Przejdź do zawartości

Wydra sumatrzańska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wydra sumatrzańska
Lutra sumatrana
(Gray, 1865)
Ilustracja
W niewoli, osobnik pochodzący z Kambodży
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

łasicowate

Podrodzina

wydry

Rodzaj

wydra

Gatunek

wydra sumatrzańska

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Wydra sumatrzańska[2] (Lutra sumatrana) – gatunek półwodnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae) pochodzącego z Azji Południowo-Wschodniej i jeden z najrzadszych i najmniej poznanych gatunków wydr. Jest zagrożony przez utratę siedlisk i kłusownictwo.

Morfologia

Wydra sumatrzańska ma krótkie brązowe futro, które przechodzi w jaśniejsze na brzuchu. Ma charakterystyczne nozdrza, które są w pełni pokryte krótkimi ciemnymi włosami od górnej krawędzi nozdrzy (stąd angielska nazwa zwyczajowa Hairy-nosed otter). Jego górna warga i podbródek są białawe. Niektóre osobniki są koloru rudawokasztanowego. Ciało jest długie, ogon smukły, a w pełni błoniaste łapy mają wydatne pazury. Długość głosy i ciała bez ogona waha się od 57,5 do 82,6 cm, długość ogona od 35 do 50,9 cm, a masa od 5 do 8 kg[3]. Czaszka jest bardziej płaska niż u wydrzycy gładkowłosej i ma mniejsze zęby[4]. Przednie łapy mają 5,8 cm szerokości i są mniejsze od tylnych – około 6,6 cm[5].

Występowanie i habitat

Wydra sumatrzańska występuje w Azji Południowo-Wschodniej od południowej Tajlandii, Kambodży, południowego Wietnamu i Półwyspu Malajskiego po Sumatrę i Borneo. Lokalnie wyginęła w Indiach, Singapurze i Mjanmie, a prawdopodobnie także w Brunei[6].

W Tajlandii odnotowano ją w lesie bagienno-torfowym Pru Toa Daeng oraz na obszarach wokół rzeki Bang Nara[5][7][8]. Zamieszkuje głównie nizinne lasy zalewowe z roślinnością klimaksową na trzech poziomach: pierwotna strefa leśna, wtórna strefa leśna złożona z Melaleuca cajuputi i trzecia strefa łąk. Poziomy te sprawiają, że siedlisko jest trudne do penetracji, zapewniając ochronę przed ingerencją człowieka i osłonę przed drapieżnikami. Siedlisko rzeki Bang Nara, gdzie odkryto społeczności, jest siedliskiem pływowym. Oba rezerwaty w Wietnamie to lasy torfowiskowe, otoczone przez Melaleuca cajuputi o wysokości 15 m, pokryte gęstymi lianami roślin takich jak Stenochlaena palustris w strefie pierwotnej, oraz drugą strefą łąk składającą się z Eleocharis dulcis. Te dwa wietnamskie rezerwaty zawierają wiele kanałów i unoszących się na wodzie roślin, takich jak Eichhornia crassipes, Pistia stratiotes, Salvinia cucullata i Ipomoea aquatica, wśród których mogą polować, a otaczające je pola ryżowe stanowią trzecią strefę buforową[3].

W Kambodży odnotowano ją w nizinnych lasach zalewowych wokół jeziora Tonle Sap[9]. W Wietnamie została zauważona i zarejestrowana przez fotopułapki w U Minh Thượng National Park w 2000 r., gdzie znaleziono również odciski z rybimi łuskami i szczątkami krabów[10]. W 2008 r. odnotowano ją również w U Minh Hạ National Park[11].

Na Sumatrze odnotowana wydra sumatrzańska została zabita na drodze obok rzeki Musi w 2005[12]. W Sabah historyczne zapisy pochodzą z końca XIX wieku. W 2010 r. jeden osobnik został po raz pierwszy zarejestrowany przez kamerę pułapkę w Deramakot Forest Reserve. W 2016 r. kilka osobników zaobserwowano w Tabin Wildlife Reserve[13].

Ekologia i zachowanie

Wydra sumatrzańska występuje na obszarach przybrzeżnych i na większych rzekach śródlądowych, samotnie lub w grupach do czterech osobników[10]. Jej dieta obejmuje ryby, takie jak Clarias macrocephalus, żmijogłowowate i błędnikowate, a także połozowate, mięczaki i skorupiaki[6][10][3]. W porze suchej osobniki żerują w kanałach melioracyjnych i stawach[3].

Populacje w Kambodży rozmnażają się między listopadem a marcem. Okres ciąży trwa około dwóch miesięcy. Rodzinę składającą się z rodziców i młodych zaobserwowano między grudniem a lutym[6].

Ochrona

Wydra sumatrzańska jest najrzadszą wydrą w Azji, najprawdopodobniej graniczącą z wyginięciem w północnych częściach swojego zasięgu i o niepewnym statusie w innych miejscach. Pozostało tylko kilka stabilnych populacji, szeroko rozproszonych po całym regionie. Gatunek ten jest zagrożony przez utratę nizinnych siedlisk podmokłych, polowania na futro i mięso oraz przypadkowe zabijanie podczas połowów[6].

Przypisy

  1. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie iucn
    BŁĄD PRZYPISÓW
  2. Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 154-155. ISBN 978-83-88147-15-9.
  3. a b c d Wright, LC, Olsson, A and Kanchanasaka, B (2008). A Working Review of the Hairy-Nosed Otter (Lutra sumatrana). IUCN Otter Spec. Group Bull. 25 (1): 38 - 59 [online], www.iucnosgbull.org [dostęp 2023-12-22].
  4. Junaidi Payne, Charles M. Francis, Karen Phillipps, A field guide to the mammals of Borneo, wyd. 3. reprint, Kota Kinabalu: The Sabah Society, 1998, ISBN 978-967-99947-1-1 [dostęp 2023-12-22].
  5. a b Otter Specialist Group by Aktion Fischotterschutz e.V. [online], www.iucnosgbull.org, s. 57–63 [dostęp 2023-12-22].
  6. a b c d IUCN, Lutra sumatrana: Sasaki, H., Aadrean, A., Kanchanasaka, B., Reza Lubis, I. & Basak, S.: The IUCN Red List of Threatened Species 2021: e.T12421A164579488, 5 marca 2020, DOI10.2305/iucn.uk.2021-3.rlts.t12421a164579488.en [dostęp 2023-12-22] (ang.).
  7. Kanchanasakha, B.K. (2007). "Food Habitats of the Hairy-nosed Otter (Lutra sumatrana) and the Small-clawed Otter (Amblonyx cinerea) in Pru Toa Daeng Peat Swamp Forest, Southern Thailand". Presentation at Xth International Otter Colloquium. Hwacheon, South Korea
  8. Lekakul, B.; McNeely, J. (1977). Mammals of Thailand. Laprao, Thailand: Kurusaphra Press.
  9. [https://web.archive.org/web/20190713111236/https://www.siamese-heritage.org/nhbsspdf/vol051-060/NHBSS_051_2m_Poole_TheFirstRecordsOf.pdf The First Records of Hairy-nosed Otter LuT・llSUmaT・llnafrom Cambodia with Notes on the National Status of Three Other Otter Species] [online], NAT. HIST. BULし SIAMS町 .51(2): 273-280, 2003 [dostęp 2023-12-22] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-13].
  10. a b c IUCN Otter Specialist Group [online], www.iucnosgbull.org [dostęp 2023-12-22].
  11. Willcox, D., Nguyen V. N., Tran Q. P. i inni. Small carnivore records from the U Minh Wetlands, Vietnam. „Small Carnivore Conservation”, s. 4–25, 2017. (ang.). 
  12. Lubis, R. (2005) First Recent Record of Hairy-Nosed Otter in Sumatra, Indonesia. IUCN Otter Spec. Group Bull. 22(1): 14 - 20 [online], www.iucnosgbull.org [dostęp 2023-12-22].
  13. Ishigami, J., Tuuga, A., Tsubouchi, T.. The second recent record of Hairy-nosed Otter (Lutra sumatrana) in Sabah, Malaysia. „IUCN Otter Specialist Group Bulletin”. 34 (2), s. 67−72, 2017. (ang.).