Janusz Wichowski

Janusz Wichowski

Pełne imię i nazwisko	Janusz Wiktor Wichowski
Pseudonim	Wichoś[1], Satyr[2]
Data i miejsce urodzenia	6 października 1935 Chełm
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 2013 Valenciennes
Wzrost	196 cm
Masa ciała	88 kg
Kariera
Aktywność	1953–1981
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1953–1955 Ogniwo Wrocław 1955–1960 Polonia Warszawa 1960–1968 Legia Warszawa 1968–1969 Brugge (Belgia) 1969–1971 Skra Warszawa 1971–1981 Marly, Escaudain (Francja)
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1956–1967  Polska 224
Dorobek medalowy Mistrzostwa Europy srebro Polska 1963 koszykówka brąz ZSRR 1965 koszykówka Polska Liga Koszykówki złoto 1958/1959 koszykówka złoto 1960/1961 koszykówka złoto 1962/1963 koszykówka złoto 1965/1966 koszykówka srebro 1956/1957 koszykówka srebro 1959/1960 koszykówka srebro 1967/1968 koszykówka brąz 1961/1962 koszykówka

Janusz Wiktor Wichowski (ur. 6 października 1935 w Chełmie, zm. 31 stycznia 2013 w Valenciennes) – polski koszykarz. Wicemistrz Europy z 1963 roku i brązowy medalista mistrzostw w 1965 roku. Czterokrotny mistrz Polski, czterokrotny król strzelców ekstraklasy, reprezentant Polski podczas Igrzysk Olimpijskich w Rzymie 1960 oraz w Tokio 1964.

Jego pierwszym zespołem był klub Budowlani Jelenia Góra, w którym występował od 1949, a trenerem Marian Koczwara. Po ukończeniu szkoły średniej w 1953, został zawodnikiem drugoligowego Ogniwa Wrocław. Z wrocławską drużyną zajął w sezonie 1953/1954 pierwsze miejsce w grupie południowej II ligi, a następnie trzecie miejsce w turnieju finałowym o awans do ekstraklasy. W sezonie 1954/1955 zajął z drużyną drugie miejsce w grupie B II ligi. Od sezonu 1955/1956 był zawodnikiem pierwszoligowej Polonii Warszawa. W pierwszym sezonie w ekstraklasie zajął z drużyną piąte miejsce i zdobył tytuł króla strzelców ligi (417 pkt.). W 1957 zdobył z Polonią wicemistrzostwo, w 1959 mistrzostwo Polski i kolejny tytuł króla strzelców ligi (599 pkt.), w 1960 kolejne wicemistrzostwo Polski i trzeci tytuł króla strzelców ligi (563 pkt.). Od sezonu 1960/1961 był zawodnikiem Legii Warszawa. Z Legią zdobył mistrzostwo Polski w 1961, 1963 i 1966, wicemistrzostwo Polski w 1968, brązowy medal mistrzostw Polski w 1962, w sezonie 1963/1964 został czwarty raz w karierze najlepszym strzelcem ligi (593 pkt.).

Znajdował się w składzie Legii Warszawa, kiedy ta podejmowała gwiazdy NBA – 4 maja 1964^[3]. W zespole All-Stars znajdowali się wtedy: Bill Russell, Bob Pettit, Oscar Robertson, Tom Heinsohn, Jerry Lucas, Tom Gola, Bob Cousy, K.C. Jones, czyli dziś sami członkowie Galerii Sław Koszykówki^[3]. W spotkaniu tym zdobył 24 punkty, tyle samo co lider drużyny amerykańskiej – Tom Heinsohn, występując na parkiecie przez cały mecz wraz z Jerzym Puskunem, Andrzejem Pstrokońskim, Tadeuszem Suskim i Stanisławem Olejniczakiem^[3]. Drużyna z Warszawy przegrała to spotkanie 76-96^[3]. Różnica punktów okazała się najniższą spośród wszystkich pięciu drużyn, które rywalizowały z NBA All-Stars.

Po sezonie 1967/1968 odszedł z Legii i przez rok występował w belgijskiej drużynie II-ligowej z Brugge^[4]. Następnie został zawodnikiem II-ligowej Skry Warszawa. Ze swoim klubem wywalczył w sezonie 1970/1971 awans do ekstraklasy. W 1971 wyjechał do Francji i występował tam jako grający trener w zespołach Marly i Escaudain, w niższych klasach rozgrywkowych^[5]. W wieku 46 lat zakończył karierę sportową.

W reprezentacji Polski seniorów debiutował 13 lipca 1956 w towarzyskim spotkaniu meczu z Chinami i zdobył w nim 13 punktów. Jego największym sukcesem na arenie międzynarodowej było wicemistrzostwo Europy w 1963 oraz brązowy medal mistrzostw Europy w 1965. Nosił na koszulce numery 13 i 4.

Ponadto wystąpił dwukrotnie na Igrzyskach Olimpijskich (1960 – 7. miejsce, 1964 – 6. miejsce), mistrzostwach świata w 1967 (5. miejsce) oraz mistrzostwach Europy w latach 1957 (7 miejsce), 1959 (6 miejsce) i 1961 (9 miejsce). Był najskuteczniejszym strzelcem polskiej reprezentacji podczas ME w latach 1957, 1959 i 1961, a na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie w 1960 zajął w klasyfikacji strzelców drugie miejsce z 166 punktami, ustępując tylko Radivojowi Koraciowi (192 pkt).

Występy w reprezentacji Polski zakończył w 1967. Ogółem w kadrze rozegrał 224 spotkania, zdobywając 2970 punktów.

Ukończył technikum ekonomiczne w Jeleniej Górze. Studiował również w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Od 1968 był żonaty z Iwoną Wichowską, byłą tancerką Zespołu Pieśni i Tańca "Mazowsze", z którą miał dwoje dzieci. Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener i nauczyciel w-f. Mieszkał w Marly we Francji.

W 2005, obok Ludwika Miętty-Mikołajewicza, Bohdana Przywarskiego, Marka Paszuchy oraz Alojzego Chmiela, został jednym honorowych członków Polskiego Związku Koszykówki^[6].

W styczniu 2013 doznał zawału serca. 31 stycznia 2013 zmarł w szpitalu w Valenciennes^[7].

• 4-krotny mistrz Polski (1959, 1961, 1963, 1966)
• 3-krotny wicemistrz Polski (1957, 1960, 1968)
• Brązowy medalista mistrzostw Polski (1962)
• Zdobywca pucharu Polski (1968)
• Uczestnik międzynarodowych rozgrywek Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (1959/1960 – final four, 1960–1962, 1963/1964 – TOP 8, 1966–1968 – II runda)
• Awans do I ligi ze Skrą Warszawa (1971)

• 6-krotny lider strzelców polskiej ligi (1956–1960, 1964)
• Powołany do reprezentacji gwiazd Europy (1964)^[8]

Drużynowe

• Wicemistrz Europy (1963)
• Brązowy medalista mistrzostw Europy (1965)
• Zdobywca Pucharu Narodów (1966 – Francja)
• Uczestnik:
  • igrzysk olimpijskich (1960 – 7. miejsce, 1964 – 6. miejsce)
  • mistrzostw:
    • świata (1967 – 5. miejsce)
    • Europy (1957 – 7. miejsce, 1959 – 6. miejsce, 1961 – 9. miejsce, 1963, 1965)

Indywidualne

• Lider w skuteczności rzutów wolnych:
  • igrzysk olimpijskich (1964 – 87,8%)^[9]
  • Eurobasketu (1963 – 85,3%)^[10]
• 2. miejsce na liście najlepszych strzelców igrzysk olimpijskich (20,5 – 1960)^[11]

• Laureat odznaki honorowego członka Polskiego Związku Koszykówki (2005)

• Marek Cegliński, Łukasz Cegliński, Dariusz Pawłowski: Zieloni kanonierzy. Pruszków: MC Media Marek Cegliński, 2016, s. 172. ISBN 978-83-946433-0-0.
• KrzysztofK. Łaszkiewicz KrzysztofK., Polska koszykówka męska 1928–2004, Inowrocław: Wydawnictwo Pozkal, 2004, ISBN 83-89390-20-5, OCLC 749833294 . Brak numerów stron w książce
• Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński, Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010, wyd. Fundacja Dobrej Książki, str. 346
• Sportowcy ziemi jeleniogórskiej 1945 – 2010, wyd. Jeleniogórskie Centrum Informacji i Edukacji Regionalne – Książnica Karkonoska, Jelenia Góra 2012, str. 118-120
• sylwetka na stronie www.plkhistory.ugu.pl
• sylwetka na stronie archive.fiba.com

• o Januszu Wichowskim