Violetta Koseska-Toszewa
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: językoznawstwo, slawistyka | |
| Profesura |
26 października 1990[1] |
| Instytut | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Violetta Koseska-Toszewa (ur. 13 grudnia 1940 w Sofii, zm. 5 sierpnia 2017 w Warszawie[2]) – polska językoznawczyni bułgarskiego pochodzenia, slawistka, astrolog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w Sofii i tam studiowała rusycystykę; od 1970 była pracownikiem Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. W latach 1976–1991 kierowała w nim Pracownią Języków Południowo-Słowianskich, od 1991 pracownią Semantyki[3][4][5]. Była członkiem Polskiego Towarzystwa Językoznawczego i członkiem honorowym IBE Bułgarskiej Akademii Nauk. Należała do komitetów redakcyjnych Studiów z Filologii Polskiej i Słowiańskiej, Slavia Meridionalis, Slavicy, Językowych studiów bałkanistycznych. Była redaktorem naczelnym Etudes cognitives i naukowym Semantyki i konfrontacji językowej[6]. W 2016 Bułgarska Akademia Nauk nadała jej tytuł doktora honoris causa[5].
Jej pierwszym mężem był historyk Adam Koseski, a drugim informatyk Antoni Mazurkiewicz[7].
Twórczość pod pseudonimem
[edytuj | edytuj kod]Zajmowała się astrologią, używając pseudonimu David Harklay[8]. Pod tym pseudonimem opublikowała między innymi książki: Astrologia, Miłość i Przeznaczenie (2011), Horoskop na rok 2007. Sekrety zodiaku (2006), Miłość i astrologia, Miłość i Przeznaczenie (2011), Miłość i reinkarnacja (2012), Miłość rodzi się wśród gwiazd. Horoskop miłosny (2011)[9] oraz Horoskop na rok 2017. Sekrety zodiaku (2016). W swoich analizach opierała się na obserwacjach psychologicznych i statystyce[10].
Pozostała twórczość
[edytuj | edytuj kod]Profesor Koseska-Toszewa jest autorką i współautorką 500 specjalistycznych artykułów i książek[11].
Dodatkowo tłumaczyła książki dla dzieci. Wśród nich znalazły się: Łyczezara Stanczewa Zajączek i gumowy kogucik (1982), Śmiały niedźwiadek (1985), Emiliana Stanewa Łakomy niedźwiadek (1983), Swetosława Minkowa Bańki mydlane (1983), Król Bezsenek (1986), Symeona Sawowa Sukienka Halinki (1985), Bistry Donewej Żyrafa Tomi kończy pięć lat (1985), Petyra Bobewa Legenda o złotowłosym jeźdźcu (1979)[6].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- 1979 – medal 100 lat Bułgarskiej Akademii Nauk Marin Drinov[6]
- 2002 – Złota Odznaka im. Marina Drinova ze wstęgą – najwyższe odznaczenie Bułgarskiej Akademii Nauk[6]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[11]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[11]
- Złota Odznaka Instytutu Języka Bułgarskiego im. Profesora Lubomira Andrejczina[11]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Prof. dr hab. Violetta Koseska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2008-12-03].
- ↑ Roman Roszko Pamięci Profesor Violetty Koseskiej, w: Studia z filologii polskiej i słowiańskiej, tom 53, Warszawa 2018, s. 1-10
- ↑ Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. Tom II. H-Ł, wyd. Ośrodek Przetwarzania Informacji, Warszawa 1999, s. 422
- ↑ 50 lat slawistyki w Polskiej Akademii Nauk (1954–2004) Księga jubileuszowa Instytutu Slawistyki PAN Warszawa 2004 ISBN 83-89191-24-5 s. 22, 248
- ↑ a b Roszko R. Pamięci Profesor Violetty Koseskiej Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej 2018 nr 53 s. 1-11
- ↑ a b c d 50 lat slawistyki w Polskiej Akademii Nauk (1954–2004) Księga jubileuszowa Instytutu Slawistyki PAN Warszawa 2004 ISBN 83-89191-24-5 s. 273-274
- ↑ Mam to po babci [online], www.styl.pl [dostęp 2019-03-30] (pol.).
- ↑ Nie żyje Violetta Koseska-Toszewa. Ale znaliście ją pod innym nazwiskiem [online], Pikio.pl, 10 sierpnia 2017 [dostęp 2019-03-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-04] (pol.).
- ↑ David Harklay [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-03-31] (pol.).
- ↑ David Harklay, Horoskop na rok 2017. Sekrety zodiaku, Warszawa 2016, s. 5, 137, ISBN 978-83-7399-691-5.
- ↑ a b c d Violetta Koseska-Toszewa, Warszawa, 09.08.2017 – pozostałe [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2019-05-04].