Przejdź do zawartości

Bronisław Koskowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Bronisław Koskowski edytowana 08:28, 16 lis 2024 przez Aw58 (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Bronisław Koskowski
Ilustracja
1928
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1863
Łaszczów, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1946
Warszawa, Polska

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski

Zawód, zajęcie

farmaceuta

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor

Grób Bronisława Koskowskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (marzec 2012)

Bronisław Koskowski (ur. 12 listopada 1863 w Łaszczowie, zm. 9 kwietnia 1946 w Warszawie) – polski farmaceuta i organizator studiów farmaceutycznych w Warszawie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów objął aptekę w Łaszczowie, gdzie od 1886 prowadził badania nad higieną i jakością środków spożywczych.

W okresie 1896–1908 prowadził kursy farmaceutyczne we Lwowie i w Warszawie. Był członkiem Ligi Narodowej w latach 1905–1908[1].

Brał również udział w przerzucie nielegalnych wydawnictw i prasy ("Polak" i "Przegląd Wszechpolski") z Galicji na tereny Zamojszczyzny. W 1896 roku carska żandarmeria wpadła na trop działalności łaszczowskiego farmaceuty, czego następstwem była rewizja jego mieszkania.

Był pracownikiem Rady Lekarskiej Tymczasowej Rady Stanu[2].

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].

W latach 1922–1931 i 1945–1946 był profesorem farmacji stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego, w tym wykładowcą Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Warszawskiego.

W czasie niemieckiej okupacji Warszawy współorganizował i prowadził tajne studia farmaceutyczne. Konspiracyjne dyplomy magistrów farmacji miały formę listu pisanego przez Koskowskiego do absolwenta o bezprzedmiotowej treści, lecz rozpoczynającego się słowami: Szanowny Panie Magistrze; Szanowna Pani Magister. Wszystkie wystawione w ten sposób dyplomy były honorowane przez odradzające się po wojnie struktury akademickie i władze.

Pochowany jest na cmentarzu Powązkowskim, kwatera 142-VI-5[4]. Jego imię nosi jedna z sal w budynku Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego przy ul. Banacha.

Jego synem był Włodzimierz Koskowski, polski farmakolog, dziekan Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, prezes Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Łaszczów: wczoraj-dziś-jutro. Urząd Miasta w Łaszczowie, 2010. ISBN 978-83-924534-6-8.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 576.
  2. Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 222.
  3. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
  4. Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAW KOSKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-02].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]