Miles Magister

Miles M.14 Magister

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Philipps and Powis Aricraft Limited
Typ	samolot szkolno-treningowy
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcja drewnianej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	2 (uczeń, instruktor)
Historia
Data oblotu	1936
Lata produkcji	1937 – 1941
Wycofanie ze służby	1947
Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy, 4-cylindrowy De Havilland Gipsy Major I
Moc	130 KM (96 kW)
Wymiary
Rozpiętość	10,40 m
Długość	7,70 m
Wysokość	2,03 m
Powierzchnia nośna	16,35 m²
Masa
Własna	560 kg
Startowa	830 kg
Osiągi
Prędkość maks.	235 km/h
Prędkość przelotowa	210 km/h
Prędkość wznoszenia	4,3 m/s
Pułap	5 600 m
Zasięg	620 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
nie posiadał
Użytkownicy
Wielka Brytania
Multimedia w Wikimedia Commons

Miles M.14 Magister – brytyjski samolot szkolny, zaprojektowany i zbudowany w 1936 roku przez inż. F. G. Milesa w wytwórni Philipps and Powis Aricraft Limited

W 1936 roku główny konstruktor wytwórni lotniczej Philipps and Powis Aircraft Limited inż. F. G. Miles skonstruował samolot szkolny w nowoczesnym wówczas układzie dolnopłata. Prototyp samolotu został oblatany w drugiej połowie 1936 roku, w czasie prób wykazywał on dobre właściwości pilotażowe, niezłą zwrotność i przydatność do celów szkoleniowych.

Ministerstwo lotnictwa po próbach w locie zatwierdziło ten samolot dla Royal Air Force (RAF) do nauki pilotażu podstawowego i elementarnych figur akrobacji, szczególnie cenny był do szkolenia pilotów myśliwskich mających latać na samolotach Hawker Hurricane i Supermarine Spitfire. Podobny układ dolnopłata pozwalał na szybsze przyswajanie im nawyków do walki w powietrzu.

Pierwsze seryjne samoloty szkolne, które otrzymały nazwę Miles M.14 Magister Mk I, zostały wyprodukowane pod koniec stycznia 1937 roku. Do jego napędu zastosowano silnik rzędowy tłokowy De Havilland Gipsy Major o mocy 130 KM (96 kW) z dwułopatowym śmigłem drewnianym. Cały samolot wykonany był z drewna, a jego pokrycie stanowiła sklejka. W kadłubie mieściły się dwie kabiny jedna za drugą (przednia ucznia, tylna instruktora). Były odkryte, każda zasłonięta z przodu tylko wiatrochronem, wyposażona w niezbędny zestaw urządzeń sterowniczych i przyrządów pokładowych.

Produkcję seryjna samolotu Miles M.14 Magister Mk I wstrzymano w 1941 roku, a w latach 1937 – 1941 wyprodukowano łącznie 1299 samolotów tego typu.

Pierwsze seryjne samoloty Miles M.14 Magister dostarczono do jednostek szkolnych RAF w kwietniu 1937 roku. Były to pierwsze samoloty w układzie dolnopłata wprowadzone do brytyjskich szkół lotniczych.

Otrzymały je przede wszystkim szkoły uczące pilotażu podstawowego, a potem szkoły kształcące instruktorów lotniczych. Zostały również przydzielane do dywizjonów lotniczych, w których stosowane jako samoloty treningowe oraz do lotów dyspozycyjnych. Wykorzystywano je również do ćwiczeń w lotach nocnych.

W Royal Air Force samoloty Miles M.14 Magister stosowano do 1947 roku, po czym zostały wycofane z użycia i zastąpione przez nowocześniejsze samoloty szkolno-treningowe.

Podczas II wojny światowej na samolotach Miles M.14 Magister szkolili się w Wielkiej Brytanii polscy piloci. Już w październiku 1940 roku na tych samolotach przeszkolono i sprawdzono grupę 30 polskich pilotów.

Samoloty Miles M.14 Magister znajdowały się również na wyposażeniu niektórych polskich dywizjonów, m.in. dywizjonów myśliwskich 302 i 306, dywizjonu bombowego 304, gdzie używano ich do lotów treningowych.

Kilka samolotów Miles M.14 Magister znajdowało się również w dyspozycji polskich oficerów łącznikowych np. przy dowództwie 25 Grupy Lotniczej RAF oraz przy dowództwie 1 Grupy Bombowej RAF.

Samolot Miles M.14 Magister Mk I był dwumiejscowym samolotem szkolnym w układzie dolnopłata o konstrukcji drewnianej. Kabiny odkryte. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd: 1 silnik rzędowy tłokowy, śmigło drewniane, dwułopatowe.

Samolot nie posiadał uzbrojenia.

• David Mondey: Hamlyn concise guide to British aircraft of World War II. Londyn: Chancellor Press, 1994, s. 168. ISBN 1-85152-668-4.
• C.G. Grey, Leonard Bridgman: Jane's all the world's aircraft, 1938. Londyn: Sampson Low, Marston & Company, 1938, s. 58c-59c.