Przejdź do zawartości

Bundeswehra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bundeswehra
Bundeswehr
Ilustracja
Logo Bundeswehry
Państwo

 Niemcy

Data sformowania

5 maja 1955

Dane podstawowe
Wiek poboru

17–49, pobór zawieszony 1 lipca 2011

Obecny dowódca

Carsten Breuer (inspektor generalny Bundeswehry)

Podporządkowanie

federalny minister obrony, w czasie wojny kanclerz

Liczebność

181 811 (15 kwietnia 2024)[1]

Budżet wojskowy
Kwota

51,95 mld € (2024)[2]
71,75 mld € (2024)
w tym 2. transza aktywów specjalnych[2]

% PKB

2.12 % (2024)[3]

Bundeswehra (niem. Bundeswehr) – siły zbrojne Republiki Federalnej Niemiec[4]. Za datę utworzenia Bundeswehry uznaje się 5 maja 1955 roku. Bundeswehra wchodzi w skład sił zbrojnych NATO, uczestniczy więc w NATO-wskich akcjach (np. IFOR, SFOR, potem EUFOR w Bośni i Hercegowinie, KFOR w Kosowie i in.), a także w akcjach humanitarnych ONZ (np. UNOSOM w Somalii)[5].

Według rankingu Global Firepower (2024), jest to 19. najpotężniejsza armia świata z rocznym budżetem w wysokości około 56 mld dolarów (USD)[6].

Struktura Bundeswehry

[edytuj | edytuj kod]

Bundeswehra składa się z czterech rodzajów sił zbrojnych:[7]

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Republika Federalna Niemiec jest członkiem NATO od 1955 roku[8]. W szczytowym okresie zimnej wojny liczebność Bundeswehry w latach 70. sięgała 500 tys. żołnierzy[8].

Po zjednoczeniu Niemiec w 1990 r., rozpoczął się proces włączania Narodowej Narodowej Armii Ludowej NRD wraz z jej uzbrojeniem do Bundeswehry. Część sprzętu jako przestarzały wkrótce zniszczono, część odsprzedano lub oddano bezpłatnie innym armiom (np. czołgi – Turcji, helikoptery Mi-24 i ostatnie 22 MiG-29 – Polsce).

Podpisany w 1990 r. w Moskwie układ między Niemcami a ZSRR o ostatecznej regulacji, zwany układem „2+4”, określił stan sił zbrojnych zjednoczonych Niemiec na poziomie 370 tys. (łącznie siły lądowe, morskie i powietrzne) i zobowiązał ZSRR do wycofania swoich wojsk z terenu Niemiec do końca 1994 r.

Niemcy są sygnatariuszem układu w sprawie konwencjonalnych sił zbrojnych z 1990 r. i układu o liczbie żołnierzy z 1992 r., zgodnie z którymi liczebność wojsk będzie wynosić 350 tys. żołnierzy. Niemcy będą mogły posiadać: 4166 czołgów bojowych, 3446 bojowych wozów opancerzonych, 2707 jednostek artylerii o kalibrze powyżej 100 mm, 900 samolotów bojowych, 306 śmigłowców uderzeniowych.

Po zrealizowanej w 1992 r. reformie, pn. Bundeswehra 2000, siły zbrojne Niemiec składają się z dwóch kategorii: większej części przeznaczonej do obrony terytorium Niemiec i obszaru NATO oraz mniejszej – maksymalnie mobilnych i utrzymujących stałą gotowość bojową sił szybkiego reagowania (7 brygad lądowych, część sił powietrznych i morskich).

Łączna liczba żołnierzy wynosiła w 2000 r. ok. 308,4 tys.; zasadnicza służba wojskowa we wszystkich rodzajach wojsk trwała 9 mies.; siły lądowe liczyły 211,8 tys. żołnierzy, marynarka – 26 tys., lotnictwo – 70,5 tys.

Do roku 2011 nabór do Bundeswehry opierał się na zasadzie obowiązkowego poboru[8].

Reforma sił zbrojnych Niemiec z 2011 r. ustanowiła wymagany poziom liczebności na 185 tys. żołnierzy i 40 tys. rezerwistów, istnieje jednak stały problem z dojściem do tego poziomu. We wrześniu 2014 roku Bundeswehra przyznała się do przewlekłych problemów ze sprzętem, które sprawiają, że siły zbrojne nie są „w stanie dotrzymywać swoich obietnic obronnych w ramach NATO”. Wśród problemów cytowane były niesprawne systemy strzeleckie, pojazdy opancerzone, samoloty i okręty wojenne, nienadające się do natychmiastowego użycia ze względu na zaniedbania w konserwacji i poważne braki części zamiennych. Sytuacja była tak tragiczna, iż uznano, że większość samolotów bojowych i śmigłowców niemieckich nie była w stanie latać[9].

Zgodnie z postulatami szczytu NATO z Newport w 2014 r. Niemcy zobowiązały się do zwiększenia wydatków na cele wojskowe z poziomu 1,2% PKB do 2% PKB[8]. Zobowiązanie zostało wypełnione w 2024 roku[10].

Po inwazji Rosji na Ukrainę w lutym 2022 zdecydowano się przeznaczyć jednorazowo kwotę 100 mld euro na inwestycje w siłach zbrojnych i wyposażenie ich w nowoczesną broń[8].

17 marca 2023 inspektorem generalnym Bundeswehry został Carsten Breuer[11].

Insygnia Bundeswehry

[edytuj | edytuj kod]

Stopnie wojskowe w niemieckich siłach zbrojnych

[edytuj | edytuj kod]

Wojska lądowe (Heer) i lotnicze (Luftwaffe)

[edytuj | edytuj kod]
Korpus oficerski
Naramiennik
Stopień General Generalleutnant Generalmajor Brigadegeneral Oberst Oberstleutnant Major Stabshauptmann Hauptmann Oberleutnant Leutnant Oberfähnrich Fähnrich Fahnenjunker
Skrót Gen GenLt/GL GenMaj/GM BrigGen/BG O Oberstlt/OTL Maj/M StHptm/SH Hptm/H OLt/OL Lt/L OFähnr/OFR Fähnr/FR Fhj/FJ
kod NATO OF-9 OF-8 OF-7 OF-6 OF-5 OF-4 OF-3 OF-2 OF-1 OF(D) Cadet
Korpus podoficerów starszych
Naramiennik
Stopień Oberstabsfeldwebel Stabsfeldwebel Hauptfeldwebel Oberfeldwebel Feldwebel
Skrót OStFw/OSF StFw/SF HptFw/HF OFw/OF Fw/F
kod NATO OR-9 OR-8 OR-7 OR-6 OR-6
Korpus podoficerów młodszych
Naramiennik
Stopień Stabsunteroffizier Unteroffizier
Skrót StUffz/SU Uffz/U
kod NATO OR-5 OR-5
Korpus szeregowych
Naramiennik
Stopień Oberstabsgefreiter Stabsgefreiter Hauptgefreiter Obergefreiter Gefreiter Soldat
Skrót OStGefr/OSG StGefr/SG HptGefr/HG OGefr/OG Gefr/G S
kod NATO OR-4 OR-4 OR-3 OR-3 OR-2 OR-1
Stopień szeregowego może występować pod wieloma nazwami, w zależności od specjalizacji danego żołnierza, jak np.: Grenadier (Gren, S), Funker (Fu, S), Flieger (Flg, S), Jäger (Jg, S), Kanonier (Kan, S), Panzerkanonier (PzK, S), Panzerfunker (PzFu, S), Panzergrenadier (PzGren, S), Panzerjäger (PzJg, S), Panzerpionier (PzPi, S), Panzerschütze (PzSchtz, S), Panzersoldat (PzSdt, S), Pionier (Pi, S), Sanitätssoldat (SanS, S)

Marynarka Wojenna (Marine)

[edytuj | edytuj kod]
Korpus oficerski
Dystynkcja
Stopień Admiral Vizeadmiral Konteradmiral Flottillenadmiral Kapitän zur See Fregattenkapitän Korvettenkapitän Stabskapitänleutnant Kapitänleutnant Oberleutnant zur See Leutnant zur See Oberfähnrich zur See Fähnrich zur See Seekadett
Skrót Adm VAdm/VADM KAdm/KADM FltlAdm/FADM Kpt. zS/KZS FKpt/FK KKpt/KK StKptLt/SKL KptLt/KL OLt zS/OLZS Lt zS/LZS OFähnr zS/OFRZS Fähnr zS/FRZS SKad
kod NATO OF-9 OF-8 OF-7 OF-6 OF-5 OF-4 OF-3 OF-2 OF-1 OF(D) Cadet
Korpus podoficerów starszych
Dystynkcje
Stopień Oberstabsbootsmann Stabsbootsmann Hauptbootsmann Oberbootsmann Bootsmann
Skrót OStBtsm/OSB StBtsm/SB HptBtsm/HB OBtsm/OB Btsm/B
kod NATO OR-9 OR-8 OR-7 OR-6 OR-6
Korpus podoficerów młodszych
Dystynkcje
Stopień Obermaat Maat
Abkürzung OMaat/OMT Maat/MT
kod NATO OR-5 OR-5
Korpus szeregowych
Dystynkcje
Stopień Oberstabsgefreiter Stabsgefreiter Hauptgefreiter Obergefreiter Gefreiter Matrose
Skrót OStGefr/OSG StGefr/SG HptGefr/HG OGefr/OG Gefr/G Matr/S
kod NATO OR-4 OR-4 OR-3 OR-3 OR-2 OR-1

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Personalzahlen [online], www.bundeswehr.de [dostęp 2024-04-23] (niem.).
  2. a b Verteidigungshaushalt 2024 [online], bmvg.de [dostęp 2024-02-03] (niem.).
  3. Defence Expenditure of NATO Countries (2014-2024) [online], nato.int [dostęp 2024-06-22] (ang.).
  4. Bundeswehra, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-01-18].
  5. Encyklopedia popularna PWN, Warszawa 1997, s. 114.
  6. 2024 Germany Military Strength [online], www.globalfirepower.com [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  7. Bundeswehr der Zeitenwende: Kriegstüchtig sein, um abschrecken zu können [online], www.bmvg.de, 1 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-01] (niem.).
  8. a b c d e Bogdan Koszel, Rola Federalnego Ministerstwa Obrony (BMVg) w kształtowaniu polityki bezpieczeństwa Niemiec w XXI wieku, „Colloquium”, 14 (2), 2022, s. 23–38, DOI10.34813/12coll2022 [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  9. Germany′s von der Leyen admits major Bundeswehr shortfalls – News – DW.COM – 27.09.2014, [w:] DW.COM [online].
  10. Germany to hit NATO budget goal for 1st time since Cold War – DW – 02/14/2024 [online], dw.com [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  11. General Carsten Breuer ist neuer Generalinspekteur. Federalne Ministerstwo Obrony, 2023-03-17. [dostęp 2023-03-20]. (niem.).