Józef Mikosa

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 26 wrz 2024, była oparta na tej wersji.

Józef Marian Mikosa (ur. 1950^[1]) – polski urzędnik państwowy i prawnik, w latach 2004–2005 szef Kancelarii Sejmu.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze^[2] na Uniwersytecie Warszawskim, studiując na jednym roku m.in. z Włodzimierzem Cimoszewiczem. Od 1983 do 1991 pracował w Urzędzie Rady Ministrów, od stycznia 1986 do sierpnia 1987 kierował w nim jednym z biur^[3]. Następnie do 2001 był zatrudniony w Najwyższej Izbie Kontroli m.in. jako dyrektor generalny (został zwolniony z powodu kontrowersji dotyczących kontroli budżetu państwa^[4]). Pod koniec 2001 objął tożsame stanowisko w Ministerstwie Skarbu Państwa, zasiadł też w radzie nadzorczej Impexmetalu^[1]. W maju 2004 został szefem Kancelarii Sejmu po odejściu związanego z Markiem Borowskim Krzysztofa Czeszejko-Sochackiego. Pełnił funkcję do końca Sejmu IV kadencji, następnie został dyrektorem biura zarządu i prokurentem w Polskim Towarzystwie Ubezpieczeniowym, a także dyrektorem w Polskim Holdingu Farmaceutycznym^[5]. W 2007 objął fotel doradcy dyrektora generalnego Orlenu Piotra Kownackiego^[6].

W 1999 otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[7].

↑ ^a ^b Były dyrektor generalny MSP – szefem Kancelarii Sejmu. gazeta.pl, 6 maja 2004. [dostęp 2020-03-06].
↑ Biuletyn nr 3137/IV Sejmu. orka.sejm.gov.pl. [dostęp 2020-03-06].
↑ Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022, s. 213. ISBN 978-83-8229-464-4. [dostęp 2024-09-26].
↑ Zmiana warty w NIK-u. wprost.pl, 30 lipca 2001. [dostęp 2020-03-06].
↑ Nowy doradca prezesa Orlenu. wnp.pl, 15 czerwca 2007. [dostęp 2020-03-06].
↑ Andrzej Kublik: Szef Orlenu wziął doradcę z kręgów SLD. gazeta.pl, 15 czerwca 2007. [dostęp 2020-03-06].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 1999 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1999 r. nr 20, poz. 289).