Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa

Zmartwychwstańcy

Dewiza: Prawdą i Miłością (Veritate et Caritate)
Pełna nazwa	Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa
Nazwa łacińska	Congregatio a Resurrectione Domini Nostri Iesu Christi
Skrót zakonny	CR
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Założyciel	Bogdan Jański oraz współzałożyciele: ks. Piotr Semenenko ks. Hieronim Kajsiewicz
Data założenia	17 lutego 1836
Data zatwierdzenia	1888
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Zobacz hasła zmartwychwstaniec i rezurekcjonista w Wikisłowniku

Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa, pot. zmartwychwstańcy (dawniej rezurekcjoniści), Congregatio a Resurrectione Domini Nostri Iesu Christi (CR) – międzynarodowa męska wspólnota zakonna, złożona z księży, braci zakonnych i stałych diakonów, a także Braci Zewnętrznych (świeckich)^[1]. Zgromadzenie dało Kościołowi 2 arcybiskupów i 7 biskupów^[2].

W 1834^[3] Adam Mickiewicz z Bogdanem Jańskim zorganizowali miejsce spotkań dla polskiej emigracji i intelektualistów francuskich nazwane Związkiem Braci Zjednoczonych. W roku 1835 Jański rozpoczął działalność, którą w późniejszym czasie nazwano Bractwem Służby Narodowej lub po prostu Domkiem Jańskiego z uwagi na jego lokalizację przy Notre Dame des Champs 11. 17 lutego 1836 prace zaowocowały utworzeniem wspólnoty, która poprzez pokutę, modlitwę, kierownictwo duchowe i głoszenie Misterium Paschalnego w ramach wspólnot parafialnych ma przeciwdziałać wpływom pogańskim i propagować wychowanie chrześcijańskie.

Po śmierci B. Jańskiego (2 lipca 1840) jego dzieło kontynuowali, choć w zmienionej ideologicznie formie^[4], ks. Piotr Semenenko i ks. Hieronim Kajsiewicz: w niedzielę wielkanocną, 27 marca 1842 r., złożone zostały pierwsze śluby zakonne w katakumbach kościoła św. Sebastiana w Rzymie, a pierwsza reguła została napisana w wielkim poście 1842 roku i stała się podstawą życia wspólnoty i osobistego uświęcenia. Konstytucja zgromadzenia została zatwierdzona w 1860 roku.

Nazwa zgromadzenia pochodzi od dzwonów wielkanocnego alleluja, które brzmiały, kiedy siedmiu członków złożyło śluby zakonne we wspólnocie i wychodziło z katakumb^[5]. Patronami zgromadzenia są Matka Boża i św. Kajetan z Thieny. W Polsce Zgromadzenie działa od 1880 r. Stolica Apostolska zatwierdziła działalność wspólnoty 10 marca 1888 r. Istnieje też żeńska gałąź zgromadzenia, założona przez Celinę Chludzińską Borzęcką wraz z córką Jadwigą i zatwierdzona jako zgromadzenie kontemplacyjno-czynne 6 stycznia 1891.

Ks. Piotr Semenenko był pierwszym przełożonym generalnym zakonu, kolejnymi generałami zakonu zmartwychwstańców byli:

• ks. Piotr Semenenko CR (1842–1845), (1873–1886)
• ks. Hieronim Kajsiewicz CR (1845–1848), (1854–1873)
• ks. Józef Hube CR (1848–1854)
• ks. Walerian Przewłocki CR (1886–1895)
• ks. Paweł Smolikowski CR (1895–1905)
• ks. Jan Kasprzycki CR (1905–1920)
• ks. Władysław Zapała CR (1920–1926)
• ks. Jakub Jagałła CR (1926–1932)
• ks. Michael Jaglowicz CR (1932–1943)
• ks. Władysław Kwiatkowski CR (1943–1947)
• ks. John Mix CR (1947–1959)
• ks. Alphons Eicheldinger CR (1959–1965)
• ks. Hubert Gehl CR (1965–1969)
• ks. Józef Obuchowski CR^[6][7] (1969–1975)
• ks. Tadeusz Kaszuba CR (1975–1981)
• ks. Robert Joseph Kurtz CR (1981–1993)
• ks. Sutherland MacDonald CR (1993–2005)
• ks. Norbert Raszeja CR (2005–2011)
• ks. Bernard Hylla CR (2011–2017)
• ks. Paul Voisin CR (2017-2023)^[8]
• ks. Evandro Miranda Rosa CR (od 2023)^[9]

Celem zgromadzenia jest rechrystianizacja Europy i stworzenie chrześcijańskiego systemu społecznego i odrodzenia społeczeństwa, a przede wszystkim uświadamianie sobie i innym potrzeby osobistego „zmartwychwstania” i wspomagania społeczeństwa w tym samym dążeniu. Zmartwychwstańcy zajmują się przede wszystkim pracą w parafiach oraz wychowaniem pod hasłem Prawdą i miłością. Propagują osiągnięcie tych celów przez dynamiczne przeżywanie osobistych nawróceń trwających całe życie. Zmartwychwstańcy prowadzą działalność misyjną, seminaria, wspólnoty, wydawnictwa, internaty i bursy akademickie. Prowadzą swą misję w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Afryce i w Australii.

Polska była czwartym krajem, po USA, Kanadzie i Bułgarii, w którym zgromadzenie podjęło posługę duszpasterską i wychowawczą^[10]. W 1880 r. zmartwychwstańcy otworzyli we Lwowie Internat Ruski, czyli bursę dla młodzieży szkolnej obrządku greckokatolickiego^[10], a później wznosząc kościół i klasztor przy ul. Piekarskiej. W 1884^[11] r. osiedlili się też w Krakowie, wznosząc kościół pw. Zmartwychwstania Pańskiego przy ul. Łobzowskiej. W okresie międzywojennym objęli parafię św. Antoniego w Radziwiłłowie Mazowieckim (1920 r.)^[10], parafię na poznańskiej Wildze (1922) i parafię św. Bonifacego w Warszawie (1930) oraz rozpoczęli budowę kościoła na krakowskiej Woli Duchackiej (1938; obecnie Kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Krakowie (ul. Szkolna)^[12]). Po II wojnie światowej zmartwychwstańcy utracili swoją placówkę we Lwowie^[13], ale otworzyli wiele nowych m.in. w Kościerzynie, Bytomiu-Szombierkach, Sosnowcu i Mszanie Górnej oraz w sanktuariach w Gdańsku i Sulisławicach^[14].

W 1958 r. utworzyli Niższe Seminarium Duchowne im. Bogdana Jańskiego w Poznaniu (działało do 2008 r.)^[15]. W latach 1985–1996 wznieśli na Dębnikach w Krakowie gmach Wyższego Seminarium Duchownego, zaprojektowany w stylu postmodernistycznym^[16]. W 1990 r. objęli parafię w Samborze na Ukrainie^[17]. W 1991 r. powrócili do Lwowa, budując w dzielnicy Zboiska nowy kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy^[18].

• ks. Stefan Pawlicki CR
• ks. Walerian Kalinka CR
• ks. Aleksander Jełowicki CR
• ks. Leon Zbyszewski CR
• Kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Poznaniu
• Niższe seminarium duchowne Polskiej Prowincji Zmartwychwstańców im. Bogdana Jańskiego w Poznaniu
• Wspólnota Chrystusa Zmartwychwstałego Galilea

• Leksykon zakonów w Polsce, Bogumił Łoziński, Warszawa 1998

• Oficjalna strona zgromadzenia
• Niemiecka strona zmartwychwstańców
• Strona polskiej prowincji zmartwychwstańców
• Strona Wyższego Seminarium Duchownego Polskiej Prowincji Zmartwychwstańców w Krakowie [online], wsdcr.pl [zarchiwizowane z adresu 2015-06-22] .strona główna serwisu