Przejdź do zawartości

Anastasija Iljankowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anastasija Iljankowa
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 2001
Lenińsk Kuźniecki

Obywatelstwo

Rosja

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
srebro Tokio 2020 gimnastyka
(ćw. na poręczach)
Mistrzostwa Europy
złoto Szczecin 2019 ćw. na poręczach

Anastasija Andriejewna Iljankowa (ros. Анастаси́я Андре́евна Ильянко́ва; ur. 12 stycznia 2001 w Lenińsku Kuźnieckim) – rosyjska gimnastyczka, srebrna medalistka XXXII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio, mistrzyni Europy, finalistka Mistrzostw świata i dwukrotna mistrzyni Rosji.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Iljankowa była częścią kadry rosyjskiej na Mistrzostwach Europy juniorek w Bernie. Rosjanki wygrały drużynowe złoto z notą 168,179, zyskując przewagę ponad czterech punktów nad Wielką Brytanią i Rumunią. W finałach indywidualnych, Iljankowa wygrała kolejne dwa tytuły w ćwiczeniach na poręczach i równoważni, uzyskując punktację 14,766 i 14,400. Zajęła również 10. miejsce w wieloboju indywidualnym (52,433).

Iljankowa dołączyła do rangi seniorek w 2017 roku. Jej pierwszym startem były Mistrzostwa Rosji, jednak przez kontuzję mogła konkurować jedynie w ćwiczeniach na poręczach asymetrycznych i ominęła zarówno Puchar Jesolo jak i Mistrzostwa Europy. Jej seniorski debiut odbył się podczas Pucharu świata w Osijeku, na którym zdobyła złoto na poręczach (14,200) i srebro na równoważni (13,333)[1].

W sierpniu, Iljankowa wzięła udział w Pucharze Rosji, gdzie zdobyła złoto na poręczach z wysoką notą 15,275 oraz zajęła 4. miejsce na równoważni[2].

W październiku, Anastasija wystartowała w Mistrzostwach świata w Montrealu. W kwalifikacjach, zajęła 2. miejsce w ćwiczeniach na poręczach z notą 15,066, jednak przez popełniony błąd w finale zajęła ostatecznie 4. miejsce z końcowym wynikiem 14,900[3].

W grudniu, wzięła udział w Pucharze Woronina, jednak przez duże błędy na poręczach i równoważni nie zakwalifikowała się do żadnego finału[4].

W marcu, Iljankowa wzięła udział w zawodach DTB Pokal Team Challenge w Stuttgarcie. Ogromna ilość błędów sprawiła, że kadra Rosji uplasowała się na 5. miejscu, nie zyskując tym samym kwalifikacji do finału[5].

W kwietniu, startowała w zawodach o puchar Jesolo, gdzie zdobyła brązowy medal w wieloboju indywidualnym z łączną notą 54,567 oraz złoto w konkurencji drużynowej. W finałach na przyrządach, Iljankowa zdobyła drugi złoty medal w ćwiczeniach na poręczach (14,600) i zajęła 8. miejsce na równoważni (11,100)[6]. Kilka dni później, Anastasija wzięła udział w Mistrzostwach Rosji w Kazaniu, gdzie zajęła 6. miejsce w wieloboju indywidualnym oraz 7. w ćwiczeniach na poręczach i równoważni[7][8].

W lipcu, Iljankowa zdobyła srebrny medal w wieloboju indywidualnym podczas Pucharu Rosji w Czelabińsku. W finałach na przyrządach, wygrała dwa brązowe medale w ćwiczeniach na równoważni i ćwiczeniach wolnych oraz zajęła 5. miejsce w ćwiczeniach na poręczach[9][10].

W marcu, Iljankowa zdobyła swój pierwszy tytuł mistrzyni Rosji w Penzie, z notą 14,433 i dołączyła do reprezentacji kraju na nadchodzące Mistrzostwa Europy[11]. Tydzień później, wygrała srebrny medal na poręczach podczas Pucharu świata w Baku[12]. Pod koniec miesiąca, wygrała brązowy medal Pucharu świata w Dausze[13].

W kwietniu, Anastasija zdobyła tytuł mistrzyni na poręczach asymetrycznych (14,833) podczas Mistrzostw Europy w Szczecinie[14].

W czerwcu, zastąpiła Aliję Mustafinę podczas Igrzysk Europejskich w Mińsku. Podczas kwalifikacji, Iljankowa zajęła 3. miejsce na poręczach asymetrycznych, jednak ze względu na reakcję alergiczną była zmuszona wycofać się z finału[15].

W sierpniu, zajęła 4. miejsce na poręczach asymetrycznych podczas Pucharu Rosji w Penzie[16]. Pod koniec roku, wzięła udział w Pucharze świata w Chociebużu, gdzie zajęła 6. miejsce na poręczach[17].

W lutym, Iljankowa wystąpiła w Pucharze świata w Melbourne, gdzie zakwalifikowała się do finału na poręczach na pierwszej pozycji z wysoką notą 14,800, jednak upadek w finale sprawił, że ostatecznie zajęła 6. lokatę z punktacją 13,100[18]. Miesiąc później wystąpiła w kolejnym Pucharze świata w Baku. Zakwalifikowała się do finału poręczy asymetrycznych na 2. miejscu (14,766), jednak ze względu na wybuch pandemii wirusa COVID-19, finały zostały odwołane[19].

W listopadzie, Iljankowa wróciła do zawodów podczas Mistrzostw Rosji w Penzie, gdzie zdobyła swój drugi tytuł mistrzyni kraju na poręczach asymetrycznych[20][21].

Iljankowa startowała w Mistrzostwach Rosji w Penzie, gdzie zajęła 7. miejsce na poręczach i 5. na równoważni[22][23].

W czerwcu, Iljankowa wzięła udział w Pucharze Rosji, gdzie zdobyła brązowy medal na poręczach z notą 14,933[24]. Rosja ogłosiła, że Iljankowa będzie częścią reprezentacji na nadchodzących Igrzyskach Olimpijskich w Tokio[25].

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio

[edytuj | edytuj kod]

Iljankowa reprezentowała Rosję podczas XXXII Letnich Igrzysk Olimpijskich w stolicy Japonii. Podczas kwalifikacji, zajęła 3. lokatę na poręczach asymetrycznych z notą 14,966, gwarantując sobie miejsce w finale. Ostatecznie, Iljankowa zdobyła srebrny medal z końcowym wynikiem 14,833. Mistrzyni świata Nina Derwael zdobyła złoto, podczas gdy mistrzyni olimpijska w wieloboju Sunisa Lee ukończyła finał z brązowym medalem[26][27].

Po wybuchu wojny rosyjsko-ukraińskiej, Rosja została zdyskwalifikowana ze wszelkich międzynarodowych zawodów organizowanych przez Międzynarodową Federację Gimnastyczną[28].

W czerwcu, Iljankowa startowała w Pucharze Rosji w Kałudze, gdzie zdobyła srebrny medal w skoku[29].

Historia zawodów

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zawody Miejsce AA VT UB BB FX Drużynowo
Junior
2013 Nadzieje Rosji Rosja Penza
2014 L'International Gymnix Kanada Montreal
Nadzieje Rosji Rosja Penza
Puchar Michaiła Woronina Rosja Moskwa
2015 L'International Gymnix Kanada Montreal
Spartakjada Rosja Penza
Letni Olimpijski Festiwal Młodzieży Europy Gruzja Tbilisi 8
Junior Japan International Japonia Jokohama 8
2016 L'International Gymnix Kanada Montreal 4 8 5
Mistrzostwa Rosji Rosja Penza 7 5
Mistrzostwa Europy Szwajcaria Berno 10
Elite Gym Massilia Francja Marsylia
Senior
2017 Mistrzostwa Rosji Rosja Penza 4
Puchar świata Chorwacja Osijek
Puchar Rosji Rosja Penza 4
Mistrzostwa świata Kanada Montreal 4
2018 DTB Pokal Team Challenge Niemcy Stuttgart 5
Puchar Jesolo Włochy Jesolo 8
Mistrzostwa Rosji Rosja Kazań 6 7 7
Puchar Rosji Rosja Czelabińsk 5
2019 Mistrzostwa Rosji Rosja Penza
Puchar świata Azerbejdżan Baku
Mistrzostwa Europy Polska Szczecin
Igrzyska Europejskie Białoruś Mińsk rezygnacja z finałów
Puchar Rosji Rosja Penza 4
Puchar świata Niemcy Chociebuż 6
2020 Puchar świata Australia Melbourne 6
Puchar świata Azerbejdżan Baku finały odwołane ze względu na wybuch pandemii wirusa COVID-19
Mistrzostwa Rosji Rosja Penza 5
2021 Mistrzostwa Rosji Rosja Penza 7 5
Puchar Rosji Rosja Penza
XXXII Letnie Igrzyska Olimpijskie Japonia Tokio
2022 Puchar Rosji Rosja Kaługa (miasto)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. FIG World Challenge Cup Osijek [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2022-07-17].
  2. 2017 Russian Cup Results [online], The Gymternet, 24 sierpnia 2017 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  3. 2017 World Championships Women’s Results [online], The Gymternet, 12 października 2017 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  4. 2017 Voronin Cup Results [online], The Gymternet, 20 grudnia 2017 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  5. 2018 DTB Pokal Team Challenge Results [online], The Gymternet, 16 marca 2018 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  6. 2018 City of Jesolo Trophy Results [online], The Gymternet, 18 kwietnia 2018 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  7. 2018 Russian Championships Results [online], The Gymternet, 21 kwietnia 2018 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  8. Melnikova Shines in Nationals Near-Sweep [online], The Gymternet, 26 kwietnia 2018 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  9. 2018 Russian Cup Results [online], The Gymternet, 2 lipca 2018 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  10. Melnikova Continues to Dominate in Russia [online], The Gymternet, 10 lipca 2018 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  11. The Russian Situation [online], The Gymternet, 28 marca 2019 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  12. 2019 Baku World Cup Results [online], The Gymternet, 18 marca 2019 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  13. 2019 Doha World Cup Results [online], The Gymternet, 25 marca 2019 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  14. 2019 European Championships Results [online], The Gymternet, 20 kwietnia 2019 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  15. 2019 European Games Results [online], The Gymternet, 30 czerwca 2019 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  16. 2019 Russian Cup Results [online], The Gymternet, 29 sierpnia 2019 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  17. 2019 Cottbus World Cup Results [online], The Gymternet, 25 listopada 2019 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  18. 2020 Melbourne World Cup Results [online], The Gymternet, 24 lutego 2020 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  19. 2020 Baku World Cup Results [online], The Gymternet, 14 marca 2020 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  20. 2020 Russian Championships Results [online], The Gymternet, 5 listopada 2020 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  21. Recapping All the Nationals [online], The Gymternet, 17 listopada 2020 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  22. 2021 Russian Championships Results [online], The Gymternet, 11 marca 2021 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  23. Russia’s Olympic Future is Bright [online], The Gymternet, 14 marca 2021 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  24. 2021 Russian Cup Results [online], The Gymternet, 15 czerwca 2021 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  25. Russia Names Olympic Teams and Individual Athletes [online], The Gymternet, 12 czerwca 2021 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  26. 2020 Olympic Games Results [online], The Gymternet, 13 sierpnia 2021 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  27. Russia’s Ilyankova wins silver in women’s uneven bars event at Tokyo Olympics [online], TASS [dostęp 2022-07-17].
  28. International Gymnastics Federation bans Russian and Belarusian athletes, insidethegames.biz, 1646 [dostęp 2022-07-17].
  29. 2022 Russian Cup [online], Gymnastics Wiki [dostęp 2022-07-17] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]