Przejdź do zawartości

Jezioro Turkusowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Turkusowe
Ilustracja
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Wapnica

Region

Uznam i Wolin

Wysokość lustra

2,6 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

6,74 ha

Głębokość
• maksymalna


21,2 m

Położenie na mapie gminy Międzyzdroje
Mapa konturowa gminy Międzyzdroje, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Turkusowe”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Turkusowe”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Turkusowe”
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego
Mapa konturowa powiatu kamieńskiego, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Turkusowe”
Ziemia53°52′37″N 14°26′20″E/53,876944 14,438889

Jezioro Turkusowejezioro na terenie Wolińskiego Parku Narodowego na wyspie Wolin, na południu wsi Wapnica (gmina Międzyzdroje), w powiecie kamieńskim, w województwie zachodniopomorskim. Powierzchnia jeziora wynosi 6,74 hektara, a jego głębokość to 21,2 m. Ponieważ lustro wody leży na wysokości 2,6 m n.p.m., jezioro tworzy kryptodepresję o głębokości 18,6 m p.p.m.[1]

Historia powstania

[edytuj | edytuj kod]
Brama prowadząca nad Jezioro Turkusowe

W miejscu dzisiejszego Jeziora Turkusowego przed II wojną światową znajdowało się wyrobisko kopalni kredy (porwak lodowcowy) pracującej na potrzeby cementowni Quistorpa w pobliskim (0,5 km na zachód) Lubinie. Po zakończeniu II wojny światowej Rosjanie dokonali demontażu znajdujących się tu urządzeń. Wyrobisko zaczęło napełniać się stopniowo wodą. W 1948 władze polskie postanowiły wznowić eksploatację złoża. Wypompowano wodę, sprowadzono niezbędne maszyny i urządzenia. Kopalnia funkcjonowała do 1954, kiedy to ze względu na wyczerpywanie się złoża i rosnące trudności z pozyskiwaniem kredy (wyrobisko stawało się coraz głębsze) zakończono jego eksploatację.

Od tego momentu wyrobisko zaczęło stopniowo wypełniać się wodami podskórnymi i opadowymi (w odróżnieniu od genezy Jeziora Szmaragdowego w Szczecinie, proces ten był powolny i nie miał charakteru katastrofalnego). Ok. 1960 poziom wody przestał się już podnosić i zrównał się z wysokością lustra wody w Zalewie Szczecińskim.

W jeziorze występuje zjawisko krasowe. Nazwa jeziora pochodzi od niebieskawo-zielonej barwy lustra wody wywołanej rozszczepieniem światła słonecznego w czystej wodzie i odbiciem refleksów od białego podłoża kredowego z zalegającymi na dnie związkami węglanu wapnia.

Na południowym wysokim brzegu jeziora wznosi się Piaskowa Góra punkt widokowy na jezioro, Wapnicę i Pagórki Lubińsko-Wapnickie. Jezioro Turkusowe jest jedną z atrakcji turystycznych Wolińskiego Parku Narodowego. Poprowadzono tędy niebieski turystyczny Szlak Nad Bałtykiem i Zalewem Szczecińskim (MiędzyzdrojeWolin)[2].

Niedaleko jeziora rośnie 400-letni dąb Prastary [3]mający status pomnika przyrody, którego obwód wynosił w 2012 roku 705 cm. Dąb został w 2015 roku podpalony przez wandali[4].

Mapa wyspy Wolin z zaznaczonym Jeziorem Turkusowym

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Arkadiusz Szumski: Jezioro Turkusowe. [w:] Międzyzdrojski Informator Turystyczny [on-line]. [dostęp 2008-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-23)]. (pol.).
  2. Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski: Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 2001, s. 117. ISBN 83-7200-583-4.
  3. Dąb szypułkowy Prastary [online], rowery.wzp.pl [dostęp 2024-11-21].
  4. Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński. Drzewa Polski. 2016. PWN. s.271

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]