Henryk Litwin

Henryk Litwin

Henryk Litwin (2014)
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1959 Warszawa
Konsul generalny RP we Lwowie
Okres	od 10 lipca 1991[1] do 31 sierpnia 1994
Poprzednik	Janusz Łukaszewski
Następca	Tomasz Marek Leoniuk
Ambasador RP na Białorusi
Okres	od 2006 do 2010
Poprzednik	Tadeusz Pawlak
Następca	Leszek Szerepka
Podsekretarz stanu w MSZ
Okres	od 7 maja 2010 do 2011
Ambasador RP na Ukrainie
Okres	od 31 maja 2011 do 31 sierpnia 2016
Poprzednik	Jacek Kluczkowski
Następca	Jan Piekło
Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Jan Litwin^[2] (ur. 13 marca 1959 w Warszawie^[3]) – polski historyk, dyplomata, doktor habilitowany nauk humanistycznych, konsul generalny we Lwowie (1991–1994), ambasador RP na Białorusi (2007–2010), podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2010–2011), ambasador RP na Ukrainie (2011–2016).

W 1982 ukończył studia w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Podjął następnie studia doktoranckie w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk, zakończone w 1988 obroną pracy doktorskiej pt. Napływ szlachty polskiej na Ukrainę w latach 1569–1648. Habilitował się w 2014 w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie historia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[4] na podstawie rozprawy zatytułowanej Chwała Północy. Rzeczpospolita w polityce zagranicznej Stolicy Apostolskiej w I połowie XVII wieku^[5]. Jego aktywność naukowa skupia się na dziejach ziem ukrainnych I Rzeczypospolitej, historii dyplomacji papieskiej w XVI i XVII wieku oraz intelektualnej genezie demokracji szlacheckiej^[6].

Henryk Litwin posługuje się angielskim, rosyjskim, włoskim^[7], ukraińskim^[3] i łaciną.

Od 1988 do 1991 pracował w Instytucie Historii PAN jako adiunkt. W 1991 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Został kierownikiem Agencji Konsularnej RP we Lwowie, a w 1993, po jej przekształceniu w konsulat generalny, pierwszym konsulem generalnym RP we Lwowie. W latach 1994–1995 pracował w Polskim Instytucie Historii w Rzymie, pełniąc funkcję koordynatora edycji „Acta Nuntiaturae Polonae”^[6].

W 1995 wrócił do służby dyplomatycznej. Był zastępcą dyrektora Departamentu Europa-Wschód w MSZ odpowiedzialnym za stosunki Polski z Białorusią, Ukrainą i Mołdawią. Od 1997 był kierownikiem wydziału konsularnego w stopniu radcy-ministra w Ambasadzie RP w Rzymie. W latach 2001–2005 był zastępcą ambasadora i kierownikiem wydziału politycznego Ambasady w Moskwie. Po powrocie do kraju był naczelnikiem Wydziału Federacji Rosyjskiej oraz zastępcą dyrektora Departamentu Polityki Wschodniej MSZ^[3].

W lutym 2006 został powołany na stanowisko ambasadora RP na Białorusi. Ze względu na napięcia w stosunkach dwustronnych listy uwierzytelniające złożył dopiero 11 grudnia 2007^[8]. 7 maja 2010 objął stanowisko podsekretarza stanu w MSZ^[9]. Odpowiadał m.in. za politykę wschodnią oraz sprawy konsularne^[5].

31 maja 2011 objął funkcję ambasadora RP na Ukrainie^[10][7]. Postanowieniem z 5 sierpnia 2015 odwołano go z dniem 31 grudnia 2015^[11], jednakże postanowienie to uchylono postanowieniem z 14 grudnia 2015^[12]. Ostatecznie odwołany z dniem 31 sierpnia 2016^[13]. Po powrocie pracował na samodzielnym stanowisku w Departamencie Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą MSZ. W 2016 został także wykładowcą w Studium Europy Wschodniej UW^[5][14]. Od września 2019^[15] do listopada 2022^[16][17] był dyrektorem Departamentu Polityki Europejskiej MSZ. Następnie pracował na samodzielnym stanowisku w Departamencie Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą MSZ. W 2024 odszedł z MSZ. W czerwcu 2024 został prezesem zarządu Fundacji Solidarności Międzynarodowej^[18].

Żonaty, ojciec dwóch synów^[3].

Publikacje książkowe

• HenrykH. Litwin HenrykH., DariuszD. Maciak DariuszD., Sejm polski w połowie XVII wieku. Organizacja i działanie systemu parlamentarnego dawnej Rzeczypospolitej, Warszawa: SKNH, 1983, s. 69, OCLC 830219597 .
• Acta Nuntiaturae Polonae, t. 23: Antonius Santa Croce (1627–1630). Vol. 1 (1.III.1627–29.VII.1628), HenrykH. Litwin (red.), Fryburg: Fundacja z Brzezia Lanckorońskich, 1996, s. 418, OCLC 835848256 .
• HenrykH. Litwin HenrykH., Napływ szlachty polskiej na Ukrainę 1569–1648, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2000, s. 224, ISBN 83-86951-67-2 .
• HenrykH. Litwin HenrykH., Równi do równych. Kijowska reprezentacja sejmowa 1569–1648, Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2009, s. 193, ISBN 978-83-7181-573-7 .
• HenrykH. Litwin HenrykH., Chwała północy. Rzeczpospolita w polityce Stolicy Apostolskiej 1598–1648, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2018, s. 432, ISBN 978-83-06-03469-1 .
• HenrykH. Litwin HenrykH., Zjednoczenie narodów cnych: polskiego, litewskiego, ruskiego. Wołyń i Kijowszczyzna w Unii Lubelskiej, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2019, s. 247, ISBN 978-83-66272-75-0 .
• W poszukiwaniu polskości. Historia Kartą Polaka pisana, HenrykH. Litwin, DorotaD. Byszewska-Miłosińska (red.), Warszawa: Departament Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą. Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 2020, s. 159, ISBN 978-83-955989-0-6 .

Tłumaczenia

• StanisławS. Zaborowski StanisławS., Traktat w czterech częściach o naturze praw i dóbr królewskich oraz o naprawie królestwa i o kierowaniu państwem, HenrykH. Litwin, JerzyJ. Staniszewski (tłum.), Kraków: Arcana, 2005 (Mądrość Polska), s. 345, ISBN 83-89243-47-4 .

• Podsekretarz Stanu – Henryk Litwin, msz.gov.pl, 28 maja 2010 [zarchiwizowane 2010-06-02] .
• Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 314/V [online], sejm.gov.pl, 17 lutego 2006 [dostęp 2020-09-13] .
• Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 4756/VI [online], sejm.gov.pl, 2 marca 2011 [dostęp 2020-09-13] .

• Dr hab. Henryk Litwin, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-09-13] .