Radomiak Radom (boks)

Ten artykuł dotyczy klubu bokserskiego. Zobacz też: Radomiak Radom – ujednoznacznienie.

BKS Radomiak Radom^[1] – polski klub bokserski, działający wcześniej jako sekcja Radomiaka. Pierwotnie w klubie boks funkcjonował w latach 1945–1959. W tym czasie Antoni Czortek, walcząc w barwach RKS-u, został mistrzem Polski. W 2009 roku pięściarstwo powróciło do Radomiaka dzięki powołaniu Autonomicznej Sekcji Bokserskiej (obecnie Bokserski Klub Sportowy Radomiak).

W okresie powojennym pięściarze Radomiaka odnosili największe sukcesy. Boks w RKS-ie rozsławił Antoni Czortek, który zamieszkał w Radomiu w 1947 roku, kiedy niespodziewanie przegrał walkę o mistrzostwo kraju z mało znanym częstochowskim bokserem. Po tej porażce wstydziłem się wracać do Warszawy. I wtedy przyszła niespodziewana oferta z Radomia^[2]. Wówczas Sztobryn, kierownik sekcji boksu, zaproponował mu reprezentowanie radomskiego klubu. W 1949 roku Czortek, broniąc barw "Zielonych", wywalczył mistrzostwo kraju. Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem m.in. Radomiaka^[3]. W drużynie obok niego walczyli m.in.: Jan Sieradzan, bracia Wasikowie, Jan Kotkowski i Marian Przybytniewski.

2 marca 2009 powołano Autonomiczną Sekcję Bokserską Radomiak 1910 SA. Pomysłodawcami reaktywowania sekcji byli bracia Żeromińscy, Krzysztof i Sławomir, wcześniej działający w Hubalu Chlewiska, na bazie którego został odbudowany boks w Radomiaku. Dwa dni później pięciu pięściarzy z ulicy Struga 63 wystartowało w Mistrzostwach Polski rozgrywanych w Pniewach. Dwóch z nich wywalczyło brązowy medal: Tomasz Duda (w kategorii do 48 kg) i Michał Żeromiński (do 60 kg)^[4].

• Radomiak reaktywował sekcję bokserską. radomiak.com.pl. [dostęp 2009-05-14]. (pol.).