Joco Tarabić

joco tarabić
Joco Tarabić
Lični podaci
Datum rođenja	(1916-01-07)7. januar 1916.
Mesto rođenja	Tržić, kod Slunja, Austrougarska
Datum smrti	8. novembar 1995.(1995-11-08) (79 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	1942.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	Jugoslovenska vojska NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1974.
Čin	general-potpukovnik
U toku NOB	komandant 8. kordunaške divizije
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja

Joco Tarabić (Tržić, kod Slunj, 7. januar 1916 — Beograd, 8. novembar 1995), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Rođen je 7. januara 1916. godine u selu Tržiću, kod Slunja, u siromašnoj seljačkoj porodici. Osnovnu školu završio je u rodnom selu, a trgovačko zvanje stekao u Vinkovcima. Izvesno je vreme radio u Tržiću i Ogulinu, a 1936. godine je otišao u vojsku, u kojoj je završio Podoficirsku i Pilotsku školu.

Početak Drugog svetskog rata u Jugoslaviji zatekao ga je u činu narednika-pilota. Aprila 1941. godine, uspeo je da pobegne iz sabirnog logora u Zagrebu i vratio se kući u Tržić. U danima uspostave NDH, bio je svedokom ustaških zločina nad lokalnim srpskim stanovništvom. Iako nikad pre nije imao kontakta sa komunističkim idejama, ubrzo je stupio u kontakt sa komunistima u svom kraju i uključio se u pripreme za oružani ustanak.

Bio je jedan od prvih boraca partizanskog odreda „Tržić”, zatim borac u Tobolićkoj četi Trećeg bataljona Drugog kordunaškog partizanskog odreda. U toku rata bio je na raznim vojnim dužnostima:

• komandir Prvog partizanskog odreda „Tržić“,
• operativni oficir i zamenik komandanta Trećeg bataljona Drugog kordunaškog odreda,
• zamenik i komandant Prve kordunaške brigade,
• načelnik Štaba Osme kordunaške divizije,
• šef operativnog odeljenja Četvrtog hrvatskog korpusa,
• komandant Osme udarne kordunaške divizije.

Avgusta 1941. godine istakao se u rušenju mosta na Mrežnici, kod Tržića, gde je s ostalim borcima ceo dan zadržavao četu žandara i domobrana, koji su bili poslani u pojačanje domobranskoj posadi u Primišlju. Početkom 1942, Tarabić je zajedno s komandantom Trećeg bataljona Drugog kordunaškog odreda, Mićom Baraćem, na čelu jedinice jurišao na utvrđenu žandarsku posadu u Tržiću. Nakon pogibije komandanta Baraća, Joco je preuzeo komandu nad odredom. Nakon pada posade i zarobljavanja žandara i municije, bio je pohvaljen i postavljen za operativnog oficira Trećeg bataljona. Nadalje se istakao 1943. godine u bitkama kod Cetingrada, Kladuše i Cazina, u napadu na Lasinju, na jako ustaško uporište Krašić, u borbama za Bihać, Dubravu, Bosiljevo, Perjasicu, u borbi protiv 372. legionarske divizije kod Trošmarije, zatim u borbama na Žumberku i u operacijama za oslobođenje Jugoslavije u Istri i kod Trsta.

Tokom rata je bio ranjavan više puta. Prvi put je lako ranjen u Toboliću 1942. godine, a 1944. teško u borbi s nemačkim vojnicima kod Krašića. Posle izlečenja je nastavio borbu. Ponovo je bio teško ranjen 2. avgusta 1945. kod Zvečaja, u borbama protiv ubačenih ustaških križarskih grupa.

Posle završetka rata, ostao je u službi u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Vršio je funkciju načelnika Invalidskog odeljenja Pete armije, načelnika odeljenja u Personalnoj upravi JNA, odgovornog urednika časopisa „Vojni glasnik“ i načelnika Vojno-izdavačkog zavoda JNA. Završio je Višu vojnu akademiju JNA. Penzionisan u činu general-potpukovnika JNA, 1974. godine.

Bio je aktivan i u radu društveno-političkih organizacija. U dva mandata je bio poslanik u Saboru SR Hrvatske. Bio je predsednik Saveza za sport i rekreaciju invalida Srbije.

Umro je 8. novembra 1995. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem, dva Ordena za hrabrost i Orden partizanske zvezde sa puškama. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

• Vojna enciklopedija (knjiga druga). Beograd, 1972. godina.
• Narodni heroji Jugoslavije. Ljubljana — Beograd — Titograd: Partizanska knjiga — Narodna knjiga — Pobjeda. 1982.