Przejdź do zawartości

Torakocenteza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Zabieg torakocentezezy (opis w języku angielskim).

Torakocenteza – nakłucie jamy opłucnowej wykonywane w celach diagnostycznych (pobranie płynu do badań) bądź leczniczych (doopłucnowe podanie leków)[1].

Wykonywane jest w przypadku obecności płynu w jamie opłucnej[2][3].

Technika zabiegu

Badanie wykonuje się u siedzącego chorego w warunkach aseptyki. Skórę i opłucną znieczula się 1% roztworem lidokainy. Igłę połączoną z strzykawką wkłuwa się po górnym brzegu żebra, jedno lub dwa międzyżebrza poniżej granicy stłumienia, pomiędzy kręgosłupem, a linią pachową tylną lub pod kontrolą USG. Podczas wkłuwania igły stale aspiruje się treść. Po uzyskaniu płynu, można "po igle" wprowadzić cewnik. Obecnie dostępne są również gotowe zestawy do nakłucia jamy opłucnowej.

Uzyskany w ten sposób płyn poddaje się badaniom diagnostycznym.

Wskazania

  • świeżo stwierdzony płyn w jamie opłucnowej
  • płyn w jamie opłucnowej u chorego z niewydolnością krążenia
  • terapeutyczne usunięcie płynu z jamy opłucnowej z powodu objawów uciśnięcia płuca
    • nie wolno usuwać więcej niż 1500 ml płynu jednorazowo

Przeciwwskazania

  • zakażenia skóry w miejscu planowanego wkłucia
  • zaburzenia krzepliwości krwi
  • mała objętość płynu (z uwagi na ryzyko nakłucia płuca i powstania odmy)

Powikłania

Przypisy

  1. Piotr Gajewski, Andrzej Szczeklik (red.), Interna Szczeklika: mały podręcznik 2014/2015, Wyd. 6, Kraków: Medycyna Praktyczna, 2014, s. 1307-1309, ISBN 978-83-7430-406-1 [dostęp 2024-07-29] (pol.).
  2. Anna Maria Zasowska-Nowak, Płyn w jamie opłucnej w przebiegu choroby nowotworowej, „Medycyna Paliatywna”, 11 (4), 2019, DOI10.5114/pm.2019.93182, ISSN 2081-0016 [dostęp 2024-07-29] (pol.).
  3. Jerzy Głuszek, Sesja I - Postępy diagnostyki chorób płucPłyn w opłucnej wywołany schorzeniami kardiologicznymi, „Przewodnik Lekarza/Guide for GPs Supplement”, 2 (1), 2008, s. 31–31, ISSN 1505-8409 [dostęp 2024-07-29] (pol.).