Dominique Bona
Dominique Bona, 2010 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Narodowość | |
Język |
francuski |
Dziedzina sztuki |
literatura |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
Dominique Bona (ur. 29 lipca 1953 w Perpignan) – francuska pisarka i krytyczka literacka, laureatka Nagrody Renaudot.
Życiorys
Urodziła się 29 lipca 1953 w Perpignan[1], w rodzinie literata i polityka Arthura Conte’a[2] i Colette Lacassagne[1]. W 1975 roku ukończyła studia na Sorbonie na podstawie pracy zatytułowanej Les fées et les sorcières dans la littérature des XIIe et XIIIe siècles[1].
Na początku pracowała jako asystentka we France Culture i France Inter[2]. W 1980 roku rozpoczęła karierę dziennikarską, pisząc dla „Quotidien de Paris” (1980–1985). Później jej krytyka literacka ukazywała się na łamach „Figaro litteraire” (1985–2004) i „Version Femina” (od 2004)[1]. Zadebiutowała w 1981 powieścią Les heures volées. Większość jej twórczości stanowią biografie[2].
W 2003 roku została wybrana na członka Akademii Francuskiej[1]. Należy do jury Nagrody Renaudot[1].
Twórczość
Za źródłem[1]:
Powieści
- 1981: Les Heures volées
- 1984: Argentina
- 1992: Malika
- 1998: Le Manuscrit de Port-Ébène
- 2004: La Ville d’hiver
Biografie
- 1987: Romain Gary
- 1989: Les Yeux noirs ou les vies extraordinaires des sœurs Heredia
- 1995: Gala, la muse redoutable, wyd. pol.: Gala. Niebezpieczna muza. Maria Żurowska (tłum.). Noir sur Blanc, 2022. ISBN 978-83-7392-706-3.
- 1996: Stefan Zweig, l’ami blessé
- 2000: Berthe Morisot, le secret de la femme en noir, wyd. pol.: Berthe Morisot. Tajemnica kobiety w czerni. Maria Żurowska (tłum.). Noir sur Blanc, 2017. ISBN 978-83-65613-06-6.
- 2002: Il n’y a qu’un amour
- 2006: Camille et Paul, la Passion Claudel
- 2010: Camille Claudel, la femme blessée – ilustrowana biografia
- 2010: Clara Malraux, « Nous avons été deux »
- 2012: Deux sœurs. Yvonne et Christine Rouart, les muses de l’impressionnisme
- 2014: Je suis fou de toi. Le grand amour de Paul Valéry
Inne
- 2014: Les Rouart – De l’Impressionnisme au réalisme magique
- 2017: Colette et les siennes
- 2019: Mes vies secrètes
Nagrody
- 1992: Prix Interallié za powieść Malika[2]
- 1994: Prix Méditerranée za biografię Gala[2]
- 1998: Nagroda Renaudot za Le manuscrit de Port-Ebène[2]
- 2010: Nagroda Literacka La Fondation Prince Pierre de Monaco za biografię Clara Malraux[2]
Odznaczenia
Przypisy
- ISNI: 0000000382269902
- VIAF: 264552605
- LCCN: n87109170
- GND: 120786885
- NDL: 00463493
- BnF: 11892694v
- SUDOC: 026736918
- NKC: jx20070720003
- BNE: XX1175566
- NTA: 072209259
- BIBSYS: 90398855
- CiNii: DA02699119
- Open Library: OL302131A
- PLWABN: 9810641266205606
- NUKAT: n99032864
- J9U: 987007439338905171
- PTBNP: 1850221
- LNB: 000030077
- CONOR: 46651235
- ΕΒΕ: 69017
- BLBNB: 000617637
- KRNLK: KAC200001621
- LIH: LNB:V*365229;=BN
- Biografowie
- Członkowie Akademii Francuskiej
- Francuscy krytycy literaccy
- Francuscy prozaicy XX wieku
- Francuscy prozaicy XXI wieku
- Francuzi odznaczeni Orderem Sztuki i Literatury
- Laureaci Nagrody Renaudot
- Odznaczeni Orderem Narodowym Zasługi (Francja)
- Oficerowie Legii Honorowej
- Oficerowie Orderu Sztuki i Literatury
- Ludzie urodzeni w Perpignan
- Prozaicy francuskojęzyczni
- Urodzeni w 1953