Uryckaje

Uryckaje

Урыцкае
Урицкое

Państwo	Białoruś
Obwód	homelski
Rejon	homelski
Sielsowiet	Uryckaje
Populacja (2009) • liczba ludności	3438[1]
Kod pocztowy	247023
Tablice rejestracyjne	3
Położenie na mapie obwodu homelskiego Uryckaje
Położenie na mapie Białorusi Uryckaje
52°27′51″N 30°47′55″E/52,464167 30,798611
Multimedia w Wikimedia Commons

Uryckaje (biał. Урыцкае; ros. Урицкое, Urickoje; hist. Wołkowicki Krupiec; biał. Ваўковіцкі Крупец, Waukowicki Krupiec; ros. Волковицкий Крупец, Wołkowickij Krupiec) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie homelskim, w sielsowiecie Uryckaje, przy drodze magistralnej M8.

W pobliżu znajduje się Elektrociepłownia Homelska nr 2^[2].

Pierwsza wzmianka o wsi Wołkowicze (biał. Воўкавічы; ros. Волковичи) pochodzi z 1560. Później miejscowość zmieniła nazwę na Wołkowicki Krupiec, ze względu na znajdujący się w niej duży młyn^[3]. Wieś leżała w powiecie rzeczyckim województwa mińskiego Rzeczypospolitej Obojga Narodów do 1772, gdy w wyniku I rozbioru Polski przyłączona została do Rosji. W jej ramach w XIX i w początkach XX w. Wołkowicki Krupiec położony był w guberni mohylewskiej, w powiecie homelskim^[4][5].

Następnie w granicach Związku Sowieckiego. 1 stycznia 1927, na prośbę mieszkańców, zmieniono nazwę wsi na obecną. W październiku 1931 w Uryckaje powstał kołchoz im. Siemiona Budionnego. Początkowo do kołchozu przyłączyło się 17 najbiedniejszych rodzin chłopskich z Uryckaje i okolicznych wsi, jednak w wyniku kolektywizacji w ciągu kilku następnych lat przyłączono do niego także innych gospodarzy. Kołchoz działa nieprzerwanie do czasów współczesnych, pod zmienioną po upadku komunizmu nazwą^[3].

Od 1991 Uryckaje znajduje się w niepodległej Białorusi.

• Wołkowicki Krupiec, pow. homelski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 873 .
• Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2021-11-09]. (ros.).