Maskowanie (wojsko)
Maskowanie – rodzaj zabezpieczenia bojowego (kamuflaż) obejmujący ogół działań zmierzających do wprowadzenia przeciwnika w błąd lub ukrycia wojsk własnych (gotowości bojowej, ukompletowania, działań), sprzętu bojowego, obiektów fortyfikacyjnych i tyłowych oraz działań i zamiarów dowództwa[1][2].
Cele maskowania osiąga się poprzez:
Maskowanie powinno być:
- aktywne – polega na nieustannym wprowadzaniu przeciwnika w błąd co do zamiaru, położenia i działania wojsk oraz obiektów poprzez ich zakrycie i imitację oraz działania demonstracyjne,
- ciągłe – prowadzenie przedsięwzięć maskujących bez przerwy w każdej sytuacji, na wszystkich etapach walki, a przy maskowaniu różnych urządzeń i obiektów stałych we wszystkich okresach ich projektowania, budowy i eksploatacji,
- wiarygodne – prowadzone przedsięwzięcia muszą być prawdopodobne, naturalne, odpowiadać warunkom terenowym, porze roku i konkretnej sytuacji,
- różnorodne – brak szablonowości podczas wykonywania przedsięwzięć maskujących, niestosowanie jednakowych, często powtarzających się, zamaskowanych obiektów,
Rodzaje maskowania:
- maskowanie taktyczne (bezpośrednie);
- maskowanie operacyjne;
- maskowanie strategiczne[3].
Środki maskowania:
- sprzęt, technika bojowa, składy i zapasy amunicji i sprzętu, sprzęt etatowy i sprzęt przeznaczenia wojskowego wykorzystywany do maskowania obiektów[2],
- odzież maskującą, maski etatowe, makiety techniki i uzbrojenia, rożki kątowe, pokrycia pochłaniające fale radiowe i elektroniczne, ekrany cieplne, zagłuszacze, zasłony dymowe, farby itp.[2]
Maskowanie sprzyja osiągnięciu niespodziewanych dla przeciwnika działań wojsk (sił) własnych, utrzymaniu gotowości bojowej, utrzymaniu gotowości bojowej i podwyższaniu żywotności (odporności na uderzenia przeciwnika)[2].
Podstawą osiągnięcia celów maskowania jest dyscyplina maskowania. Polega ona na dokładnym i wykonywanym we właściwym czasie przedsięwzięć maskowania, przestrzeganiem zasad maskowania przez wszystkie rodzaje wojsk i służb, związki taktyczne, oddziały i pododdziały oraz pojedynczych żołnierzy. Szczególną uwagę na przedsięwzięcia maskowania muszą zwracać wszelkiego rodzaju rozpoznania[2]. Sukces maskowania osiąga się poprzez opracowanie, odpowiadającego konkretnym warunkom planu (na szczeblu armii) i jego dokładna realizacja oraz prowadzenie nieprzerwanej kontroli jego realizacji przez organy armijne[3]. Przyjęte przez dowódcę w planie maskowania przedsięwzięcia są rozpracowywane przez sztab dla podległych związków taktycznych, oddziałów, sił rodzajów wojsk i służb. Realizacja ich wykonywana jest przez wojska, pododdziały saperów i przez jednostki maskowania[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Słownik podstawowych terminów wojskowych. MON, SG WP-Komisja Słownictwa Wojskowego, Syg SG 815/77. s. M 6–7.
- ↑ a b c d e f g h i S.G. Szapkin (red): Słowar wojennych terminów. Wojenizdat, Moskwa 1988. s. 153.
- ↑ a b c W.A. Maculenko (red): Operatiwnaja maskirowka wojsk. Wojenizdat, Moskwa 1988. s. 4.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (red.) Marian Laprus: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 215. ISBN 83-11-06229-3.
- Słownik podstawowych terminów wojskowych. Warszawa: MON, SG WP, sygn. Szt. Gen. 815/77, 1977, s. M 6–7.
- S.G. Szapkin (red.): Słowar wojennych terminow. Moskwa: Wojeizdat, 1988, s. 153.
- W.A. Maculenko: Operatiwnaja maskirowka wojsk. Moskwa: Wojeizdat, 1975, s. 4.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Teoria kamuflażu – artykuł omawiający podstawy teoretyczne, historię i najnowsze trendy rozwoju wzorów kamuflażowych.