Przejdź do zawartości

Syowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Syowa
昭和基地
Shōwa Kichi
Ilustracja
Przynależność państwowa

 Japonia

Data założenia

1957

Liczba personelu

zimą: 28
max: 110

Wysokość

29 m n.p.m.

UN/LOCODE

AQ-SYW

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Syowa”
Ziemia69°00′15″S 39°34′55″E/-69,004167 39,581944
Strona internetowa
Japońskie stacje na Antarktydzie

Syowa (Shōwa) (jap. 昭和基地 Shōwa Kichi; pol. baza Shōwa)japońska stacja antarktyczna na wyspie Ongul w Lützow-Holm Bay (Ziemia Królowej Maud, Antarktyda Wschodnia). Nazwa stacji (Era Oświeconego Pokoju) pochodzi od nazwy okresu w historii Japonii (1926–1989).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zbudowana w latach 1956–1957 jako pierwsza japońska stacja w Antarktyce. Podczas czwartej japońskiej wyprawy antarktycznej w październiku 1960 roku zginął jeden z członków wyprawy, Shin Fukushima. Ku jego pamięci towarzysze usypali kopiec skalny, w którym spoczywa część jego prochów; jest on wpisany na listę historycznych miejsc i pomników Antarktyki (nr 2)[1]. Początkowo stacja Syowa składała się z trzech budynków, stopniowo była rozbudowywana: w 2001 roku było 48 budynków o łącznej powierzchni 5930 m². Maksymalnie może w niej przebywać 110 osób, załoga zimująca liczy do 28 osób[2].

Przy stacji znajduje się lotnisko dla samolotów na płozach[2].

Badania

[edytuj | edytuj kod]

Na stacji prowadzone są badania obejmujące meteorologię, sejsmologię, grawimetrię, geodezję i kartografię, oceanografię, badanie pokrywy lodowej, geologię, geografię, morską i lądową biologię, badania medyczne, a także badania stężenia dwutlenku węgla w atmosferze oraz badanie populacji pingwinów.

Ochrona środowiska

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo energii dostarczały generatory napędzane silnikami spalinowymi. W celu zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza, od 1997 roku na stacji montowane są kolektory słoneczne (w roku 2000 miały moc 40 kW, planowano rozbudowę do 50 kW). Prowadzone też są doświadczenia z turbinami wiatrowymi.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. List of Historic Sites and Monuments approved by the ATCM (2013). Secretariat of the Antarctic Treaty, 2013. [dostęp 2015-07-17]. (ang.).
  2. a b Main Antarctic Facilities operated by National Antarctic Programs in the Antarctic Treaty Area (South of 60° latitude South). Council of Managers of National Antarctic Programs, 2015-02-24. [dostęp 2015-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]