Ligandom kontrolisani jonski kanali
| Transmembranski region neurotransmiterom kontrolisanog jonskog kanala | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ligandom kontrolisani jonski kanali | |||||||||
| Identifikatori | |||||||||
| Simbol | ? | ||||||||
| Pfam | PF02932 | ||||||||
| InterPro | IPR006029 | ||||||||
| PROSITE | PDOC00209 | ||||||||
| SCOP | 1cek | ||||||||
| SUPERFAMILY | 1cek | ||||||||
| TCDB | 1.A.9 | ||||||||
| OPM superfamilija | 14 | ||||||||
| OPM protein | 2bg9 | ||||||||
| |||||||||
Ligandom kontrolisani jonski kanali (LGIC) su grupa transmembranskih jonskih kanala čije otvaranje omogućava jonima kao što su Na+, K+, Ca2+, ili Cl- da prođu kroz membranu u odgovoru na vezivanje hemijskog glasnika (i.e. liganda),[1] kao što je neurotransmiter.[2]
Ovi proteini se tipično sastoje od bar dva različita domena: transmembranski domen koji obuhvata jonsku poru, i ekstracelularni domen koji sadrži mesto vezivanja liganda (alosterno mesto vezivanja). Ova modularnost omogućava pristup 'podele i podčinjavanja' pri oređivanju strukture proteina (potem zasebne kristalizacije domena). Funkcija takvih receptora lociranih u sinapsama je pretvaranje hemijskog signala presinaptički oslobođenih neurotransmitera direktno i veoma brzo u postsinaptički električni signal. Mnogi LGIC su dodatno modulisani putem alosternih liganda, blokatora kanala, jona ili membranskog potencijala. LGIC se klasifikuju u tri superfamilije koje nisu evoluciono povezane: receptori s Cys-petljom, jonotropni glutamatni receptori i ATP kontrolisani kanali.
LGIC mogu da budu kontroliani putem metabotropnih receptora (koji koriste sekundarne glasnike), naponom kontrolisane jonske kanale (koji se otvaraju i zatvaraju u zavisnosti od membranskog potencijala), i istezanjem aktivirane jonske kanale (koji se otvaraju i zatvaraju u zavisnosti od mehaničke deformacije ćelijske memebrane).[2][3]
Reference
[уреди | уреди извор]- ^ „ligand-gated channel at Dorland's Medical Dictionary”.
- ^ а б Purves, Dale; George J. Augustine; David Fitzpatrick; William C. Hall; Anthony-Samuel LaMantia; James O. McNamara; Leonard E. White (2008). Neuroscience. 4th ed. Sinauer Associates. стр. 156–7. ISBN 978-0-87893-697-7.
- ^ Connolly CN, Wafford KA (2004). „The Cys-loop superfamily of ligand-gated ion channels: the impact of receptor structure on function”. Biochem. Soc. Trans. 32 (Pt3): 529—34. PMID 15157178. doi:10.1042/BST0320529.
Spoljašnje veze
[уреди | уреди извор]- Ligand-Gated Ion Channel database at European Bioinformatics Institute. Verified availability April 11, 2007.
- „Revised Recommendations for Nomenclature of Ligand-Gated Ion Channels”. IUPHAR Database of Receptors and Ion Channels. International Union of Basic and Clinical Pharmacology. Архивирано из оригинала 23. 09. 2015. г.