Szu-Ninua

Szu-Ninua^[1][2] lub Kidin-Ninua^[3][4] – jeden z wczesnych, słabo znanych królów Asyrii (2 połowa XVII w.. p.n.e.), syn Bazaji, następca Lullaji, ojciec Szarma-Adada II i Eriszuma III; wymieniany w Asyryjskiej liście królów, we fragmencie wersji alternatywnej tej listy (tekst KAV 14), a także w Synchronistycznej liście królów.

Zgodnie z Asyryjską listą królów Szu-Ninua, syn Bazaji, wstąpił na tron asyryjski po samozwańczym królu Lullaji, a następnie panował przez 14 lat^[1][2][3]. To samo źródło podaje dalej, iż na tronie asyryjskim zasiedli następnie kolejno dwaj jego synowie: Szarma-Adad II i Eriszum III^[1][2][3]. Z kolei we fragmencie wersji alternatywnej Asyryjskiej listy królów (tekst KAV 14), pomijającym władców asyryjskich od Aszur-dugula do Lullaji, Szu-Ninua przedstawiany jest jako założyciel nowej dynastii, która objąć miała władzę w Asyrii po upadku amoryckiej dynastii Szamszi-Adada I^[5]. Imię Szu-Ninuy wymienia również Synchronistyczna lista królów, wedle której miał on być współczesny babilońskiemu królowi Ekurduannie z I dynastii z Kraju Nadmorskiego^[6]. Jak dotychczas nie odnaleziono żadnych inskrypcji królewskich należących do Szu-Ninuy^[3].

• Glassner J.-J., Mesopotamian Chronicles, Society of Biblical Literature, Atlanta 2004.
• Grayson A.K., Assyrian Royal Inscriptions, tom I (From the Beginning to Ashur-resha-ishi I), seria Records of the Ancient Near East (RANE), Otto Harrassowitz, Wiesbaden 1972.
• Grayson A.K., Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 86-135.
• Heeßel N.P., Zur Lesung der Königsnamens ŠÚ-URU.NINA, w: NABU 2002 (3), s. 60–61.