Angelo Domenico Ancarani – Wikipedia, wolna encyklopedia

Angelo Domenico Ancarani
Data i miejsce śmierci	28 sierpnia 1849 Rzym
Generał zakonu dominikanów
Okres sprawowania	1838–1844

Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	dominikanie
Śluby zakonne	nieznana

Angelo Domenico Ancarani (zm. 28 sierpnia 1849 w Rzymie) – włoski dominikanin i inkwizytor.

Pochodził z Faenzy i wstąpił do zakonu dominikanów w swym rodzinnym mieście. Po odtworzeniu przez Kongres wiedeński w 1815 Państwa Kościelnego pełnił kolejno funkcję inkwizytora w Pesaro (do 1824), Faenzy (1824–1832?) i Fermo (1832?–1838) i Bolonii (1838). 2 czerwca 1838 został wybrany generałem zakonu dominikanów i pełnił tę funkcję przez sześć lat (do 1844). Następnie osiadł w konwencie S. Sabina w Rzymie, gdzie zmarł.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Daniel Antonin Mortier, Histoire des maîtres généraux de l'ordre des Frères prêcheurs, Tom 7, A. Picard, 1914, s. 487

Generałowie zakonu dominikanów

Św. Dominik Guzmán (1216–1221) Bł. Jordan z Saksonii (1222–1237) Św. Rajmund z Penyafortu (1238–1240) Jan z Wildeshausen (1241–1252) Bł. Humbert z Romans (1254–1263) Bł. Jan z Vercelli (1264–1283) Munio de Zamora (1285–1291) Étienne z Besançon (1292–1294) Bł. Niccolò Boccasini (1296–1299) Alberto Chiavari (1300) Bernard de Jusix (1301–1303) Amerigo Giliani da Piacenza (1304–1311) Bérenger de Landora (1312–1317) Hervé Nédéllec (1318–1323) Barnaba Cagnoli (1324–1332) Hugh de Vaucemain (1333–1341) Gerard de Daumar (1342) Pierre de Baume-les-Dames (1343–1345) Garin de Gy l'Eveque (1346–1348) Jean de Moulins (1349–1350) Simon de Langres (1352–1366) Elias Raymond (1367–1380) Bł. Rajmund z Kapui (1380–1399)
Obediencja awiniońska Elias Raymond (1380–1389) Niccolò da Troia (1391–1393) Mikołaj z Valladolid (1394–1397) Jean de Puinoix (1397–1418)
Tommaso Paccaroni (1401–1414) Leonardo Dati (1414–1425) Barthélémy Texier (1426–1449) Pierre Rochin (1450) Guido Flamochet (1451) Marcial Auribelli (1453–1462) Corrado da Asti (1462–1465) Marcial Auribelli (1465–1473) Leonardo Mansueti (1474–1480) Salvo Cassetta (1481–1483) Bartolomeo Commazio (1484–1485) Barnaba Sansoni (1486) Gioacchino Torriani (1487–1500) Vincenzo Bandello (1501–1506) Jean Clérée (1507) Tommaso de Vio zwany Kajetanem (1508–1518) García de Loaysa (1518–1524) Francesco Silvestri (1525–1528) Paolo Butigella (1530–1531) Jean du Feynier (1532–1538) Agostino Recuperati (1539–1540) Albert de las Casas (1542–1544) Francesco Romeo (1546–1552) Stefano Usodimare (1553–1557) Vincenzo Giustiniani (1558–1570) Serafino Cavalli (1571–1578) Paolo Constabile (1580–1582) Sisto Fabri (1583–1589) Ippolito Maria Beccaria (1589–1600) Jerónimo Xavierre (1601–1607) Agostino Galamina (1608–1612) Serafino Secchi (1612–1628) Niccolò Ridolfi (1629–1642) Tommaso Turco (1644–1649) Giovanni Battista Marini (1650–1669) Juan Tomás de Rocaberti (1670–1677) Antonio de Monroy (1677–1686) Antoine Cloche (1686–1720) Agostino Pipia (1721–1725) Tomás Ripoll (1725–1747) Antoine Bremond (1748–1755) Juan Tomás de Boxadors y Sureda de San Martín (1756–1777) Baltazar de Quinones (1777–1798) Pio Giuseppe Gaddi (1806–1814) wikariusz generalny zakonu w latach 1798–1806 oraz 1814–1819 Joaquín Briz (1825–1831) Francesco Ferdinando Jabalot (1832–1834) Benedetto Maurizio Olivieri (1834–1835) Tommaso Giacinto Cipolletti (1835–1838) Angelo Domenico Ancarani (1838–1844) Vincenzo Aiello (1844–1850) Alexandre Vincent Jandel (1855–1872) wikariusz generalny zakonu 1850–1855 1873–1879 Giuseppe M. Sanvito był wikariuszem generalnym zakonu José María Larroca (1879–1891) Andreas Frühwirth (1891–1904) Bł. Jacek Maria Cormier (1904–1916) Ludwig Theissling (1916–1925) Bł. Bonaventura García de Paredes (1926–1929) Martin-Stanislas Gillet (1929–1946) Manuel Suárez (1946–1954) Michael Browne (1955–1962) Aniceto Fernández (1962–1974) Vincent de Couesnongle (1974–1983) Damian Byrne (1983–1992) Timothy Radcliffe (1992–2001) Carlos Azpíroz Costa (2001–2010) Bruno Cadoré (2010–2019) Gerard Timoner (od 2019)

Kontrola autorytatywna (osoba):