัจจัยเสี่ยงอื่นอาทิ [[ทาลัสซีเมีย]] โรคไต และอาชีพ (เกษตรกรรม) <ref>{{cite journal | author1=Suputtamongkol Y|author2= Chaowagul W|author3=Chetchotisakd P|display-authors=2| year=1999 | title=Risk factors for melioiosis and bacteremic melioidosis | journal=Clin Infect Dis | pmid=10476750 | volume=29 | issue=2 | pages=408-13  | doi=10.1086/520223}}</ref> เชื่อกันว่าเชื้อเข้าสู่ร่างกายทางบาดแผลที่ผิวหนัง หรือผ่านการหายใจเอาเชื้อ ''B. pseudomallei'' เข้าไป มีรายงานของการติดต่อจากคนสู่คนแต่ค่อนข้างพบได้ไม่บ่อย<ref>{{cite journal|author=McCormick J B|title=Human-to-human transmission of ''Pseudomonas pseudomallei''|journal=Ann Int Med|volume=83|issue=4|year=1975|pages=512-513}}</ref><ref>{{cite journal|journal=Clin Infect Dis|year=2002|volume=35|issue=12|pages=e138-40|title=Cystic fibrosis and ''Burkholderia pseudomallei'' infection: an emerging problem?|author1=Holland DJ|author2=Wesley A|author3=Drinkovic D|author4=Currie BJ|pmid=12471591}}</ref>

นอกจากนี้ยังพบว่าโรคมีความสัมพันธ์กับฝน โดยพบว่าจำนวนและความรุนแรงของผู้ป่วยเพิ่มขึ้นตามปริมาณฝน<ref>{{cite journal|author1=Suputtamongkol Y|author2=Hall AJ|author3=Dance DAB|display-authors=2|title=The epidemiology of melioidosis in Ubon Ratchatani, Northeast Thailand|journal=Int J Epidemiol|volume=23|year=1994|pages=1082-89|doi=10.1093/ije/23.5.1082|pmid=7860160|issue=5}}</ref><ref>{{cite journal |author1=Currie BJ|author2=Jacups SP |title=Intensity of rainfall and severity of melioidosis, Australia |journal=Emerging Infect. Dis. |volume=9 |issue=12 |pages=1538–42 |date=December 2003|pmid=14720392 |url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3034332/|doi=10.3201/eid0912.020750}}</ref><ref name="Lo2009"/><ref>{{cite journal|author1=Liu Y|author2=Loh JP|author3=Aw LT|author4=Yap EPH|author5=Lee MA|author6=Ooi EE|title=Rapid molecular typing of ''Burkholderia pseudomallei,'' isolated in an outbreak of melioidosis in Singapore in 2004, based on variable-number tandem repeats|journal=Trans Roy Soc Trop Med Hyg|volume=100|issue=7|year=2006|pages=687-92|pmid=16343569|doi=10.1016/j.trstmh.2005.08.017}}</ref><ref>{{cite journal|doi=10.1016/j.jinf.2006.07.007|title=Melioidosis and rainfall in Kuala Lumpur, Malaysia|journal=J Infect|pmid=16965821|author1=Sam I-C|author2=Puthucheary SD|volume=54|issue=5|year=2007|pages=519-20}}</ref>

== อาการทางคลินิก ==
=== โรคเมลิออยด์เฉียบพลัน ===
ในผู้ป่วยบางกลุ่มที่สามารถระบุเวลาที่ติดเชื้อได้ พบว่า[[ระยะฟักตัว]]เฉลี่ยของโรคเมลิออยด์เฉียบพลันคือ 9 วัน (ตั้งแต่ 1-12 วัน) <ref name="Simpson1999">{{cite journal|author1=A J Simpson|author2=Suputtamongkol Y|author3=Smith MD|display-authors=2|title=Comparison of imipenem and ceftazidime as therapy for severe melioidosis|journal=Clin Infect Dis|volume=29|issue=2|year=1999|pages=381-387|pmid=10476746|doi=10.1086/520219}}</ref> ผู้ป่วยที่ติดเชื้อโรคเมลิออยด์แอบแฝงอาจไม่แสดงอาการเลยได้หลายสิบปี โดยช่วงเวลาตั้งแต่สันนิษฐานว่าติดเชื้อจนถึงระยะปรากฏอาการที่นานที่สุดเท่าที่มีรายงานคือ 62 ปี<ref>{{cite journal|author1=Ngauy V|author2=Lemeshev Y|author3=Sadkowski L|author4=Crawford G| title=Cutaneous melioidosis in a man who was taken as a prisoner of war by the Japanese during World War II|year=2005|journal=J Clin Microb|volume=43|issue=2|pages=970-2|pmid=15695721|doi=10.1128/JCM.43.2.970-972.2005|pmc=548040}}</ref> ระยะฟักตัวที่ยาวนานเริ่มเป็นที่รู้จักกันจากในทหารสหรัฐอเมริกาในสมรภูมิ[[สงครามเวียดนาม]]ที่ป่วยและเสียชีวิตจำนวนมากหลังกลับจากสมรภูมิหลายสิบปี จนได้รับสมญานามว่า "ระเบิดเวลาเวียดนาม" (Vietnam time-bomb) ความรุนแรงของโรคเมลิออยด์มีได้หลากหลาย ในผู้ป่วยเรื้อรังอาจแสดงอาการได้นานเป็นเดือน แต่ผู้ป่วยที่ติดเชื้อเร็วร้าย (fulminant infection) โดยเฉพาะภาวะจมน้ำ อาจแสดงอาการรุนแรงได้ภายในไม่กี่ชั่วโมง

ผู้ป่วยโรคเมลิออยด์เฉียบพลันมักมีอาการมาด้วยไข้ อาการปวดหรืออาการอื่น ๆ อาจช่วยบ่งบอกการติดเชื้อเฉพาะที่ได้ โดยพบได้ราวร้อยละ 75 ของผู้ป่วย อาการอื่นเช่นไอหรือเจ็บหน้าอกอาจบ่งถึงภาวะ[[ปอดอักเสบ]] อาการปวดข้อหรือกระดูกอาจบ่งถึงภาวะกระดูกอักเสบหรือข้ออักเสบติดเชื้อ หรือเซลล์เนื้อเยื่ออักเสบ (cellulitis) การติดเชื้อในช่องท้องเช่น[[ฝี]]ในตับ ม้าม หรือต่อมลูกหมาก มักไม่แสดงอาการมาด้วยปวดเฉพาะที่ จึงควรตรวจด้วยการวินิจฉัยทางรังสีเช่น[[การบันทึกด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง|การตรวจด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง]]หรือ[[การตรวจเอกซ์เรย์คอมพิวเตอร์]] ในการศึกษาผู้ป่วย 214 ราย พบว่าร้อยละ 27.6 มีฝีที่ตับและม้าม ([[ช่วงความเชื่อมั่น]] 95%, 22.0% ถึง 33.9%) ลักษณะของฝีที่เกิดจากเชื้อ ''B. pseudomallei'' ในภาพเอกซ์เรย์คอมพิวเตอร์มีลักษณะคล้ายรังผึ้ง (honeycomb) หรือ เนยแข็งสวิส (swiss cheese) คือทึบเสียง มีผนังกั้นหลายอัน และแบ่งเป็นหลายช่อง (hypoechoic, multi-septate, multiloculate) <ref>{{cite journal | author1=Apisarnthanarak A|author2=Apisarnthanarak P|author3=Mundy LM | title=Computer tomography characteristics of ''Burkholderia pseudomallei'' liver abscess | journal=Clin Infect Dis | year=2006 | volume=42 | issue=7 | pmid=16511765 | pages=989-93  | doi=10.1086/501017}}</ref><ref>{{cite journal|author1=Laopaiboon V|author2=Chamadol N|author3=Buttham H|author4=Sukeepaisarnjareon W|title=CT findings of liver and splenic abscesses in melioidosis: comparison with those in non-melioidosis|journal=J Med Assoc Thai|year=2009|volume=92|issue=11|pages=1476-84|pmid=19938740}}</ref>

อาการของการติดเชื้อเฉพาะส่วนแสดงอาการได้หลากหลาย เช่น ฝีของ[[ต่อมน้ำลาย]]พาโรติด พบในผู้ป่วยเด็กชาวไทย แต่ในผู้ป่วยออสเตรเลียมีรายงานพบเพียงหนึ่งราย<ref>{{cite journal|author1=Dance DA|author2=Davis TM|author3=Wattanagoon Y|display-authors=2|title=Acute suppurative parotitis caused by ''Pseudomonas pseudomallei'' in children|url=https://archive.org/details/sim_journal-of-infectious-diseases_1989-04_159_4/page/n63|journal=J Infect Dis|year=1989|volume=159|issue=4|pages=654-60|pmid=2926159}}</ref> ในทางกลับกัน ฝีของ[[ต่อมลูกหมาก]]พบได้ถึงร้อยละ 20 ของผู้ป่วยชายชาวออสเตรเลียแต่ไม่พบรายงานในที่อื่น อาการสมองและไขสันหลังอักเสบพบได้ในตอนเหนือของออสเตรเลีย

ผู้ป่วยโรคเมลิออยด์มักมีปัจจัยเสี่ยงร่วมด้วย เช่น เบาหวาน [[ทาลัสซีเมีย]] การดื่มแอลกอฮอล์ หรือโรคไต และมักให้ประวัติอาชีพหรืองานที่สัมผัสกับโคลนหรือน้ำใต้ดิน<ref name="Raja">{{cite journal| last=Raja | first=NS | author2=Ahmed MZ|author3=Singh NN |title=Melioidosis: an emerging infectious disease |journal=Journal of Postgraduate Medicine | date=1 April 2005| volume=51 | issue=2 | pages=140-45 | url=http://www.jpgmonline.com/article.asp?issn=0022-3859;year=2005;volume=51;issue=2;spage=140;epage=145;aulast=Raja | pmid=16006713}}</ref> อย่างไรก็ตาม ในผู้ป่วยที่แข็งแรงรวมทั้งเด็กก็อาจเป็นโรคนี้ได้

ร้อยละ 25 ของผู้ป่วยอาจไม่พบอาการของการติดเชื้อและต้องวินิจฉัยโดยการเพาะเชื้อจากเลือดหรือการป้ายคอมาตรวจ อาจกล่าวได้ว่าโรคเมลิออยด์ทำให้เกิดการติดเชื้อได้กับทุกอวัยวะในร่างกาย ยกเว้นลิ้นหัวใจ แม้ว่าจะพบผู้ป่วย[[เยื่อหุ้มสมองอักเสบ]]จากเชื้อเมลิออยด์ตามหลังฝีในสมองที่แตกออก แต่ไม่เคยมีรายงานการติดเชื้อเยื่อหุ้มสมองโดยตรง อาการแสดงที่พบได้ไม่บ่อยได้แก่การติดเชื้อในหลอดเลือด ฝีของ[[ต่อมน้ำเหลือง]] (1.2-2.2%) <ref>{{cite journal | last=Chlebicki | first=MP | author2=Tan BH | title=Six cases of suppurative lymphadenitis caused by ''Burkholderia pseudomallei'' infection | journal=Trans R Soc Trop Med Hyg | year=2006 | volume=100 | issue=8 | pages=798-801 | pmid=16542691 | doi=10.1016/j.trstmh.2005.10.004 }}</ref> เยื่อหุ้มหัวใจเป็นหนอง และกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ การติดเชื้อใน[[เมดิแอสตินัม|ประจันอก]] (mediastinum) ฝีในต่อมไทรอยด์และถุงอัณฑะ และการติดเชื้อในดวงตา

=== โรคเมลิออยด์เรื้อรัง ===
โรคเมลิออยด์เรื้อรังส่วนมากหมายถึงมีอาการยาวนานกว่า 2 เดือน พบได้ในผู้ป่วยราวร้อยละ 10<ref>{{cite journal|author1=Currie BJ|author2=Fisher DA|author3=Howard DM|display-authors=2|title=Endemic melioidosis in tropical northern Australia: a 10-year prospective study and review of the literature|journal=Clin Infect Dis|volume=31|issue=4|year=2000|pages=981-986|pmid=11049780}}</ref> อาการแสดงทางคลินิกของโรคเมลิออยด์เรื้อรังมีการเปลี่ยนแปลงได้ โดยอาจมาด้วยการติดเชื้อที่ผิวหนังเรื้อรัง แผลที่ผิวหนัง ก้อนในปอด หรือปอดอักเสบเรื้อรัง โดยแสดงอาการเลียนแบบ[[วัณโรค]] บางครั้งอาจเรียกโรคนี้ว่า "วัณโรคเวียดนาม" (Vietnamese tuberculosis) <ref name="Falade2008">{{cite journal|author1=Falade OO|author2=Antonarakis ES|author3=Kaul DR|author4=Saint S|author5=Murphy PA|title=Clinical problem-solving. Beware of first impressions|journal=N Engl J Med|year=2008|volume=359|issue=6|pmid=18687644|pages=628-634|doi=10.1056/NEJMcps0708803}}</ref> โรคเมลิออยด์เรื้อรังอาจแสดงอาการเลียนแบบวัณโรคเยื่อหุ้มหัวใจ (tuberculous pericarditis) ได้<ref>{{cite journal|last1=Chetchotisakd|first1=P|last2=Anunnatsiri|first2=S|last3=Kiatchoosakun|first3=S|last4=Kularbkaew|first4=C|title=Melioidosis pericarditis mimicking tuberculous pericarditis|journal=Clin Infect Dis|volume=51|issue=5|pages=e46–9|year=2010|pmid=20645861|doi=10.1086/655699}}</ref>

== การวินิจฉัย ==
[[File:Bps close.JPG|thumb|upright=1.3|Appearance of ''B. pseudomallei'' colonies on Ashdown's medium after four days of incubation.]]
การวินิจฉัยยืนยันของโรคเมลิออยด์นั้นทำโดยการเพาะเชื้อจากร่างกาย เนื่องจากโดยปกติแล้วจะไม่พบเชื้อดังกล่าวในร่างกายมนุษย์

ประวัติการสัมผัสดินอาจไม่สามารถซักจากผู้ป่วยได้ เนื่องจากโรคเมลิออยด์อาจแฝงอยู่เป็นเวลาหลายปีกว่าจะแสดงอาการ<ref>{{cite journal|author1=Ngauy V|author2=Lemeshev Y|author3=Sadkowski L|author4=Crawford G|title=Cutaneous melioidosis in a man who was taken as a prisoner of war by the Japanese during World War II|journal=J Clin Microbiol|year=2005|volume=43|pmid=15695721|issue=2|pages= 970-972|pmc=548040|doi=10.1128/JCM.43.2.970-972.2005}}</ref> สำหรับผู้ที่อยู่นอกแหล่งที่โรคเมลิออยด์เป็นโรคประจำถิ่นควรซักประวัติการเดินทางไปยังบริเวณที่พื้นที่เฉพาะถิ่นของโรคเมลิออยด์ บางแหล่งข้อมูลแนะนำให้คิดถึงความเป็นไปได้ที่จะติดเชื้อเมลิออยด์ ในผู้ป่วยทุกรายที่มีประวัติเดินทางไปยังหรืออาศัยอยู่ในแหล่งที่โรคเมลิออยด์เป็นโรคประจำถิ่น

การตรวจคัดกรองการติดเชื้อทุกส่วน ไม่ว่าจะเป็นการเพาะเชื้อจากเลือด เพาะเชื้อจากปัสสาวะ การป้ายคอมาตรวจ และการเพาะเชื้อจะหนองที่ดูดมาได้ ควรทำในผู้ป่วยทุกรายที่สงสัยการติดเชื้อโรคเมลิออยด์ (โดยเพาะเชื้อใน blood agar หรือ Ashdown's medium) ซึ่งสามารถยืนยันการวินิจฉัยโดยการเพาะเชื้อพบ ''B. pseudomallei'' จากตัวอย่างใดก็ได้ที่เก็บมา การป้ายคออาจไม่มี[[ความไว]] (sensitivity) แต่ให้[[ความจำเพาะ]] (specificity) ถึง 100% หากให้ผลบวก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากผลเพาะเชื้อจากเสมหะเป็นบวกด้วย<ref>{{cite journal | author1=Wuthiekanun V|author2=Suputtamongkol Y|author3=Simpson AJH|author4=Kanaphun P|author5=White NJ|title=Value of throat swab in the diagnosis of melioidosis|journal=J Clin Microbiol|year=2001|volume=39|pages=3801-02 | doi=10.1128/JCM.39.10.3801-3802.2001|pmid=11574624 | issue=10 | pmc=88440}}</ref> ความไวของการเพาะเชื้อจากปัสสาวะจะยิ่งเพิ่มขึ้นหากเพาะเชื้อจากปัสสาวะที่ปั่นเหวี่ยง (centrifuged) และหากผลเพาะเชื้อขึ้นก็นับเป็นผลบวกไม่ว่าจะมีปริมาณเชื้อเท่าใดก็ตาม (ไม่จำเป็นต้องใช้เกณฑ์ทั่วไปที่ปริมาณเชื้อมากกว่า 10<sup>4</sup> ต่อมิลลิลิตร) <ref>{{cite journal|author1=Limmathurotsakul D|author2=Wuthiekanun V|author3=Chierakul W|display-authors=2|title=Role and significance of quantitative urine cultures in diagnosis of melioidosis|journal=J Clin Microb|year=2005|pages=2274-76|volume=43|issue=5|doi=10.1128/JCM.43.5.2274-2276.2005|pmid=15872255|pmc=1153798}}</ref> ในบางครั้งการเพาะเชื้อจาก[[ไขกระดูก]]อาจให้ผลบวกในผู้ป่วยที่ผลเพาะเชื้อ ''B. pseudomallei'' เป็นลบ แต่ก็ไม่แนะนำให้ทำ<ref>{{cite journal|journal=Trans R Soc Trop Med Hyg|year=1990|volume=84|issue=4|pages=585-7|title=The use of bone marrow culture for the diagnosis of melioidosis|author1=Dance DA|author2=White NJ|author3=Suputtamongkol Y|author4=Wattanagoon Y|author5=Wuthiekanun V|author6=Chaowagul W|pmid=2091358|doi=10.1016/0035-9203(90)90050-O}}</ref> ข้อผิดพลาดของแพทย์ที่อาจไม่คุ้นเคยกับโรคนี้คือ การส่งตัวอย่างเฉพาะจากอวัยวะที่ติดเชื้อไปตรวจเท่านั้น แทนที่จะส่งตัวอย่างคัดกรองทุกส่วนดังที่กล่าวมาตอนต้น

ตัวกลางเพาะเชื้อ Ashdown's medium เป็นตัวกลางที่มียาปฏิชีวนะ[[เจนตามัยซิน]] (gentamicin) ซึ่งจำเป็นในการเพาะเชื้อจากส่วนที่ไม่ปราศจากเชื้อ (non-sterile sites) ตัวกลางเพาะเชื้อ ''Burkholderia cepacia'' medium อาจเป็นตัวเลือกที่ใช้เพาะเชื้อได้ในบริเวณที่ไม่ใช่พื้นที่โรคเมลิออยด์เป็นโรคประจำถิ่นหากไม่มี Ashdown's medium ให้ใช้ ตัวกลางเพาะเชื้อชนิดใหม่ซึ่งพัฒนามาจาก Ashdown's medium ชื่อว่า Francis medium อาจช่วยในการแยกระหว่างเชื้อ  ''B. pseudomallei'' กับ ''B. cepacia'' และอาจช่วยในการวินิจฉัยโรคเมลิออยด์ได้ในระยะแรก<ref>{{cite journal | title=An improved selective and differential medium for the isolation of ''Burkholderia pseudomallei'' from clinical specimens
| journal = Diagn Microbiol Infect Dis | volume=55 | issue=2 | pages=95-99
| author1=Francis A|author2=Aiyar S|author3=Yean C|author4=Naing L|author5=Ravichandran M | doi=10.1016/j.diagmicrobio.2005.11.008 | pmid=16626918 | year=2006 }}</ref> แต่ก็ยังไม่มีการยอมรับกันทางคลินิกอย่างกว้างขวาง ชุดตรวจเพื่อยืนยันเชื้อแบคทีเรียสำเร็จรูปหลายตัวอาจไม่สามารถระบุเชื้อ ''B. pseudomallei'' ได้อย่างถูกต้อง

การทดสอบทาง[[วิทยาน้ำเหลือง]] (serology) สำหรับเชื้อเมลิออยด์ เช่น การทดสอบปริมาณการเกาะกลุ่มของเม็ดเลือดแดงทางอ้อม (indirect haemagglutination assay) แต่อาจไม่สามารถทำได้ในหลายประเทศ ในประเทศที่โรคนี้เป็นโรคประจำถิ่นประชากรมี titre สูงอยู่แล้วทำให้[[ค่าพยากรณ์ผลบวก]] (positive predictive value) ลดลง การทดสอบเชื้อที่นิยมกันแพร่หลายในประเทศไทยคือการทดสอบ[[อิมมูโนฟลูออเรสเซนต์โดยตรง]]จำเพาะ (direct immunofluorescent test) และการเกาะกลุ่มลาเท็กซ์ (latex agglutination) โดยอาศัย[[สารภูมิต้านทานโมโนโคลน]] (monoclonal antibodies) แต่การทดสอบนี้ไม่มีที่ใช้ในประเทศอื่น อิมมูโนฟลูออเรสเซนต์โดยตรงมีปฏิกิริยาข้าม (cross-reactivity) เกือบสมบูรณ์กับ ''B. thailandensis''<ref>{{cite journal|author1=Puthucheary SD|author2=Anuar AS|author3=Tee TS |title=''Burkholderia thailandensis'' whole cell antigen cross-reacts with ''B. pseudomallei'' antibodies from patients with melioidosis in an immunofluorescent assay|year=2010|journal=The Southeast Asian journal of tropical medicine and public health|volume=41|issue=2|pages=397-400|pmid= 20578523}}</ref>

การวินิจฉัยโรคเมลิออยด์ไม่สามารถทำได้โดยอาศัยวิธีทางรังสี ([[เอกซเรย์]]และสแกน) เท่านั้น<ref name="Lim2010">{{cite journal|author=Lim KS, Chong VH|title=Radiological manifestations of melioidosis|journal=Clin Radiol|year=2010|volume=65|issue=1|pmid=20103424|pages=66-72|doi=10.1016/j.crad.2009.08.008}}</ref> แต่วิธีการทางรังสีมักถูกใช้เป็นประจำเพื่อประเมินความรุนแรงของโรค<ref name="Muttarak2008">{{cite journal|author1=Muttarak M|author2=Peh WC|author3=Euathrongchit J|author4=Lin SE|author5=Tan AG|author6=Lerttumnongtum P|author7=Sivasomboon C|title=Spectrum of imaging findings in melioidosis|journal= Br J Radiol|year=2008|pmid=19098086|volume=82|issue=978|pages=514–21|doi=10.1259/bjr/15785231}}</ref> แนะนำให้ทำภาพรังสีของช่องท้องโดยเอกซเรย์คอมพิวเตอร์หรือตรวจคลื่นเสียงความถี่สูง เนื่องจากฝีของอวัยวะภายในอาจไม่ได้แสดงอาการทางคลินิกออกมาชัดเจน และอาจพบฝีเกิดร่วมกับโรคที่บริเวณอื่น ในประเทศออสเตรเลียแนะนำให้ทำภาพรังสีเพื่อตรวจ[[ต่อมลูกหมาก]]เนื่องจากมีอุบัติการณ์ของฝีที่ต่อมลูกหมากสูงในผู้ป่วยทางตอนเหนือของออสเตรเลีย การทำเอกซเรย์ทรวงอกแนะนำให้ทำเป็นประจำ ร่วมกับการตรวจเพิ่มเติมอื่น ๆ ตามอาการแสดงทางคลินิก การปรากฏฝีที่ตับลักษณะเป็นรังผึ้ง (honeycomb abscesses) เป็นลักษณะของการติดเชื้อเมลิออยด์ที่ตับ แต่ภาพที่เห็นไม่ได้บ่งถึงการวินิจฉัย<ref name="Lim2010"/><ref name="Muttarak2008"/>

[[การวินิจฉัยแยกโรค]]นั้นมีได้กว้างเนื่องจากโรคเมลิออยด์อาจแสดงลักษณะทางคลินิกเลียนแบบการติดเชื้ออื่น ๆ รวมทั้ง[[วัณโรค]]<ref name="Falade2008"/>

== การรักษา ==
=== การรักษาปัจจุบัน ===
การรักษาโรคเมลิออยด์แบ่งได้เป็น 2 ระยะ คือระยะที่ต้องรักษาด้วยยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดดำ และระยะการรักษาต่อเนื่องด้วยยาปฏิชีวนะชนิดรับประทาน

==== ระยะที่ต้องรักษาด้วยยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดดำ ====
ยาปฏิชีวนะ[[เซฟตาซิดิม]] (Ceftazidime) ทางหลอดเลือดดำเป็นยาที่ควรเลือกใช้อันดับแรกเพื่อรักษาโรคเมลิออยด์เฉียบพลันในปัจจุบัน<ref name="CAZ">{{cite journal
| author1 = White NJ|author2= Dance DA|author3= Chaowagul W|display-authors=2
| title = Halving of mortality of severe melioidosis by ceftazidime
| journal = Lancet
| year = 1989
| volume = 2
| issue = 8665
| pages = 697-701
| pmid = 2570956
| doi = 10.1016/S0140-6736(89)90768-X}}</ref><ref>{{cite journal
| author1 = Chierakul W|author2= Anunnatsiri S|author3= Chaowagul W|display-authors=2
| title = Addition of trimethoprim-sulfamethoxazole to ceftazidime during parenteral treatment of melioidosis is not associated with a long-term outcome benefit
| journal = Clin infect Dis
| volume = 45
| issue = 4
| pages = 521-523
| year = 2007
| pmid = 17638209
| doi = 10.1086/520010}}</ref> ส่วน[[เมอโรเพเนม]] (meropenem) <ref name="MEM2004">{{cite journal
| title = Outcomes of patients with melioidosis treated with meropenem
| author1 = Cheng AC|author2= Fisher DA|author3= Anstey NM|display-authors=2
| journal = Antimicrob Agents Chemother
| year = 2004
| pages = 1763-65
| volume = 48
| issue = 5
| doi = 10.1128/AAC.48.5.1763-1765.2004
| pmid = 15105132
| pmc = 400582}}</ref> [[ไอมิเพเนม]] (imipenem) <ref name="Simpson1999"/> และ[[เซโฟพีราโซน-ซัลแบคแทม]] (cefoperazone-sulbactam) (หรือ ซัลพีราโซน (Sulperazone)) <ref>{{cite journal
| author1 = Chetchotisakd P|author2= Porramatikul S|author3= Mootsikapun P|author4= Anunnatsiri S|author5= Thinkhamrop B
| title = Randomized, double-blind, controlled study of cefoperazone-sulbactam plus cotrimoxazole versus ceftazidime plus cotrimoxazole for the treatment of severe melioidosis
| journal = Clin Infect Dis
| year = 2001
| volume = 33
| pages = 29-3
| pmid = 11389491|doi=10.1086/320878
| issue = 1
}}</ref> ก็มีประสิทธิภาพใช้ได้<ref>{{cite journal|author1=Dance DA|author2= Wuthiekanun V|author3= White NJ|author4= Chaowagul W|title=Antibiotic resistance in ''Pseudomonas pseudomallei''|url=https://archive.org/details/sim_the-lancet_1988-04-30_1_8592/page/n42|journal=Lancet|year=1988|volume=1|issue=8592|pages=994-5|pmid=2896855|doi=10.1016/S0140-6736(88)91810-7}}</ref> ยาปฏิชีวนะอะม็อกซีซิลลิน-คลาวูลาเนต (amoxicillin-clavulanate) (หรือโคอะม็อกซีคลาฟ (co-amoxiclav)) อาจเลือกใช้ได้หากไม่มียาปฏิชีวนะ 4 ชนิดที่กล่าวมาข้างต้น แต่อาจให้ผลด้อยกว่า<ref>{{cite journal | author1=Suputtamongkol Y|author2= Rajchanuwong A|author3= Chaowagul W|display-authors=2 | title=Ceftazidime vs. amoxicillin/clavulanate in the treatment of severe melioidosis | journal=Clin Infect Dis | year=1994 | volume=19 | pages=846-53 | pmid=7893868}}</ref> ควรให้[[ยาปฏิชีวนะ]]ทางหลอดเลือดดำอย่างน้อย 10 ถึง 14 วัน และไม่ควรหยุดให้จนกว่าอุณหภูมิร่างกายผู้ป่วยลดกลับมาเป็นปกติอย่างน้อย 48 ชั่วโมง โดยส่วนใหญ่แล้วผู้ป่วยมักไม่จำเป็นต้องได้ยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดติดต่อกันนานเกินหนึ่งเดือน

ในประเทศออสเตรเลีย มีการใช้ยาเมอโรเพเนมเพื่อรักษาโรคเมลิออยด์เป็นประจำ<ref name="Currie2000">{{cite journal | title=Endemic melioidosis in tropical Northern Australia: a 10-year prospective study and review of the literature | author1=Currie BJ|author2=Fisher DA|author3=Howard DM|display-authors=2 | journal=Clin Infect Dis | volume=31 | year=2000 | pages=981-86  | doi=10.1086/318116 | pmid=11049266}}</ref> ซึ่งให้ผลลัพธ์ที่ดี และในปัจจุบันกำลังมีการวิจัยทดสอบเปรียบเทียบประสิทธิภาพระหว่างเมอโรเพเนมและเซฟตาซิดิมในการรักษาโรคเมลิออยด์ในประเทศไทย โดยใช้ชื่องานวิจัยว่า ATOM<ref name="ATOM">{{cite web
| author = University of Oxford
| publisher = National Institutes of Health
| work = ClinicalTrials.gov
| title = A randomized double blinded comparison of ceftazidime and meropenem in severe melioidosis (ATOM)
| url = http://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT00579956
| date = 18 December 2007
| accessdate = 27 Jan 2011}}</ref>

ในทางทฤษฎีแล้วเชื่อว่าอัตราตายในผู้ป่วยโรคเมลิออยด์ที่ได้รับการรักษาด้วยยาไอมิเพเนมจะน้อยกว่าผู้ที่ได้รับยาอื่น เนื่องจากยาไอมิเพเนมทำให้แบคทีเรียที่ตายปล่อย[[ชีวพิษภายในตัว]]ออกมาน้อยกว่า <ref>{{cite journal|title=Differential antibiotic-induced endotoxin release in severe melioidosis|journal=J Infect Dis|volume=181|issue=3|pages=1014-9|doi=10.1086/315306|pmid=10720525|year=2000|last1=Simpson|first1=A. J. H.|last2=Opal|first2=S. M.|last3=Angus|first3=B. J.|last4=Prins|first4=J. M.|last5=Palardy|first5=J. E.|last6=Parejo|first6=N. A.|last7=Chaowagul|first7=W.|last8=White|first8=N. J.}}</ref> และค่าความเข้มข้นน้อยที่สุดที่ยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อ (mean inhibitory concentration; MIC) ของยาไอมิเพเนมก็น้อยกว่าเซฟตาซิดิม แต่อย่างไรก็ตามก็ไม่พบความแตกต่างกันระหว่างอัตราตายของผู้ป่วยที่ได้รับยาไอมิเพเนมและเซฟตาซิดิม<ref name="Simpson1999"/> ค่าความเข้มข้นน้อยที่สุดที่ยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อ (MIC) ของเมอโรเพเนมต่อเชื้อ ''B. pseudomallei'' มีค่าสูงกว่าเชื้ออื่นๆ และผู้ป่วยที่ต้องเข้ารับการก���องเลือด (haemofiltration) อาจต้องได้รับยาบ่อยขึ้นหรือปริมาณสูงขึ้น<ref>{{cite journal|title=Meropenem Dosing in Critically Ill Patients With Sepsis Receiving High-Volume Continuous Venovenous Hemofiltration |author1=I Bilgrami|author2=J A Roberts|author3=S C Wallis|author4=J Thomas|author5=J Davis|author6=S Fowler|author7=P B Goldrick|author8=J Lipman|volume=54|issue=7|pages=2974-8|date=July 2010|journal=Antimicrobial Agents and Chemotherapy|pmid=20479205|doi=10.1128/AAC.01582-09}}</ref>

[[เซฟีพิม]] (cefepime) และ[[เออตาเพเนม]] (ertapenem) ไม่มีประสิทธิภาพในการทดลองนอกร่างกาย (''in vitro'') <ref name="Taiwan2008">{{cite journal|journal=Infection|date=February 2008|doi=10.1007/s15010-008-7324-8|author1=Shih H-I|author2=Chuang Y-C|author3=Cheung BM-H|display-authors=2|title=Sporadic and outbreak cases of melioidosis in southern Taiwan: clinical features and antimicrobial susceptibility|volume=37|issue=1|pages=9–15|pmid=18854938}}</ref> [[พิเพอราซิลลิน-ซัลแบคแทม]] (piperacillin-sulbactam) <ref name="Taiwan2008"/> [[โดริเพเนม]] (doripenem) และ[[ไบอะเพเนม]] (biapenem) <ref>{{cite journal|year=2010|title=In vitro activity of biapenem against ''Burkholderia pseudomallei''|author1=Thamlikitkul V|author2=Trakulsomboon S|pmid=20188524|doi=10.1016/j.ijantimicag.2010.01.002|journal=International journal of antimicrobial agents|volume=35|issue=5|pages=514}}</ref> มีประสิทธิภาพในการทดลองนอกร่างกาย แต่ไม่มีการวิจัยทางคลินิกเพื่อยืนยันประสิทธิภาพการรักษาจริง

การให้การรักษาเสริมด้วย Granulocyte colony-stimulating factor (GCSF) <ref>{{cite journal
| author1 = Cheng AC|author2= Limmathurotsakul D|author3= Chierakul W|display-authors=2
| title = A randomized controlled trial of granulocyte colony-stimulating factor for the treatment of severe sepsis due to melioidosis in Thailand
| journal = Clin Infect Dis
| year = 2007
| volume = 45
| issue = 3
| pages = 308-14
| pmid = 17599307 |doi=10.1086/519261
}}</ref> หรือ[[โค-ไตรม็อกซาโซล]] (co-trimoxazole) <ref>{{cite journal
| author1 = Chierakul W|author2= Anunnatsiri S|author3= Short JM|display-authors=2
| title = Two randomized controlled trials of ceftazidime alone versus ceftazidime in combination with trimethoprim-sulfamethoxazole for the treatment of severe melioidosis
| journal = Clin Infect Dis
| year = 2005
| volume = 41
| issue = 8
| pages = 1105-13
| pmid = 16163628 |doi=10.1086/444456
}}</ref><ref>{{cite journal
| author1 = Chierakul W|author2= Anunnatsiri S|author3= Chaowagul W|author4= Peacock SJ|author5= Chetchotisakd P|author6= Day NP
| title = Addition of trimethoprim-sulfamethoxazole to ceftazidime during parenteral treatment of melioidosis is not associated with a tong-term outcome benefit
| journal = Clin Infect Dis
| year = 2007
| volume = 45
| issue = 4
| pages = 521-3
| pmid = 17638209 
| doi = 10.1086/520010
}}</ref> พบว่าไม่ช่วยลดอัตราการเสียชีวิตจากการศึกษาในประเทศไทย

==== ระยะการรักษาต่อเนื่องด้วยยาปฏิชีวนะชนิดรับประทาน ====
หลังจากการรักษาในระยะเฉียบพลัน แนะนำให้รักษาต่อเนื่องหรือกำจัดเชื้อด้วยยา[[โค-ไตรม็อกซาโซล]] (co-trimoxazole) ร่วมกับ[[ดอกซีไซคลีน]] (doxycycline) เป็นเวลา 12 ถึง 20 สัปดาห์เพื่อลดอัตราการกลับเป็นซ้ำ<ref>{{cite journal|author1=Chaowagul W|author2=Simpson AJ|author3=Suputtamongkol Y|display-authors=2|year=1999|title=A comparison of chloramphenicol, trimethoprim-sulfamethoxazole, and doxycycline with doxycycline alone as maintenance therapy for melioidosis|journal=Clin Infect Dis|pmid=10476745|volume=29|issue=2|pages=375-80|doi=10.1086/520218}}</ref> ปัจจุบันไม่แนะนำให้ใช้[[คลอแรมเฟนิคอล]]เพื่อวัตถุประสงค์นี้แล้ว โค-อะม็อกซีคลาฟ (co-amoxiclav) เป็นยาปฏิชีวนะทางเลือกสำหรับผู้ป่วยที่ไม่สามารถใช้ยาโค-ไตรม็อกซาโซลและดอกซีไซคลีน (เช่นผู้ป่วยหญิงตั้งครรภ์ และเด็กอายุต่ำกว่า 12 ปี) <ref>{{cite journal | journal=Trans R Soc Trop Med Hyg | year=1995 | volume=89 | pages=546-9 | title=A prospective comparison of co-amoxiclav and the combination of chloramphenicol, doxycycline, and co-trimoxazole for the oral maintenance treatment of melioidosis | author1=Rajchanuvong A|author2=Chaowagul W|author3=Suputtamongkol Y|author4=Smith MD|author5=Dance DA|author6=White NJ | pmid=8560537  | doi=10.1016/0035-9203(95)90104-3 | issue=5}}</ref><ref>{{cite journal|author1=Cheng AC|author2=Chierakul W|author3=Chaowagul W|display-authors=2|title=Consensus guidelines for dosing of amoxicillin-clavulanate in melioidosis|journal=Am J Trop Med Hyg|volume=78|issue=2|year=2008|pages=208-9|pmid=18256414}}</ref> แต่อาจให้ประสิทธิผลดีไม่เท่า การใช้ยาปฏิชีวนะชนิดรับประทานกลุ่ม[[ฟลูออโรควิโนโลน]] (fluoroquinolone) เพียงชนิดเดียว<ref>{{cite journal | author1=Chaowagul W|author2=Supputtamongkul Y|author3=Smith MD|author4=White NJ | title=Oral fluoroquinolones for maintenance treatment of melioidosis | journal=Trans R Soc Trop Med Hyg | year=1997 | volume=91 | pages=599-601  | doi=10.1016/S0035-9203(97)90044-4}}</ref> หรือดอกซีไซคลีนเพื่อการรักษาระยะต่อเนื่องนั้นไม่มีประสิทธิผล<ref name="Direk2006">{{cite journal|author1=Limmathurotsakul D|author2=Chaowagul W|author3=Chierakul Wirongrong|display-authors=2|title=Risk factors for recurrent melioidosis in Northeastern Thailand |url=https://archive.org/details/sim_clinical-infectious-diseases_2006-10-15_43_8/page/n70| journal=Clin Infect Dis|year=2006|volume=43|pages=979-86|pmid=16983608|doi=10.1086/507632|issue=8}}</ref>

ในออสเตรเลียมีการใช้ยาโค-ไตรม็อกซาโซลชนิดเดียวในการรักษาเพื่อกำจัดเชื้อ<ref name="Currie2000"/> โดยมีอัตราการกลับเป็นซ้ำต่ำกว่าที่พบในประเทศไทย นอกจากนี้ยังมีหลักฐานการทดลองนอกร่างกายพบว่าโค-ไตรม็อกซาโซลและดอกซีไซคลีนออกฤทธิ์ต้านกัน และโค-ไตรม็อกซาโซลตัวเดียวน่าจะให้ผลดีกว่า<ref name="Dance1989">{{cite journal|author1=Dance DA|author2=Wuthiekanun V|author3=Chaowagul W|author4=White NJ|year=1989|title=Interactions in vitro between agents used to treat melioidosis|journal=J Antimicrob Chemother|volume=24|pages=311-6|doi=10.1093/jac/24.3.311|pmid=2681117|issue=3}}</ref> มี[[การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุม]] (MERTH) เพื่อเปรียบเทียบการรักษาด้วยโค-ไตรม็อกซาโซลชนิดเดียวกับการรักษามาตรฐานด้วยโค-ไตรม็อกซาโซลร่วมกับดอกซีไซคลีนเริ่มในปี ค.ศ. 2006 และเสร็จสิ้นในปี ค.ศ. 2008 การศึกษาสนับสนุนความจำเป็นในการติดตามการรักษาให้เพียงพอและความร่วมมือปฏิบัติตามของผู้ป่วยอย่างดีในการรักษาระยะนี้ ปริมาณยาโค-ไตรม็อกซาโซลต้องคำนวณตามน้ำหนัก (<40 กิโลกรัม: 160/800 มิลลิกรัม ทุก 12 ชั่วโมง; 40–60 กิโลกรัม: 240/1200 มิลลิกรัม ทุก 12 ชั่วโมง, >60 กิโลกรัม: 320/1600 มิลลิกรัม ทุก 12 ชั่วโมง) <ref>{{cite journal
| author1 = Cheng AC|author2= McBryde ES|author3= Wuthiekanun V|author4= Chierakul W|author5= Amornchai P|author6= Day NPJ|author7= Peacock SJ
| title = Dosing regimens of cotrimoxazole (trimethoprim-sulfamethoxazole) for melioidosis
| journal = Antimicrob Agents Chemother
| year = 2009
| doi = 10.1128/AAC.01301-08
| volume = 53
| pages = 4193–9
| pmid = 19620336
| issue = 10
| pmc = 2764189}}</ref>

=== การรักษาด้วยการผ่าตัด ===
การรักษาด้วยการระบายหนองออกใช้เพื่อรักษาฝีในต่อมลูกหมากและข้ออักเสบติดเชื้อ อาจใช้ในการรักษาฝีในต่อมน้ำลายพาโรติด แต่ไม่แนะนำให้ใช้ในการรักษาฝีในตับหรือ[[ม้าม]] ในภาวะที่มีการติดเชื้อเมลิออยด์ในกระแสเลือดที่ไม่ตอบสนองต่อการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดดำอาจพิจารณารักษาด้วยการตัดม้ามแต่มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยที่สนับสนุนการรักษาด้วยวิธีนี้<ref>{{cite journal|author1= TJ Inglis|author2=CL Golledge|author3=A Clair|author4=J Harvey|title=Case report: recovery from persistent septicemic melioidosis|journal=Am J Trop Med Hyg|volume=65|issue=1|year=2001|pages=76-82|pmid=11504412}}</ref>

=== การรักษาในอดีต ===
ก่อนปี ค.ศ. 1989 การรักษามาตรฐานของโรคเมลิออยด์เฉียบพลันประกอบด้วยยาสามชนิดรวมกัน ได้แก่ [[คลอแรมเฟนิคอล]] [[โค-ไตรม็อกซาโซล]] และ[[ดอกซีไซคลีน]] การรักษาด้วยสูตรนี้มีอัตราเสียชีวิตถึงร้อยละ 80 และไม่แนะนำให้ใช้สูตรนี้หากมียาชนิดอื่นให้เลือกรักษา<ref name="CAZ"/> ยาทั้งสี่ชนิดเป็นยาปฏิชีวนะชนิดยับยั้งการเจริญของแบคทีเรียแต่ไม่ได้ฆ่าเชื้อแบคทีเรีย นอกจากนี้โค-ไตรม็อกซาโซลยังทำงานต้านกับคลอแรมเฟนิคอลและดอกซีไซคลีนอีกด้วย<ref name="Dance2006">{{cite journal|author1=Dance DA|author2=Wuthiekanun V|author3=Chaowagul W|author4=White NJ|title=Interactions in vitro between agents used to treat melioidosis|journal=J Antimicrob Chemother|year=1989|volume=24|pages=311-6|pmid=2681117|doi=10.1093/jac/24.3.311|issue=3}}</ref>

== พยากรณ์โรค ==
หากไม่ได้รับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะที่เหมาะสม (โดยหลักแล้วคือ[[เซฟตาซิดิม]]หรือ[[เมอโรเพเนม]]) การติดเชื้อเมลิออยด์ในกระแสเลือดมีอัตราการเสียชีวิตสูงมากกว่าร้อยละ 90<ref>Couture E (1935),''Rev Hyg M&eacute;d pr&egrave;v'', '''57''': 190</ref><ref>{{cite journal|author1=Warner JM|author2=Pelowa DB|author3=Currie BJ|author4=Hirst RG|title=Melioidosis in a rural community of Western Province, Papua New Guinea|journal=Trans R Soc Trop Med Hyg|year=2007|pmid=17499321|doi=10.1016/j.trstmh.2007.02.024|volume=101|pages=809–13|issue=8}}</ref> แต่หากได้รับยาปฏิชีวนะที่เหมาะสม อัตราการเสียชีวิตในผู้ป่วยที่ไม่มีภาวะแทรกซ้อนอยู่ที่ประมาณร้อยละ 10 แต่หากผู้ป่วยมีภาวะแบคทีเรียในกระแสเลือดหรือ[[ภาวะพิษเหตุติดเชื้อ]]รุนแรงมีอัตราเสียชีวิตถึงร้อยละ 80 การเข้าถึงการดูแลรักษาอภิบาลมีความสำคัญซึ่งอาจอธิบายสาเหตุที่อัตราเสียชีวิตรวมในตอนเหนือของออสเตรเลียอยู่ที่ร้อยละ 20 แต่อัตราเสียชีวิตในภาคอีสานของไทยอยู่ที่ร้อยละ 40 การตอบสนองของผู้ป่วยต่อยาปฏิชีวนะเป็นไปอย่างช้าโดยมีระยะเวลาเฉลี่ยของไข้ภายหลังจากการรักษาที่ 5-9 วัน<ref name="White2003"/><ref>{{cite journal|journal=J Infect Dis|year=1989|volume=159|issue=5|pages=890-9|title=Melioidosis: a major cause of community-acquired septicemia in northeastern Thailand|url=https://archive.org/details/sim_journal-of-infectious-diseases_1989-05_159_5/page/n89|author1=Chaowagul W|author2=White NJ|author3=Dance DA|display-authors=2|pmid=2708842}}</ref>

การกลับเป็นซ้ำอยู่ร้อยละ 10 ถึง 20 ของผู้ป่วยทั้งหมด การศึกษาทางโมเลกุลพบว่าการกลับเป็นโรคซ้ำส่วนใหญ่ขึ้นกับสายพันธุ์ของเชื้อที่ติดในตอนแรก แต่อัตราการกลับเป็นโรคส่วนใหญ่ (มากถึงสามในสี่) ในบริเวณที่โรคเมลิออยด์เป็นโรคประจำถิ่นเกิดจากการติดเชื้อซ้ำภายหลัง 2 ปี<ref>{{cite journal | author1=Maharjan B|author2=Chantratita N|author3=Vesaratchavest M|display-authors=2 | title=Recurrent melioidosis in patients in northeast Thailand is frequently due to reinfection rather than relapse | journal=J Clin Microbiol | year=2005 | volume=43 | issue=12 | pages=6032-4 | pmid=16333094 | doi=10.1128/JCM.43.12.6032-6034.2005 | pmc=1317219}}</ref> ปัจจัยเสี่ยงของการกลับเป็นซ้ำขึ้นกับความรุนแรงของโรค (ผู้ป่วยที่ผลเพาะเชื้อเป็นบวกหรือมีโรคหลายตำแหน่งจะมีอัตราการกลับเป็นซ้ำสูงกว่า) ยาปฏิชีวนะที่ใช้รักษาเพื่อกำจัดเชื้อ (โดยการใช้ยาดอกซีไซคลินเพียงชนิดเดียวหรือยากลุ่มฟลูออโรควิโนโลนไม่มีประสิทธิผลเพียงพอ) ความร่วมมือของผู้ป่วยในการรักษากำจัดเชื้อต่ำ และระยะเวลาในการรักษาเพื่อกำจัดเชื้อน้อยกว่า 8 สัปดาห์ทำให้มีโอกาสกลับเป็นซ้ำได้สูง<ref name="Direk2006"/><ref>{{cite journal | author1=Chaowagul W|author2=Suputtamongkol Y|author3=Dance DA|author4=Rajchanuvong A|author5=Pattara-arechachai J|author6=White NJ | year=1993 | title=Relapse in melioidosis: incidence and risk factors | journal=J Infect Dis | volume=168 | pages=1181-85 | pmid=8228352 | issue=5 }}</ref>

== การป้องกัน ==
พบว่ามีรายงานน้อยมากเกี่ยวกับการติดต่อระหว่างคนสู่คน ผู้ป่วยโรคเมลิออยด์จึงไม่จัดว่าแพร่กระจายเชื้อได้ง่าย สำหรับผู้ทำงานในห้องปฏิบัติการควรถือว่าตัวอย่างเชื้อ ''Burkholderia pseudomallei'' ภายใต้ระดับความปลอดภัยทางชีวภาพที่ระดับ 3 (BSL-3) <ref>{{cite book|author=Centers for Disease Control and Prevetion|title=Biosafety in Microbiological and Biomedical Laboratories|publisher=National Institutes of Health|location=Atlanta, Georgia|year=2009|edition=5th|url=https://www.cdc.gov/labs/pdf/CDC-BiosafetymicrobiologicalBiomedicalLaboratories-2009-P.pdf}}</ref> หลังจากการได้รับเชื้อในห้องปฏิบัติการ แนะนำให้ใช้[[โค-ไตรม็อกซาโซล]] (cotrimoxazole) ในการป้องกันโรคหลังได้รับเชื้อแม้ว่าจะยังไม่มีการทดลองทางคลินิก<ref>{{cite journal|title=Management of accidental laboratory exposure to ''Burkholderia pseudomallei'' and ''B. mallei''|journal=Emerg Infect Dis|year=2008|volume=14|issue=7|pages=e2|doi=10.3201/eid1407.071501|author1=Peacock SJ|author2=Schweizer HP|author3=Dance DAB|display-authors=2|pmid=18598617}}</ref>

ในพื้นที่ที่โรคเมลิออยด์เป็นโรคประจำถิ่น เกษตรกรที่ทำนาควรหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับดิน โคลน หรือแหล่งน้ำหากเป็นไปได้ พบว่ามีผู้ป่วยจำนวนมากตามหลังเหตุการณ์น้ำท่วมและ[[พายุไซโคลน]] และเชื่อว่าเกี่ยวข้องกับการสัมผัสดินหรือน้ำที่ปนเปื้อน นอกจากนี้มีผู้ป่วยกลุ่มหนึ่งที่สัมพันธ์กับการบริโภคน้ำที่ปนเปื้อน ประชากรกลุ่มเสี่ยงของโรคเมลิออยด์ได้แก่ผู้ป่วย[[เบาหวาน]] [[โรคไตเรื้อรัง]] โรคปอดเรื้อรัง หรือผู้ป่วยภูมิคุ้มกันบกพร่องชนิดใดก็ตาม ยังไม่มีการศึกษาถึงประสิทธิผลของการหลีกเลี่ยงการสัมผัสจุลชีพก่อโรค และยังไม่มีวัคซีนในการป้องกันโรคนี้

=== การป้องกันโรคหลังการสัมผัสเชื้อ ===
หลังจากการสัมผัสเชื้อแบคทีเรีย ''B. pseudomallei'' ซึ่งมักเกิดจากอุบัติเหตุในห้องปฏิบัติการ แนะนำให้รักษาด้วย[[โค-ไตรม็อกซาโซล]]ร่วมกับ[[ดอกซีไซคลีน]]<ref name="Sivalingam2008">{{cite journal|author1=Sivalingam SP|author2=Sim SH|author3=Jasper LC|display-authors=2|title=Pre- and post-exposure prophylaxis of experimental Burkholderia pseudomallei infection with doxycycline, amoxicillin/clavulanic acid and co-trimoxazole|journal=J Antimicrob Chemother|year=2008|volume=61|issue=3|pages=674-8|pmid=18192684|doi=10.1093/jac/dkm527}}</ref><ref>{{cite journal|author1=Peacock SJ|author2=Schweizer HP|author3=Dance DAB|display-authors=2|title=Management of accidental laboratory exposure to ''Burkholderia pseudomallei'' and ''B.-mallei''|journal=Emerg Infect Dis|year=2008|volume=14|issue=7|pages=e2|doi=10.3201/eid1407.071501|pmid=18598617|pmc=2600349}}</ref> [[โทรวาฟลอกซาซิน]] (trovafloxacin) และ[[เกรพพาฟลอกซาซิน]] (grepafloxacin) มีประสิทธิภาพในการป้องกันจากการทดลองในสัตว์<ref>{{cite journal|author1=Kenny DJ|author2=Sefton AM|author3=Brooks TJ|author4=Laws TR|author5=Simpson AJ|author6=Atkins HS|title=Evaluation of azithromycin, trovafloxacin and grepafloxacin as prophylaxis for experimental murine melioidosis|journal=Int J Antimicrob Agents|volume=36|issue=1|pages=87–9|year=2010|pmid= 20462743|doi=10.1016/j.ijantimicag.2010.03.019}}</ref>

== การใช้เป็นอาวุธชีวภาพ ==
โรคเมลิออยด์ได้รับความสนใจมากขึ้นเนื่องจากมีประสิทธิภาพในการพัฒนาเป็น[[อาวุธชีวภาพ]]ได้ [[ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค]] สหรัฐอเมริกา (Centers for Disease Control) หรือ CDC จัดให้เชื้อโรคเมลิออยด์เป็นอาวุธชีวภาพหมวด B<ref>ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค สหรัฐอเมริกา. [https://www.cdc.gov/melioidosis/ ''melioidosis'']</ref> สหรัฐอเมริกาได้เคยทำการศึกษาเชื้อ ''B. pseudomallei'' รวมทั้ง ''B. mallei'' ซึ่งก่อโรคแกลนเดอร์ส (Glanders) ถึงประสิทธิภาพในการทำอาวุธชีวภาพ แต่ไม่เคยถูกใช้ทำเป็นอาวุธจริง<ref>{{Cite book|editor=Woods JB|title=USAMRIID's Medical Management of Biological Casualties Handbook|edition=6th|publisher=U.S. Army Medical Institute of Infectious Diseases|location=Fort Detrick, Maryland|year=2005|url=http://www.usamriid.army.mil/education/bluebookpdf/USAMRIID%20BlueBook%206th%20Edition%20-%20Sep%202006.pdf|format=PDF|pages=67|access-date=2011-04-04|archive-date=2007-06-09|archive-url=https://web.archive.org/web/20070609104204/http://www.usamriid.army.mil/education/bluebookpdf/USAMRIID%20BlueBook%206th%20Edition%20-%20Sep%202006.pdf|url-status=dead|df=dmy-all}}</ref> เคยมีรายงานว่า[[สหภาพโซเวียต]]เคยทดลองเชื้อ ''B. pseudomallei'' เพื่อใช้เป็นอาวุธชีวภาพเช่นกัน

== อ้างอิง ==
{{รายการอ้างอิง|30em|refs=
<ref name="Joost 2018">{{Cite journal | vauthors = Wiersinga WJ, Virk HS, Torres AG, Currie BJ, Peacock SJ, Dance DA, Limmathurotsakul D | title = Melioidosis | journal = Nature Reviews. Disease Primers | volume = 4 | issue =  | pages = 17107 | date = February 2018 | pmid = 29388572 | pmc = 6456913 | doi = 10.1038/nrdp.2017.107 | df = dmy-all}}</ref>
<ref name="Yi 2014">{{Cite journal | vauthors = Foong YC, Tan M, Bradbury RS | title = Melioidosis: a review | journal = Rural and Remote Health | volume = 14 | issue = 4 | pages = 2763 | date = 30 October 2014 | pmid = 25359677 | doi = 10.22605/RRH2763 | doi-access = free | df = dmy-all}}</ref>
}}

== แหล่งข้อมูลอื่น ==
{{คอมมอนส์-หมวดหมู่|Melioidosis|โรคเมลิออยด์}}
{{Scholia}}
* [[ไฟล์:WikiJournal_of_Medicine_logo.svg|16px]] [[:en:v:WikiJournal_of_Medicine/Melioidosis|Melioidosis]] ที่ WikiJournal of Medicine
* {{เฟซบุ๊ก|melioid|"เมลิออยด์ โรคติดเชื้อที่คนไทยต้องรู้"}}
* [https://www.melioidosis.info/infobox.aspx?pageID=101 Raising awareness of Melioidosis] ความรู้เกี่ยวกับโรคเมลิออยด์โดย หน่วยวิจัยโรคเขตร้อนมหิดล-อ๊อกซ์ฟอร์ด 
* [https://www.cdc.gov/melioidosis/ Melioidosis] ข้อมูลจากศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค สหรัฐอเมริกา
* [http://pathport.vbi.vt.edu/pathinfo/pathogens/Burkholderia_pseudomallei.html Virginia Tech pathogen database - ''Burkholderia pseudomallei''] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20060901171424/http://pathport.vbi.vt.edu/pathinfo/pathogens/Burkholderia_pseudomallei.html |date=1 September 2006}}
* [http://www.upmc-biosecurity.org/website/focus/agents_diseases/fact_sheets/glanders.html Center for Biosecurity Agent Fact Sheet] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20090531054317/http://www.upmc-biosecurity.org/website/focus/agents_diseases/fact_sheets/glanders.html |date=31 May 2009}}
* [http://patricbrc.org/portal/portal/patric/Taxon?cType=taxon&cId=28450 ''Burkholderia pseudomallei''] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20110824032305/http://patricbrc.org/portal/portal/patric/Taxon?cType=taxon&cId=28450 |date=24 August 2011}} จีโนมและข้อมูลที่เกี่ยวข้องที่ [http://patricbrc.org/ PATRIC], ศูนย์ทรัพยากรชีวสารสนเทศ สนับสนุนโดย [http://www.niaid.nih.gov/ NIAID]

{{Break}}
{{แหล่งข้อมูลการแพทย์
|  DiseasesDB = 30833 
|  ICD10 = {{ICD10|A|24|1|a|20}}-{{ICD10|A|24|4|a|20}} 
|  ICD9 = {{ICD9|025}} 
|  ICDO =
|  OMIM =
|  MedlinePlus =
|  eMedicineSubj = emerg 
|  eMedicineTopic = 884 
|  MeshID = D008554 
}}
{{Gram-negative bacterial diseases}}

{{เรียงลำดับ|เมลิออยด์}}
[[หมวดหมู่:โรคติดเชื้อแบคทีเรีย]]
[[หมวดหมู่:อาวุธชีวภาพ]]
[[หมวดหมู่:โรคติดเชื้อแบคทีเรียจากสัตว์]]
แม่แบบที่ใช้ในหน้านี้:
แม่แบบ:Bacteria navs (แก้ไข)
แม่แบบ:Break (แก้ไข)
แม่แบบ:Cite book (แก้ไข)
แม่แบบ:Cite dictionary (แก้ไข)
แม่แบบ:Cite encyclopedia (แก้ไข)
แม่แบบ:Cite journal (แก้ไข)
แม่แบบ:Cite web (ดูต้นฉบับ) (กึ่งล็อก)
แม่แบบ:Column-width (แก้ไข)
แม่แบบ:Commons (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
แม่แบบ:EditAtWikidata (แก้ไข)
แม่แบบ:Gram-negative bacterial diseases (แก้ไข)
แม่แบบ:Hlist (แก้ไข)
แม่แบบ:Hlist/styles.css (แก้ไข)
แม่แบบ:ICD-10-TM 2009 (แก้ไข)
แม่แบบ:ICD10 (แก้ไข)
แม่แบบ:ICD9 (แก้ไข)
แม่แบบ:Ifnoteq then show (แก้ไข)
แม่แบบ:Infobox (แก้ไข)
แม่แบบ:Langx (แก้ไข)
แม่แบบ:Main other (แก้ไข)
แม่แบบ:Navbox (ดูต้นฉบับ) (กึ่งล็อก)
แม่แบบ:Plainlist/styles.css (แก้ไข)
แม่แบบ:Scholia (แก้ไข)
แม่แบบ:Side box (แก้ไข)
แม่แบบ:Sister project (แก้ไข)
แม่แบบ:Str find (แก้ไข)
แม่แบบ:Template other (แก้ไข)
แม่แบบ:Trim (ดูต้นฉบับ) (กึ่งล็อก)
แม่แบบ:Wdib (แก้ไข)
แม่แบบ:Webarchive (แก้ไข)
แม่แบบ:Wikidata (แก้ไข)
แม่แบบ:· (แก้ไข)
แม่แบบ:กล่องข้อมูล (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
แม่แบบ:กล่องข้อมูลโรค(ใหม่) (แก้ไข)
แม่แบบ:คอมมอนส์ (แก้ไข)
แม่แบบ:คอมมอนส์-หมวดหมู่ (แก้ไข)
แม่แบบ:รายการอ้างอิง (ดูต้นฉบับ) (กึ่งล็อก)
แม่แบบ:วิกิสนเทศ (แก้ไข)
แม่แบบ:เฟซบุ๊ก (แก้ไข)
แม่แบบ:เรียงลำดับ (ดูต้นฉบับ) (กึ่งล็อก)
แม่แบบ:แหล่งข้อมูลการแพทย์ (แก้ไข)
มอดูล:Arguments (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Break (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Check for unknown parameters (แก้ไข)
มอดูล:Citation/CS1 (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Citation/CS1/COinS (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Citation/CS1/Configuration (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Citation/CS1/Date validation (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Citation/CS1/Identifiers (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Citation/CS1/Utilities (ดูต้นฉบับ) (ถูก��้องกัน)
มอดูล:Citation/CS1/Whitelist (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Citation/CS1/styles.css (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:EditAtWikidata (แก้ไข)
มอดูล:I18n (แก้ไข)
มอดูล:Infobox (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:InfoboxImage (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Lang (แก้ไข)
มอดูล:Lang/ISO 639 synonyms (แก้ไข)
มอดูล:Lang/data (แก้ไข)
มอดูล:Lang/data/iana languages (แก้ไข)
มอดูล:Lang/data/iana regions (แก้ไข)
มอดูล:Lang/data/iana scripts (แก้ไข)
มอดูล:Lang/data/iana suppressed scripts (แก้ไข)
มอดูล:Lang/data/iana variants (แก้ไข)
มอดูล:Lang/langx (แก้ไข)
มอดูล:List (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Navbar (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Navbar/configuration (แก้ไข)
มอดูล:Navbar/styles.css (แก้ไข)
มอดูล:Navbox (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Navbox/configuration (แก้ไข)
มอดูล:Navbox/styles.css (แก้ไข)
มอดูล:No globals (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Side box (แก้ไข)
มอดูล:Side box/styles.css (แก้ไข)
มอดูล:String (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:StringReplace (แก้ไข)
มอดูล:TableTools (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Unicode data (แก้ไข)
มอดูล:Wd (แก้ไข)
มอดูล:Wd/i18n (แก้ไข)
มอดูล:Webarchive (แก้ไข)
มอดูล:Webarchive/data (แก้ไข)
มอดูล:Wikidata (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:Wikidata/i18n (แก้ไข)
มอดูล:WikidataIB (แก้ไข)
มอดูล:WikidataIB/i18n (แก้ไข)
มอดูล:WikidataIB/nolinks (แก้ไข)
มอดูล:WikidataIB/titleformats (แก้ไข)
มอดูล:Yesno (ดูต้นฉบับ) (ถูกป้องกัน)
มอดูล:ตรวจสอบพารามิเตอร์ที่ไม่รู้จัก (แก้ไข)
กลับไปที่หน้า โรคเมลิออยด์
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/wiki/โรคเมลิออยด์"