Palazzo Vecchio

Palazzo Vecchio

Palazzo Vecchio, fasada
Państwo	Włochy
Miejscowość	Florencja
Typ budynku	ratusz
Styl architektoniczny	gotyk
Architekt	Arnolfo di Cambio
Położenie na mapie Włoch Palazzo Vecchio
Położenie na mapie Toskanii Palazzo Vecchio
Położenie na mapie Florencji Palazzo Vecchio
43°46′09,53″N 11°15′22,23″E/43,769314 11,256175
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Palazzo Vecchio (dosł. Stary Pałac) – dawna siedziba rady miejskiej we Florencji, przy Piazza della Signoria.

Zaprojektował go Arnolfo di Cambio w kształcie masywnego bloku na planie czworokąta. Trzykondygnacyjną budowlę zwieńczoną blankami zdobi charakterystyczna, wysoka (94,0 m) wieża z tarasem. Budowę pałacu rozpoczęto w 1299 r. Wieżę ukończono w 1310 r. W latach 1343–1592 wprowadzono wiele zmian (najwięcej w 1540 na polecenie Kosmy I, który zajmował pałac od 1537 do momentu przeprowadzki do Palazzo Pitti). Początkowo Palazzo Vecchio był siedzibą republiki florenckiej, w okresie późniejszym pełnił rolę ratusza.

Kamienne, rustykowane elewacje ożywiają rzędy dwudzielnych okien zwieńczonych łukami. Pod łukami arkad podtrzymujących dwie kondygnacje obronnych ganków znajdują się freski z dziewięcioma herbami miasta. Zegar na wieży ratusza ma wbudowany mechanizm z 1667 r. Wieżę, podobnie jak główną bryłę gmachu, wieńczy dwukondygnacyjny ganek obronny z blankami w kształcie jaskółczych ogonów. Glorieta wsparta na czterech kolumnach została dobudowana podczas późniejszych przeróbek, podobnie jak wieńczący ją piramidalny daszek ozdobiony kulą i figurką lwa trzymającego lilię (tak wcześniej wyglądał symbol Florencji).

Nad łukiem drzwi wejściowych, w niebieskim polu ze złotymi liliami, znajduje się medalion z monogramem Chrystusa. Pod nim łaciński napis Rex regum et Dominus dominatorum umieszczony na polecenie Kosmy I w 1551. Po jego bokach umieszczono dwie statuetki lwów.

Po obu stronach drzwi stoją dwa marmurowe posągi. Wejście prowadzi na dziedziniec zaprojektowany przez Micheloza, pośrodku którego umieszczono fontannę z Puttem Verrocchia. Szerokie schody Vasariego prowadzą do Izby Pięciuset (Salone dei Cinquecento), w której, po wypędzeniu Medyceuszów, odbywały się zgromadzenia Naczelnej Rady Ludowej. Sala została zaprojektowana przez Il Cronaca (Simone del Pollaiuolo) w 1495. Zlecenie na namalowanie fresków zdobiących salę otrzymało w 1503 r. dwóch wielkich mistrzów renesansu: Michał Anioł i Leonardo da Vinci. Ich projekty nigdy nie zostały zrealizowane (Leonardo da Vinci próbował, bez powodzenia, zastosować nową metodę malowania fresków a Michał Anioł pozostawił tylko szkice). W drugiej połowie XVI wieku zamalowano nieudane próby Leonardo. Giorgo Vasari na ścianach i suficie umieścił freski sławiące Kosmę I: Powrót Wielkiego Księcia Kosmy I do Florencji; Zdobycie Pizy i Sieny. Wystrój Sali uzupełniają marmurowe rzeźby, wśród nich jest eksponowane dzieło Michała Anioła Geniusz unicestwiający Dziką Bestię oraz Herkules i Diomedes Vincenza de'Rossi.

Obok Sali Pięciuset mieści się niewielki gabinet Franciszka I Medyceusza, zaprojektowany przez Vasariego a ozdobiony obrazami Bronzina, di Tito, Giovanni Stradano oraz rzeźbami Giambologni i Ammantiego.

Wśród wielu bogato zdobionych sal zwracają uwagę m.in.: sala Klemensa VII z freskiem Vasariego Oblężenie Florencji, Sala Lilii, w której wystawiona jest rzeźba Donatello Judyta (Judyta i Helofernes), Sala Audiencyjna z marmurowym portalem i freskiem Domenica Ghirlandai, kaplica dei Priori, biura Machiavellego oraz Sala delle Carte ozdobiona szesnastowiecznymi mapami.

• architektura romańska we Włoszech

• Musei dei Ragazzi de Firenze - strona muzeum (wł.)