Język neosalomoński
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
300 tys. | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
|
kreolski na bazie angielskiego | |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-3 | pis | ||||
| IETF | pis | ||||
| Glottolog | piji1239 | ||||
| Ethnologue | pis | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język neosalomoński, także pijin – język kreolski na bazie angielskiego, z cechami gramatyki melanezyjskiej, używany przez ponad 300 tysięcy osób na Wyspach Salomona. Historycznie spokrewniony z językami tok pisin i bislama[1].
W porównaniu do tok pisin i bislama neosalomoński wykazuje mniejsze wpływy innych języków europejskich (poza angielskim) i odznacza się bardziej złożoną składnią (ma większy zasób przyimków i spójników)[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Pijin, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [zarchiwizowane z adresu 2015-06-26] (ang.).
- ↑ Tom McArthur (red.), The Oxford Companion to the English Language, Oxford: Oxford University Press, 1992, s. 949, ISBN 0-19-214183-X, OCLC 26441531 (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).