czart

wymowa:

IPA: [t͡ʃart], AS: [čart]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy^[1]

(1.1) przest. zły duch, diabeł; zob. też czart w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czart	czarty
dopełniacz	czarta	czartów
celownik	czartowi / czartu	czartom
biernik	czarta	czarty / czartów
narzędnik	czartem	czartami
miejscownik	czarcie	czartach
wołacz	czarcie	czarty
ndepr. M. i W. lm: (ci) czarci

przykłady:

(1.1) Czarty zamieniły ich w kamienie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) diabeł, szatan, bies; gw. (Górny Śląsk) korfanty

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czort m

przym. czarci, czartowski

związki frazeologiczne:

baba swoje, czart swoje • do czarta! • karta, kwarta, warta, Marta – wszystko warto czarta • ni czart, ni chart • psu oczy przedał, a czartowi duszę • tak czart chłopa nęci, że mu babą kręci

etymologia:

uwagi:

zobacz też: polskie przysłowia o diable

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) čert m
• dolnołużycki: (1.1) cart m
• jidysz: (1.1) שד m (szed)
• kaszubski: (1.1) czart m, czôrt m
• rosyjski: (1.1) чёрт m
• słowacki: (1.1) čert m
• ukraiński: (1.1) чорт m

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) czart

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) biés, diôbéł, war. czôrt

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: