Allomorf

Allomorfy – morfy odpowiadające jednemu morfemowi, inaczej: są to warianty jednego morfemu^[1].

Zbiory allomorfów jednego morfemu nie przecinają się. Wszystkie warianty danego morfemu charakteryzują się zespołem niezmiennych cech (tzw. inwariantem) odróżniających ten morfem od innych morfemów danego języka^[2]. Np. za allomorfy morfemu „pies” uznamy: ps-, pies-.

Allomorfem są również formy oboczne niektórych przyimków, np. dość – dosyć, przez – przeze^[3].

Przypisy

Bibliografia

Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.
Alicja Nagórko: Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007. ISBN 978-83-01-15390-8.
Renata Grzegorczykowa: Gramatyka współczesnego języka polskiego Morgologia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1999.

[CITEREFMilewski196784-1] Milewski 1967 ↓, s. 84.

[CITEREFGrzegorczykowa199967-2] Grzegorczykowa 1999 ↓, s. 67.

[CITEREFNagórko200773-3] Nagórko 2007 ↓, s. 73.

[1]