Industrial
| Pochodzenie |
muzyka konkretna, muzyka na taśmę, Krautrock, art rock, punk rock, noise |
|---|---|
| Czas i miejsce powstania |
1976, Wielka Brytania |
| Instrumenty |
elektrofony elektroniczne, magnetofon, syntezator, automat perkusyjny, sampler, gitara elektryczna, gitara basowa |
| Największa popularność |
Lata 90. XX wieku |
| Gatunki pokrewne | |
| Podgatunki | |
| harsh noise, power electronics, death industrial, dark ambient | |
| Podgatunki powstałe z połączenia z innym stylem muzycznym | |
| rock industrialny, industrial metal, industrial hip hop | |
| Inne tematy | |
| kultura industrialna | |
Industrial – awangardowy styl w muzyce popularnej[1] powstały w latach 70. XX wieku. Od momentu jego powstania szybko ewoluował w różnych kierunkach, co sprawia, że uniwersalna definicja tego stylu jest problematyczna. U podstaw industrialu leży podejście anty-muzyczne, przybierające postać hałaśliwego brzmienia w większości ignorującego tradycyjne formy ekspresji muzycznej. Ponadto, muzycy industrialni stosują awangardowe metody kompozycji (muzyki konkretnej, muzyki na taśmę). W warstwie pozamuzycznej industrial charakteryzuje się taktykami szoku, multimedialnością (np. projekcjami filmowymi podczas występów), oraz działalnością na obrzeżach społeczeństwa, poza oficjalnymi kanałami medialnymi i dystrybucyjnymi.[2] Światopogląd muzyków industrialnych zazwyczaj oparty jest na fascynacji mrocznymi aspektami człowieczeństwa i cywilizacji.[3] Objawia się on w ich twórczości, której tematyka to zazwyczaj m.in. ludobójstwa, parafilie, seryjni zabójcy.
Prekursorzy i inspiracje
[edytuj | edytuj kod]Muzycznie pionierzy industrialu inspirowali się akademicką awangardą muzyczną, m.in. Johnem Cagem i Karlheinzem Stockhausenem, a także dokonaniami The Velvet Underground, Krautrockiem oraz punk rockiem.[4]
Ich światpogląd oraz estetyka kreowana była działalnością Beatników (zwłaszcza Williama S. Burroughsa), Dadaistów, akcjonistów wiedeńskich, oraz okultystów (m.in. Aleistera Crowleya).
Dźwięki podobne do tych tworzonych przez muzyków industrialnych pojawiały się przed powstaniem stylu — zwłaszcza wśród społeczności akademickich i intelektualnych, ale także w twórczości zespołów takich jak The Residents czy Cluster.
Bezpośrednimi prekursorami industrialu jest ekstremalna grupa performansowa COUM Transmissions, którego członkowie w roku 1975 stworzyli pierwszy zespół industrialny Throbbing Gristle.[5]
Historia
[edytuj | edytuj kod]Termin industrial w kontekście muzyki został ukuty podczas powstawania wytwórni Industrial Records w roku 1976, stworzonej przez zespół Throbbing Gristle w celu niezależnego wydawania swojej twórczości (sam termin, a także motto wytwórni, zostało wymyślone przez Monte Cazzaza). To własnie ich muzyka nadała znaczenie industrialowi.[6]
W latach 80/90 industrial obrał dwie ścieżki: jedną, która mnożyła jego oryginalne założenia estetyczne z podgatunkami takimi jak harsh noise (Merzbow), power electronics (Whitehouse), czy dark ambient (SPK); i drugą, która pozostawiła oryginalne założenia na dalekim planie, tonując brzmienie i otwierając drogę do komercjalizacji z gatunkami rocka industrialnego (Nine Inch Nails), industrial metal (Godflesh), oraz industrial hip hop (Death Grips).[7]
W Polsce
[edytuj | edytuj kod]Geneza muzyki industrialnej w Polsce sięga pierwszej połowy lat 80. W tych latach industrial reprezentowali m.in. Wahehe, Szelest Spadających Papierków, Der Danziger Arsambl, Paweł Paulus Mazur, Frakcja Supramuzyczna Galerii: „Nie-Galerii”, Kafel, McMarian, Fjoletowe Płyny Zdrowotne, Morris Generativ, Hiena, R-27.
W latach 90. polski industrial wstąpił na podobną trajektorię co zachodni, rozwidlając się w różne strony oraz komercjalizując się. Istotnymi twórcami tych lat są m.in. Agressiva 69, Wieloryb, Christblood, Rigor Mortiss, Najakotiva, Krępulec, Za Siódmą Górą, Job Karma.
Od 2001 r. w Polsce ma miejsce Wrocław Industrial Festival[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jason James Hanley, Metal Machine Music: Technology, Noise, and Modernism in Industrial Music 1975–1996, Nowy Jork: Stony Brook University, 2011 (ang.).
- S. Alexander Reed, Assimilate: A Critical History of Industrial Music, Nowy Jork: Oxford University Press, 2013 (ang.).
- Simon Ford, Wreckers of Civilisation: The Story of Coum Transmissions & Throbbing Gristle, Londyn: Black Dog Publishing, 1999 (ang.).
- V. Vale, Andrea Juno, Industrial Culture Handbook, „RE/Search”, 6/7, RE/Search Publications, 1983.