Pokrywa lawowa

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Zerodowane pokrywy lawowe nad rzeką Kolumbia w Stanach Zjednoczonych, ukazujące kolejne warstwy zastygłych law bazaltowych.

Ten artykuł od 2012-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pokrywa lawowa – równina lub płaskowyż zbudowany ze skał wylewnych, powstały w wyniku erupcji wulkanicznej o charakterze erupcji szczelinowej lub arealnej (powierzchniowej).

Powstawanie

Pokrywy powstają przez zastygnięcie lawy o małej lepkości (np. bazaltowej). Niektóre pokrywy lawowe rozwijały się przez długi czas i są zbudowane z produktów wielu erupcji, oddzielonych warstwami utworów piroklastycznych. Wówczas może powstać na nich rzeźba typu płytowego. Dzisiejszy zasięg pokryw lawowych jest dużo mniejszy niż pierwotny, ze względu na erozję skał, a w przypadku dawniejszych struktur, także pokrycie przez młodsze skały osadowe.

Występowanie

Do największych pokryw zalicza się trapy na Syberii i w indyjskim Dekanie oraz płaskowyż Kolumbia w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych. W Polsce niewielkie pokrywy lawowe występują w Sudetach (okolice Lubania i Jawora).

Trapy

Trapy są to pokrywy lawowe wielkich rozmiarów, utworzone z lawy bazaltowej, tworzące płaskowyż o pokroju gigantycznych schodów. Termin pochodzi od szwedzkiego trappa, oznaczającego właśnie schody.

Największe istniejące na ziemi trapy znajdują się na Syberii, powstały one na przełomie paleozoiku i mezozoiku, a dekańskie utworzyły się na przełomie mezozoiku i kenozoiku. Powstanie obu tych gigantycznych struktur wiąże się czasowo z dwoma epizodami wielkiego wymierania i bez wątpienia nie jest to zbieżność przypadkowa. Jakkolwiek nie są one uważane obecnie za główną przyczynę tych zdarzeń, to erupcje wulkaniczne na tak wielką skalę musiały wyzwolić ogromne ilości gazów i pyłu, co nie pozostało bez wpływu na klimat.

Jednym z pierwszych badaczy pokryw lawowych i trapów był francuski geolog i wulkanolog Barthélemy Faujas de Saint-Fond (1741-1819).

Zobacz też

Linki zewnętrzne