Sutkagen Dor
Sutkagen Dor (lub Sutkagan Dor) – stanowisko archeologiczne należące do cywilizacji doliny Indusu. Najdalej na zachód wysunięta osada kultury harappańskiej[1].
Położone w zachodnim Pakistanie, 480 kilometrów na zachód od Karaczi, u podnóży Mekranu, w pobliżu portowego miasta Gwadar, w prowincji Beludżystan, przy granicy z Iranem. Stanowisko znajduje się w pobliżu rzeki Daśt, w miejscu, gdzie uchodzi do niej strumień o nazwie Gajo Kaur. Była to niewielka osada protomiejska, otoczona kamiennymi murami[2].
Odkrycie
[edytuj | edytuj kod]Sutkagan Dor zostało odkryte w 1875 przez brytyjskiego majora Edwarda Mocklera, który przeprowadził w tym miejscu niewielkie wykopaliska archeologiczne.
W roku 1928, brytyjski archeolog Aurel Stein odwiedził tę okolicę w ramach wyprawy do Gedrozji, przeprowadzając kolejne wykopaliska. W październiku 1960 roku w Sutkagan Dor rozpoczęto wykopaliska na dużą skalę, które prowadził amerykański archeolog George F. Dales w ramach eksploracji regionu Mekranu, odkrywając konstrukcje wzniesione zarówno z kamienia, jak i cegieł[1].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Stanowisko zajmuje obszar około 4,5 hektara (w przybliżeniu prostokąt o wymiarach 300 na 150 metrów)[1]. Znajdują się tutaj pozostałości typowej dla tego typu stanowisk cytadeli oraz położonej u jej podnóża osady[3]. Na uwagę zasługuje masywny mur obronny, wzniesiony z częściowo ociosanych kamieni. Charakteryzuje się on zarówno zmienną wysokością, jak i nierówną grubością wynikającą z tego, że wzniesiono go na naturalnej skalnej grobli. Największą szerokość podstawa muru ma u wschodniego krańca - około 7,5 metra. Wewnętrzna ściana muru jest częściowo zniszczona, zaś lico zewnętrzne - odchylone względem pionu o 23 do 40 stopni.
Szlaki handlowe
[edytuj | edytuj kod]Choć dziś Sutkagan Dor położone jest w głębi lądu, w starożytności mogło znajdować się znacznie bliżej żeglownych wód Morza Arabskiego, na morskim szlaku handlowym pomiędzy innymi ważnymi ośrodkami. Istniał biegnący wzdłuż wybrzeża szlak handlowy łączący osadę z innymi harappańskimi ośrodkami, takimi jak Lothal czy Dholawira[4]. Przypuszcza się, że miejsce to mogło również być punktem handlowym łączącym handel morski z Zatoki Perskiej i Morza Arabskiego z terenami położonymi w głębi lądu[5].
Znaleziska
[edytuj | edytuj kod]Aurel Stein w trakcie wykopalisk odkrył 127 ostrzy krzemiennych o średnicach dochodzących do 27,5 cm[1]. Znaleziono liczne naczynia kamienne, groty strzał wykonane zarówno z kamienia, jak i miedzi, biżuterię wykonaną z muszli, ceramikę oraz liczne inne przedmioty codziennego użytku[1]. Do najważniejszych, jak dotąd, znalezisk należy miedziano-brązowy dysk, najprawdopodobniej pochodzący z Baktryjsko-Margiańskiego Zespołu Archeologicznego, co potwierdzałoby rolę Sutkagan Dor jako punktu handlowego oraz kontakty pomiędzy cywilizacją doliny Indusu oraz kulturami Azji Środkowej[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Gregory L. Possehl: The Indus Civilization : A Contemporary perspective. Wyd. III. Nowe Delhi: Vistaar Publications, 2003, s. 79-80. ISBN 81-7829-291-2.
- ↑ Jane McIntosh: The Ancient Indus Valley: New Perspectives. Santa Barbara, Kalifornia: ABC-CLIO, 2008, s. 115. ISBN 978-1-57607-907-2.
- ↑ Malarhi J. Shendge: The Civilized Demons: The Harappans in Rigveda. Abhinav Publications, 2003, s. 209. ISBN 81-7017-064-8.
- ↑ Upinder Singh: A History of Ancient and Early Medieval India : from the Stone Age to the 12th century. Nowe Delhi: Pearson Education, 2008, s. 167. ISBN 978-81-317-1120-0.
- ↑ Sarva Daman Singh: Ancient Indian Warfare With Special Reference To The Vedic Period. Brill Archive, 1968, s. 122. ISBN 978-81-317-1120-0.