Libiusz Sewer
| |
| Cesarz rzymski | |
| Okres |
od 19 listopada 461 |
|---|---|
| Koronacja |
19 listopada 461 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia |
cesarze "marionetkowi" |
| Data i miejsce urodzenia |
nieznana |
| Data i miejsce śmierci |
14 listopada 465 |
| Przyczyna śmierci |
prawdopodobnie otruty |
| Miejsce spoczynku |
prawdopodobnie w Rawennie |
| Moneta | |
Solid Libiusza Sewera (RIC X 2719) | |
Libiusz Sewer, Libius Severus (rok urodzenia nieznany, zm. 14 listopada 465) – cesarz zachodniorzymski w latach 461–465, po śmierci cesarza Majoriana. Był władcą z woli wodza germańskiego Rycymera, który faktycznie rządził Rzymem. Nie został uznany ani przez cesarza bizantyńskiego, ani przez część swoich poddanych. Jego władztwo obejmowało jedynie Italię, Sycylię i część krajów alpejskich. Cesarstwo było atakowane przez Alanów, Sasów i Wandalów.
19 listopada 461 został ogłoszony cesarzem po trzech miesiącach od zamordowania Majoriana i był właściwie marionetką w ręku wszechwładnego Rycymera. Nowy cesarz pochodził z Lukanii na południu Italii i wywodził się z arystokracji senatorskiej[1]. W 462 był konsulem. Nie uznał go cesarz wschodniorzymski Leon, ani Marcellinus dowódca w Dalmacji. Inny naczelnik wojsk rzymskich, Egidiusz, nie uznał władzy Libiusza Sewera w Galii. Obaj dowódcy planowali nawet najechać Italię, by usunąć Sewera i Rycymera. Postrzegany był więc jako uzurpator[2][3].
W 462 Wizygoci uzyskali bezpośredni dostęp do Morza Śródziemnego, dzięki odstąpieniu im przez Rycymera Narbo (obecnie Narbona) w zamian za pomoc w walce z Egidiuszem. Ustępstwa terytorialne w Galii uzyskali też Burgundowie, którzy teraz blokowali Egidiuszowi dostęp do Italii. Król Burgundów Gundowech, mąż siostry Rycymera, został mianowany naczelnym dowódcą wojsk rzymskich w Galii (magister utriusque militiae per Gallias) w miejsce Agryppinusa.
W 463 lub na początku 464 na północną Italię najechali Alanowie, którzy dotarli do Bergomum (obecne Bergamo), gdzie zostali rozbici, a ich król Beorgor zginął[4][5].
W 464 w imieniu Sewera Rycymer mianował prefektem pretorium Galii Arwanda.
Libiusz Serwer zmarł nagle 14 listopada 465 prawdopodobnie otruty przez Rycymera. Po jego śmierci półtora roku trwały pertraktacje między Rycymerem a dworem w Konstantynopolu, które doprowadziły do wyniesienia 12 kwietnia 467 na tron cesarski Antemiusza[6][7].
Niektóre brązowe monety (są to nummi oznaczane w katalogu RIC numerami 2715 i 2716) Sewera mają na rewersach monogram Rycymera[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Pawlak 2010 ↓, s. 60.
- ↑ Krawczuk 1991 ↓, s. 550–551.
- ↑ Zołoteńki 2011 ↓, s. 204.
- ↑ Krawczuk 1991 ↓, s. 551.
- ↑ Pawlak 2010 ↓, s. 61–62.
- ↑ Krawczuk 1991 ↓, s. 552.
- ↑ Pawlak 2010 ↓, s. 63–664.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Dominat. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo "Iskry", 1991, s. 550–552. ISBN 83-207-1099-5.
- John Robert Martindale: The Prosopography of the Later Roman Empire. T. II A.D. 395-527. Cambridge: Cambridge University Press, 2006. ISBN 978-0-521-20159-9. (ang.).
- Marcin Pawlak: Rzymski Zachód w latach 395–493. W: Świat rzymski w V wieku. Praca zbiorowa pod redakcją Rafała Kosińskiego i Kamilli Twardowskiej. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, 2010. ISBN 978-83-62261-16-1.
- Dawid Zołoteńki: Galia u schyłku panowania rzymskiego. Administracja cywilna i wojskowa oraz jej reprezentanci w latach 455–486. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, 2011, seria: Notus – Scripta Antiqua et Byzantina. ISBN 978-83-62261-34-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zbiór monet Libiusza Sewera na stronie wildwinds.com. [dostęp 2016-05-22]. (ang.).