Anthony van Hoboken
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Anthony van Hoboken (ur. 23 marca 1887 w Rotterdamie, zm. 1 listopada 1983 w Zurychu[1][2]) – holenderski muzykolog i bibliograf.
Życiorys
W latach 1906–1909 studiował na Uniwersytecie Technicznym w Delfcie[2], jednocześnie uczył się muzykologii u Antona Verheya[1][2]. Następnie kształcił się w Hochsches Konservatorium we Frankfurcie nad Menem u Iwana Knorra (kompozycja) i Bernharda Seklesa (harmonia)[1][2]. Od 1925 do 1934 roku był uczniem Heinricha Schenkera w Wiedniu[1][2]. Z jego inicjatywy w 1927 roku utworzył Archiv für Photogramme musikalischer Meisterhandschriften przy oddziale muzycznym Austriackiej Biblioteki Narodowej[1][2]. Od 1938 roku mieszkał w Szwajcarii[2].
Od 1919 roku gromadził kolekcję druków muzycznych[1][2], od 1936 roku prowadził katalog swoich zbiorów[2]. Zgromadził kilka tysięcy pozycji, w tym dzieła wielkich kompozytorów oraz prace teoretyczne i literackie dotyczące muzyki[2]. Jego kolekcja w 1974 roku zakupiona została przez rząd austriacki[1]. Ponad 30 lat pracy poświęcił na zebranie pierwszych i wczesnych wydań kompozycji Josepha Haydna[2], wydał katalog dzieł tego kompozytora pt. Joseph Haydn: Thematisch-bibliographisches Werkverzeichnis (2 tomy, wyd. Moguncja 1957 i 1971)[1].
Odznaczony Wielką Srebrną Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii (1932) oraz krzyżem oficerskim Orderu Oranje-Nassau (1959)[3]. Otrzymał doktoraty honoris causa uniwersytetu w Kilonii (1957) i uniwersytetu w Utrechcie (1958)[2]. Od 1954 roku był członkiem Gesellschaft für Musikforschung[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1576. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 246–247. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ Anthony van Hoboken. Festschrift zum 75. Geburtstag. Mainz: B. Schott’s Söhne, 1962, s. 9.
- ISNI: 0000000110294944
- VIAF: 73941190
- LCCN: n82077181
- GND: 11877459X
- BnF: 12415380v
- SUDOC: 033271046
- SBN: LO1V311583
- NLA: 35824624
- NKC: kup19980000038939
- BNE: XX1311392
- NTA: 067997422
- BIBSYS: 90389072
- Open Library: OL2194417A
- PLWABN: 9810701805105606
- NUKAT: n02080325
- J9U: 987007592232505171
- PTBNP: 109995
- CONOR: 184273251
- ΕΒΕ: 256773
- RISM: people/30082779