Grażyna Leja
Data i miejsce urodzenia |
10 października 1954 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 kwietnia 2021 |
Zawód, zajęcie |
polityk, przedsiębiorca, działaczka turystyczna, urzędniczka państwowa |
Alma Mater | |
Stanowisko |
wiceminister sportu i turystyki (2007–2008) |
Partia | |
Odznaczenia | |
Grażyna Leja (ur. 10 października 1954[1] w Racławicach, zm. 16 kwietnia 2021[2] w Krakowie[3]) – polska polityk, przedsiębiorca i urzędniczka państwowa, w latach 2007–2008 podsekretarz stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Córka Jana i Henryki[3]. Ukończyła studia wyższe z zakresu organizacji i zarządzania turystyką w Akademii Ekonomicznej w Krakowie[2], po których pracowała w Orbisie. Później była związana z branżą turystyczną, prowadząc przedsiębiorstwa i zasiadając w zarządach spółek z tej branży. Prowadziła także własny hotel. W latach 90. została członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego. W 1997, 2001, 2005 i 2007 kandydowała do Sejmu z listy PSL (w dwóch ostatnich przypadkach z pierwszego miejsca) w okręgu krakowskim (nr 21 i następnie 13), uzyskując odpowiednio 236, 269, 3398 oraz 8331 głosów i nie zdobywając mandatu[4][5][6][7]. W 2006 otwierała okręgową listę KWW Jacka Majchrowskiego do rady Krakowa, otrzymując 1992 głosy i także nie uzyskując mandatu[8].
Od 2002 do 2010 (z dwumiesięczną przerwą od listopada 2007 do stycznia 2008) była pełnomocnikiem prezydenta Krakowa Jacka Majchrowskiego do spraw turystyki (od 2002 do 2007 odpowiadała także za kulturę)[9]. 27 listopada 2007 powołana na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki, odpowiedzialnego za turystykę. Złożyła dymisję 4 stycznia 2008 (przyjętą 8 stycznia) w związku z zarzutami dotyczącymi współpracy z tajnymi służbami PRL wysuwanymi przez Instytut Pamięci Narodowej[10][11].
W maju 2010 została nieprawomocnie skazana przez Sąd Okręgowy w Krakowie za złożenie niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego[12] na trzy lata pozbawienia praw publicznych. Wyrok ten został uchylony przez sąd apelacyjny z powodu braków w materiale dowodowym. W listopadzie 2011, po ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd Okręgowy w Krakowie potwierdził prawdziwość oświadczenia lustracyjnego Grażyny Lei i uniewinnił ją[13][14].
Postanowieniem z 15 grudnia 2003 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi[15].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Od 1976 była żoną Józefa, mieli córkę[9][14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Informacje na portalu monitorfirm.pl.
- ↑ a b Nie żyje Grażyna Leja. krakow.pl, 16 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-16].
- ↑ a b Grażyna Leja. rejestry-notarialne.pl.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 1997. [dostęp 2020-05-21].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2020-05-21].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2020-05-21].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2018-09-10].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2020-05-21].
- ↑ a b Koniec z polityką, czas na biznes. naszemiasto.pl, 12 lutego 2010. [dostęp 2018-06-10].
- ↑ Grażyna Leja nie jest już podsekretarzem stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki. Dlaczego?. tur-info.pl, 8 stycznia 2008. [dostęp 2018-06-10].
- ↑ Premier: za zatajenie „problemu lustracyjnego” – dymisja. tvn24.pl, 10 stycznia 2008. [dostęp 2018-06-10].
- ↑ Grażyna Leja zlustrowana. dziennikpolski24.pl, 20 maja 2010. [dostęp 2018-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 czerwca 2018)].
- ↑ Była wiceminister sportu Grażyna Leja nie jest kłamcą lustracyjnym. wprost.pl, 12 czerwca 2012. [dostęp 2018-06-10].
- ↑ a b Artur Drożdżak: Grażyna Leja jednak nie współpracowała z SB. gazetakrakowska.pl, 9 listopada 2011. [dostęp 2018-06-10].
- ↑ M.P. z 2004 r. nr 20, poz. 358.
- Absolwenci Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie
- Polscy hotelarze
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Politycy Polskiego Stronnictwa Ludowego
- Polscy działacze turystyczni
- Polscy przedsiębiorcy XX wieku
- Polscy przedsiębiorcy XXI wieku
- Wiceministrowie sportu III Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1954
- Zmarli w 2021
- Pochowani na cmentarzu Bronowickim w Krakowie