Aleksander Choiński

Aleksander Choiński

kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1892 Łabędnik
Data śmierci	1959
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Formacja	Carskie Siły Powietrzne Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	I Korpus Polski 1 eskadra wywiadowcza 8 eskadra wywiadowcza 3 eskadra wywiadowcza
Stanowiska	dowódca eskadry
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Choiński (ur. 5 kwietnia 1892 w Łabędniku, zm. 1959) – kapitan pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Wincentego i Marianny z Niewiarowskich^[1]. W Petersburgu ukończył Korpus Kadetów. Po wybuchu I wojny światowej został 6 października 1915 roku powołany do służby w armii carskiej. Został skierowany na przeszkolenie w szkole mechaników lotniczych w Gatczynie, a po jej ukończeniu został przeniesiony do szkoły pilotów w Petersburgu^[2][3][4]. Po jej ukończeniu 12 października 1917 roku otrzymał przydział do I Polskiego Oddziału Awiacyjnego przy I Korpusie Polskim^[2][5]. Po rozformowaniu Korpusu przedostał się do Warszawy.

Jako wyszkolony lotnik 15 stycznia 1919 otrzymał przydział do 1 eskadry wywiadowczej^[2][6][3]. Wyróżnił się odwagą podczas walk. 16 maja, w załodze z por. Stanisławem Gogolińskim wykrył i skutecznie zaatakował nieprzyjacielską baterię artyleryjską zmuszając ją do zaprzestania ognia^[7]. 25 czerwca, podczas powrotu z rozpoznania, przymusowo lądował na ziemi niczyjej z powodu uszkodzenia silnika. Zdołał usunąć awarię i powrócić na macierzyste lotnisko z meldunkiem o rozmieszczeniu sił nieprzyjaciela^[8]. 13 września 1919 roku po raz kolejny lądował przymusowo w rejonie Kowla (z powodu braku paliwa). Pomimo nieprzyjacielskiego ostrzału zdołał uzupełnić paliwo z zapasowego kanistra i dostarczyć do Chełma meldunek dla Sztabu Generalnego WP. W późniejszym okresie wykonywał loty szturmowe przeciwko oddziałom bolszewickiej 1 Armii Konnej.

18 lutego 1920 roku został przeniesiony do 8 eskadry wywiadowczej^[9][3]. Od 15 października 1920 do 18 marca 1921 roku przebywał na przeszkoleniu w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty^[2][3]. Po jego ukończeniu powrócił do 8 ew. Na stopień podporucznika wojsk lotniczych został mianowany z dniem 1 lipca 1921^[10]. 27 maja 1922 został przeniesiony do 3 eskadry wywiadowczej, 18 lipca 1923 roku został jej dowódcą. Następnie pracował w Centralnych Zakładach Lotniczych. Z dniem 31 sierpnia 1935 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[11].

Zmarł w 1959. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Dobrym Mieście^[12].

• Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 1552 (8 kwietnia 1921)^[14]
• Krzyż Walecznych^[15]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[15]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[15]
• Polowa Odznaka Pilota nr 53 (11 listopada 1928)^[16]
• Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Rumunii^[15]
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[17]
• Odznaka Pilota Królestwa S. H. S.^[4]

• Choiński Aleksander. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.18-1080 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-11].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Marian Romeyko (red.): Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933. OCLC 830230270.
• Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.
• Józef Zieliński, Waldemar Wójcik: Lotnicy − Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari. T. 1. Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920. Warszawa–Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005. ISBN 83-7441-243-7.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). Początki, organizacja, personel i sprzęt. T. I. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). Walka i demobilizacja. T. II. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.