Biblia Wujka (1923)/Księga Psalmów 48

[551]

¹ Na koniec, synom Kore, Psalm.

² Słuchajcie tego wszyscy narodowie: bierzcie w uszy, którzy mieszkacie na świecie.

³ Wszyscy synowie ziemie, i synowie człowieczy, pospołu w jedno, bogaty i ubogi.

⁴ Usta moje będą mówiły mądrość: a rozmyślanie serca mego roztropność.

⁵ Nakłonię do przypowieści ucha mego: otworzę na arfie gadkę moję. ^[1]

⁶ Czemu się mam bać we zły dzień? nieprawość pięty mojéj ogarnie mię.

⁷ Którzy ufają w mocy swojéj, i chlubią się w mnóstwie bogactw swoich.

⁸ Brat nie odkupuje, odkupi człowiek: nie da Bogu ubłagania swego:

⁹ I zapłaty odkupienia dusze swojéj: i będzie pracował na wieki.

¹⁰ I będzie żył jeszcze do końca: nie ogląda zginienia.

¹¹ Gdy ujrzy mądre umierające: pospołu niemądry i głupi zginą: i zostawią obcym majętności swoje.

¹² A groby ich domami ich na wieki: przybytkami ich od narodu do narodu: nazywali imiona swe w ziemiach swoich.

¹³ A człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównany jest bydlętom bezrozumnym, i stał sie im podobny.

¹⁴ Ta droga ich pogorszenie im: a potem w uściech swych będą mieć upodobanie.

¹⁵ Jako owce, w piekle są położeni: śmierć je trawić będzie: i będą panować śprawiedliwi nad nimi rano: a ratunek ich starzeje się w piekle, po sławie ich.

¹⁶ Wszakóż Bóg odkupi duszę moję z ręki piekielnéj, gdy mię przyjmie.

¹⁷ Nie bój się, gdy się zbogaci człowiek, i gdy się rozmnoży sława domu jego.

¹⁸ Albowiem gdy zginie, nie weźmie wszystkiego: ani zstąpi z nim sława jego.

¹⁹ Bo dusza jego będzie za żywota jego błogosławiona: będzieć wyznawał, gdy mu dobrze uczynisz.

²⁰ Wnidzie aż do rodzaju ojców swoich, i aż na wieki nie ujrzy światłości.

²¹ Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównan jest bydlętom nierozumnym, i stał się im podobny.