Przejdź do zawartości

Augustyn Gorzeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Augustyn Gorzeński edytowana 19:25, 14 paź 2024 przez Marcin.ms (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Augustyn Gorzeński
Ilustracja
Portret Augustyna Gorzeńskiego
Herb
Nałęcz
Rodzina

Gorzeńscy herbu Nałęcz

Data urodzenia

1743

Data i miejsce śmierci

5 czerwca 1816
Warszawa

Ojciec

Antoni Gorzeński

Matka

Ludwika z Błeszyńskich

Żona

Aleksandra ze Skórzewskich

Odznaczenia
Order Orła Białego
Popiersie Augustyna Gorzeńskiego, Muzeum Ziemiaństwa w Dobrzycy (artysta z kręgu Antoniego Canovy, marmur, koniec XVIII wieku)

Ignacy Augustyn Michał Gorzeński herbu Nałęcz (ur. w 1743 roku, zm. 5 czerwca 1816 roku w Warszawie) – senator Królestwa Polskiego, senator-wojewoda Księstwa Warszawskiego w 1811 roku, senator-kasztelan Księstwa Warszawskiego w 1807 roku[1], prezes Izby Administracji Publicznej departamentu poznańskiego w 1808 roku[2], podkomorzy poznański w latach 1790-1816, chorąży poznański w latach 1787-1790, stolnik poznański w latach 1780-1787[3], szambelan, adiutant i szef kancelarii wojskowej króla Stanisława Augusta, generał lejtnant Wojsk Koronnych i generał adiutant króla, członek Sztabu Generalnego Wojska Koronnego w 1792 roku[4], dziedzic dobrzycki, poseł województwa poznańskiego na Sejm Czteroletni w 1788 roku[5], senator-wojewoda kaliski Księstwa Warszawskiego, współtwórca Konstytucji 3 maja.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Antoniego, chorążego poznańskiego, i Ludwiki Błeszyńskiej, kasztelanki bydgoskiej. Dokładna data jego urodzenia nie jest znana. Został ochrzczony 7 maja 1743 roku; na chrzcie otrzymał imiona Ignacy Augustyn Michał.

8 lutego 1774 poślubił Aleksandrę Skórzewską z Łabiszyna (1761–1801), córkę generała Franciszka Skórzewskiego i Marianny z Ciecierskich Skórzewskiej, słynnej faworyty Fryderyka II króla Prus.

W 1764 roku podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa kaliskiego[6]. Konsyliarz województwa poznańskiego i województwa kaliskiego w konfederacji radomskiej w 1767 roku[7].

Karierę zaczął od urzędu chorążego poznańskiego. W 1778 roku mimo braku predyspozycji do działalności wojskowej kupił stopień rotmistrza kawalerii narodowej. Poseł na sejm 1778 roku z województwa poznańskiego[8]. Był posłem poznańskim na sejm 1780 roku[9], wybrany sędzią sejmowym z Wielkopolski. Był komisarzem komisarzem Komisji Dobrego Porządku w Poznaniu w 1780 roku[10]. W 1782 roku będąc stolnikiem poznańskim ponownie został posłem poznańskim[11] i członkiem Rady Nieustającej. Członkostwo w Radzie pełnił do 1786. W 1785 ufundował pierwszy pułk ułanów w dywizji wielkopolskiej i utrzymywał go, pragnąc ażeby został przejęty przez państwo.

W 1786 został marszałkiem sejmiku średzkiego. Poseł na sejm 1786 roku i sędzia sejmowy z województwa poznańskiego[12]. W 1788 roku był posłem Sejmu Czteroletniego. W czasach Księstwa Warszawskiego mianowany został kasztelanem, a w okresie Królestwa Polskiego senatorem-wojewodą.

18 grudnia 1788 odkupił od gen. Jana Komarzewskiego patent generalski z szefostwem regimentu i wkrótce król Stanisław August Poniatowski mianował go generałem-majorem i powierzył kierownictwo kancelarii wojskowej. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[13].

Od 1790 do 1793 dowodził regimentem 1 pieszym koronnym, a następnie pułkiem ułanów mirowskich. W dowód zasług 18 kwietnia 1791 został podkomorzym w grodzie warszawskim oraz otrzymał order Orła Białego. Od 1792 generał lejtnant. Związany z królem Stanisławem Augustem pozostał mu wierny do końca, zmieniając jak i on poglądy i orientację. Poparł Konstytucję 3 Maja. W 1792 poplecznik targowiczan. W 1794 poparł insurekcję kościuszkowską. W czasie powstania kościuszkowskiego skierowany na ziemię bielską i Litwę w celu przyspieszenia jej akcesu do insurekcji. Przebywając w otoczeniu T. Kościuszki pilnował interesów monarchy. Pośredniczył w układach z A. Suworowem przy ustalaniu warunków kapitulacji wojsk powstańczych i twardo interweniował aby Rosjanie ich nie naruszali. W wojsku żadnej roli nie odegrał.

W polityce słuchał żony związanej z dworem pruskim. Aby nie stracić majątku dobrzyckiego po III rozbiorze Polski złożył przysięgę poddaństwa i został mianowany honorowym generałem kawalerii pruskiej.

Po 1795 znaczna część swojej aktywności skierował ku rozbudowie rodowej siedziby. Sprowadzony przezeń z Warszawy architekt Stanisław Zawadzki zbudował w końcu XVIII w. klasycystyczny pałac w Dobrzycy (obecnie muzeum). O obliczu rezydencji, zbudowanej na murach wcześniej istniejącego obiektu, sięgającego korzeniami jeszcze połowy XV w., decydowała przede wszystkim bogata polichromowana dekoracja wnętrz autorstwa innych warszawskich artystów z kręgu dworu królewskiego – Antoniego Smuglewicza i Roberta Stankiewicza, uzupełniona sztukateriami Michała Ceptowskiego i nieznanego artysty włoskiego.

Po 1806 pełnił liczne funkcje dworskie i ziemskie: m.in. wojewoda pomorski, od 1806 członek Rządu Tymczasowego Księstwa Warszawskiego, senator-wojewoda w Królestwie Polskim.

Pomimo dwukrotnego małżeństwa (po śmierci pierwszej żony ożenił się pod koniec życia z Salomeą Błońską) nie doczekał się potomstwa i zapisał majątek generałowi Kazimierzowi Turno, synowi swej siostry Korduli Turno z Gorzeńskich. Zmarł w 1816 i pochowany został w Dobrzycy.

Był mecenasem sztuki i kolekcjonerem. Przyjaźnił się m.in. z Józefem Wybickiem (ich żony był ciotecznymi siostrami).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 459.
  2. Kalendarzyk Polityczny, Chronologiczny i Historyczny na Rok Panski 1808. Z niektoremi dodatkami i Magistraturami kraiowemi, Warszawa, s. 88.
  3. Urzędnicy wielkopolscy XV-XVIII wieku. Spisy, oprac. Adam Bieniaszewski, 1987, s. 202.
  4. Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, [1792], s. 543.
  5. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 314.
  6. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 54.
  7. Aleksander Kraushar, Książę Repnin i Polska, t. I, Warszawa 1900, s. 390.
  8. Witold Filipczak, Sejm 1778 roku, Warszawa 2000, s. 346.
  9. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg, s. 582.
  10. Tresc Ustaw Dla Miasta J. K. Mci Poznan Przez Kommisyą J.K. Mci Dobrego Porządku Woiewodztwa Poznanskiego w Roku 1780. Uchwalonych, [b.n.s]
  11. Dyaryusz seymu wolnego ordynaryinego warszawskiego szescio=niedzielnego Roru[!] Panskiego MDCCLXXXII, [b.n.s].
  12. Konstytucye Seymu Wolnego Ordynaryinego Warszawskiego Szescio-Niedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXXVI. Dnia 2. Miesiąca Pazdziernika Odprawiaiącego Się, Warszawa 1786, s. 6.
  13. Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1, 13 stycznia 1906 roku, s. 10.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kowalkowski J., Augustyn Gorzeński – adresat listów Józefa Wybickiego z lat 1774 i 1779, "Genealogia" 8, 1996, s. 47-60.
  • Senatorowie i posłowie Sejmu Wielkiego, oprac. J. Kowecki, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1991.
  • Karalus M., Zespół pałacowo-parkowy w Dobrzycy, Kronika Wielkopolski, Nr 2(90)/ 1999.
  • Kąsinowska R., Dobrzyca. Fotalicja. Pałac. Muzeum, Dobrzyca 2007.
  • Skałkowski A.M., Augustyn Gorzeński h. Nałęcz, hasło [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. VIII, Wrocław-Kraków-Warszawa 1959–1960, s. 326-328.

H. P Kosk, Generalicja polska, t. 1 Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]