Śródmieście (Sosnowiec)
Dzielnica Sosnowca | |
Plac Stulecia | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
W granicach Sosnowca |
1902 |
SIMC |
943428 |
Powierzchnia |
3,7 km² |
Populacja (2014) • liczba ludności |
|
• gęstość |
ok. 7840 os./km² |
Strefa numeracyjna |
32 |
Kod pocztowy |
41-200 |
Tablice rejestracyjne |
SO |
Położenie na mapie Sosnowca | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
50°16′41″N 19°07′38″E/50,278056 19,127222 |
Śródmieście – centralna, historyczna dzielnica Sosnowca, wyznaczająca obręb ścisłego centrum miasta. Znajduje się tu Urząd Miejski w Sosnowcu, katedra diecezji sosnowieckiej oraz wiele innych ważnych urzędów i instytucji, a także organizacji i podmiotów obsługujących codziennie tysiące mieszkańców. Tutaj też koncentruje się życie kulturalne i towarzyskie oraz znajduje się największy w mieście węzeł transportu pasażerskiego. Ostatnimi laty, wskutek ekspansji hipermarketów, na dalszy plan schodzi rola handlowa Śródmieścia, a jego nierozwiązanym problemem pozostaje brak bazy noclegowej, niezagospodarowane atrakcyjne tereny oraz zjawiska patologiczne wśród mieszkańców, które wpływają na bezpieczeństwo tej wciąż pełnej kontrastów dzielnicy.
Od północy styka się z Pogonią, następnie graniczy od północnego wschodu z Sielcem (wzdłuż rzeki Czarna Przemsza), od południowego wschodu z Dębową Górą i Radochą (właściwie z historyczną Ostrą Górką), od południa fragmentami z Katowicami i Mysłowicami (z którymi granicę wyznacza rzeka Brynica), a od zachodu ze Starym Sosnowcem, wzdłuż torowiska historycznej Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, ze stacją graniczną Sosnowiec Główny. Ich uruchomienie w 1859 r. stało się bezpośrednią przyczyną dynamicznego rozwoju osady, będącej wkrótce w wyniku dużego napływu ludności „największą wsią w Europie”[1]. W latach 60. XIX wieku na obszarze dzisiejszego Śródmieścia istniały huta cynku „Romania”, kopalnia odkrywkowa węgla kamiennego „Pogonia”, a później „Feliks”, fabryka bieli cynkowej i walcownia blachy cynkowej „Emma”[2]. Dzięki osiedlającym się w rejonie przydworcowym Żydom rozwijał się handel i rzemiosło[3]. Pomimo ograniczeń wynikających z carskiego zakazu budowy i naprawy domów w pasie przygranicznym, który obejmował około 1574 metry, w miejscu wyciętego lasu powstawały pierwsze budynki[4]. Pojawiły się zalążki dzisiejszej ulicy 3 Maja i Modrzejowskiej, a kształt linii kolejowej poprowadzonej z obszaru stacyjnego do okolicznych kopalni węglowych wyznaczył przebieg ulicy Warszawskiej[5]. Ze składek pracowników kolei i okolicznych mieszkańców w 1862 r. zbudowano w rejonie dworca kościół kolejowy, a w 1879 r. uruchomiono hutę szkła[6]. Od 1887 r. południową częścią dzielnicy przebiegał historyczny szlak szerokotorowej Kolei Iwangorodzko-Dąbrowskiej, ze stacją Sosnowiec Południowy, który również odegrał istotną rolę w rozwoju gospodarczym najpierw osady, a później od 1902 r. miasta[4]. Śródmieście ukształtowało się na obszarze wsi Sosnowice (Stary Sosnowiec), która współtworzyła osadę Sosnowiec[7]. Oddzieliło się od niej umownie jako dzielnica dla podkreślenia jego miejskiego i centralnego charakteru. W 2014 r. dzielnicę zamieszkiwało ponad 29 tys. osób[8].
W dzielnicy wyodrębnia się:
- osiedle Naftowa
Zabytki[9]
[edytuj | edytuj kod]- Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu
- Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
- Dworzec kolejowy Sosnowiec Główny
- Budynek Teatru Zagłębia
Kultura
[edytuj | edytuj kod]- Sala Widowiskowo - Koncertowa „MUZA”
- Zagłębiowska Mediateka
- Kino Helios
- Kino Cinema City
- Teatr Zagłębia
Inne obiekty i miejsca
[edytuj | edytuj kod]- Pomnik Jana Kiepury
- Plac Stulecia
- Sosnowiecki Szpital Miejski[10]
- Centrum handlowe Plaza
- Budynek Urzędu Miejskiego przy Alei Zwycięstwa[11]
- Dworzec autobusowy przy ulicy Ignacego Mościckiego
- Dworzec kolejowy Sosnowiec Południowy
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Ulica Stanisława Małachowskiego w Sosnowcu
- Placówka Straży Granicznej im. insp. Mariana Skibińskiego w Sosnowcu
- II Liceum Ogólnokształcące im. Emilii Plater w Sosnowcu
- Zagłębie Dąbrowskie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Grzegorz Sokół , Paweł Leśniak , Raport o stanie gminy 2018 [online], www.sosnowiec.pl, 2019 [dostęp 2024-01-04] (pol.).
- ↑ Ober Schlesien. Sosnowice, (Lith. Anst. v. Leopold Kraatz), 1880 [dostęp 2024-03-02] (niem.).
- ↑ Wirtualny Sztetl , Handel żydowski w Sosnowcu. [online], www.sztetl.org.pl [dostęp 2024-03-02] .
- ↑ a b Sosnowice 1902 – niełatwe początki [online], Kurier Miejski, 3 czerwca 2022 [dostęp 2024-02-26] (pol.).
- ↑ Janusz Maszczyk , Gdy jeszcze ulica 3 Maja była ulicą Czerwonego Zagłębia, www.41-200.pl, Katowice, luty 2021 [dostęp 2024-10-10] (pol.).
- ↑ Marian (1884-1942). Red. Kantor-Mirski , Z przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego i okolicy, 1931, T. 1, z. 22, 1931 [dostęp 2024-03-07] (pol.).
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XI - wynik wyszukiwania - DIR [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2024-02-26] .
- ↑ LOKALNY PROGRAM REWITALIZACJI MIASTA SOSNOWCA na lata 2016 – 2023 [online], www.sosnowiec.pl, s. 37 [dostęp 2023-12-20] (pol.).
- ↑ Uchwała nr 359/XXII/2012 Rady Miejskiej w Sosnowcu z dnia 26 kwietnia 2012 r. w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Opieki nad Zabytkami Sosnowca na lata 2012-2015 [online], Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego [dostęp 2023-12-27] (pol.).
- ↑ Szpital Miejski ma 60 lat [online], Kurier Miejski, 26 marca 2024 [dostęp 2024-03-26] (pol.).
- ↑ Michał Węcel , RATUSZ, „Kurier Miejski” (11/352), kuriermiejski.com.pl, grudzień 2010, s. 10, ISSN 1232-7395 [dostęp 2024-10-15] (pol.).