Kazimierz Żuromski

Kazimierz Żuromski

rotmistrz
Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1895 Biłka, gubernia wołyńska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 Charków, USRR, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1908–1931, 1939–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Formacja	I Korpus Polski
Jednostki	19 Pułk Ułanów 26 Pułk Ułanów 2 Pułk Strzelców Konnych 20 Pułk Ułanów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Kazimierz Żuromski^[1] (ur. 29 maja^?/10 czerwca 1895 w Biłce, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

Urodził się w Biłce pod Żytomierzem, jako syn Juliana i Katarzyny ze Szpilewskich^[2].

Od 1908 roku służył w armii rosyjskiej. Był w Korpusie Kadetów w Kijowie. Po zdaniu matury ukończył kurs w Szkole Wojskowej Kawalerii w Jelizawetgradzie. Jako chorąży skierowany na front. Awansował do stopnia podporucznika w 1915, do stopnia porucznika w 1916^[3]. Od grudnia 1917 służył w I Korpusie. Dowodził szwadronem 3 pułku ułanów, walczył z oddziałami bolszewickimi. Od 17 maja 1919 w dywizjonie jazdy kresowej mjr. Jaworskiego. W 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 19 pułku ułanów wołyńskich.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i został zweryfikowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Ukończył kurs w CSKaw w Grudziądzu (1924). W 1921 roku został przydzielony do 20 pułku ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego. W sierpniu 1924 roku został przeniesiony do 26 pułku ułanów wielkopolskich^[4]. Następnie służył w 19 pułku ułanów i 2 pułku strzelców konnych w Hrubieszowie^[5]. We wrześniu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II, a z dniem 28 lutego 1931 roku przeniesiony w stan spoczynku^[6][7].

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[8].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku^[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[9]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1127^[2].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[10][11][12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[13][14][15].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)^[16] nr 4196^[3], (VM 22–1646)^[17]
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie^[2]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[2]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[2]

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 581, 604;
• Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 308, 346;
• Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.