Leon Żebrowski

Leon Żebrowski
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1876 ; Pociszki
Data i miejsce śmierci	6 września 1953 ; Mejszagoła
	Senator I kadencji II RP
Okres sprawowania	1922–1927
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 marca 1903
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 16 mar 2024, była oparta na tej wersji.

Leon Żebrowski (ur. 7 kwietnia 1876 w Pociszkach w powiecie święciańskim, zm. 6 września 1953 w Mejszagole) – polski ksiądz rzymskokatolicki i działacz społeczny na Grodzieńszczyźnie i Wileńszczyźnie, senator I kadencji (1922–1927) z ramienia Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy^[1].

Życiorys

Urodził się jako syn Aleksandra i Krystyny z Suboczów w miejscowości Pociszki w parafii Hoduciszki w powiecie święciańskim^[2]. W 1903 ukończył studia teologiczne na Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu, po czym 14 marca 1903 uzyskał święcenia kapłańskie. W latach 1904–1917 wykładał w Seminarium Duchownym w Wilnie. W czasie okupacji niemieckiej prezes Polskiego Komitetu Demokratycznego i Naczelnej Rady Ziemi Grodzieńskiej (1918–1920). Od 1920 do 1921 był kapelanem szpitala grodzieńskiego i garnizonu. W wolnej Polsce dziekan fary i proboszcz, działał w Polskiej Macierzy Szkolnej, był też redaktorem naczelnym Przyjaciela Ludu i Dwutygodnika Diecezjalnego, wychodzących w Wilnie.

W wyborach 1922 uzyskał mandat senatora z listy Narodowo-Chrześcijańskiego Stronnictwa Pracy w województwie białostockim.

W czasie II wojny światowej był więziony^[3]. Po 1945 pozostał na Wileńszczyźnie (w Ejszyszkach)^[4]. W 1944 po ponownym zajęciu Wileńszczyzny przez ZSRR miał zakaz mieszkania w Wilnie, skierowany został przez biskupa do parafii Turgiele jako rezydent. W lutym 1950 usunięty z Turgiel przez władze radzieckie, zamieszkał w Ejszyszkach. Od 1950 mieszkał jako rezydent w parafii Mejszagoła; za wrogość wobec ZSRR gnębiony przesłuchaniami i licznymi rozmowami o charakterze agitacyjnym przez przedstawicieli różnych szczebli administracji radzieckiej. Zmarł 6 września 1953 w trakcie mszy świętej w kościele parafialnym w Mejszagole pochowany przy miejscowym kościele^[5].

Przypisy

↑ Sławomir Kalbarczyk – Z badań nad losami polskich parlamentarzystów represjonowanych przez władze sowieckie w latach 1939-1941, w: Okupacja sowiecka ziem polskich 1939–1941, pod red. Piotra Chmielowca, Rzeszów – Warszawa, 2005, s. 167.
↑ Tygodnik Wileńszczyzny [online], www.tygodnik.lt [dostęp 2016-10-23] .
↑ ks. Tadeusz Krahel, Tragiczny marzec 1942 roku, W służbie Miłosierdzia, marzec 2007. [dostęp 2009-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-26)].
↑ Polacy z Ejszyszek, Kurek Mazurski
↑ informacje biograficzne na stronie Senatu RP. [dostęp 2015-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-11)].

Bibliografia

(red. Jacek Majchrowski), Kto był kim w II Rzeczypospolitej, Warszawa 1994

[1] Sławomir Kalbarczyk – Z badań nad losami polskich parlamentarzystów represjonowanych przez władze sowieckie w latach 1939-1941, w: Okupacja sowiecka ziem polskich 1939–1941, pod red. Piotra Chmielowca, Rzeszów – Warszawa, 2005, s. 167.

[2] Tygodnik Wileńszczyzny [online], www.tygodnik.lt [dostęp 2016-10-23] .

[3] s. Tadeusz Krahel, Tragiczny marzec 1942 roku, W służbie Miłosierdzia, marzec 2007. [dostęp 2009-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-26)].

[4] Polacy z Ejszyszek, Kurek Mazurski

[5] rmacje biograficzne na stronie Senatu RP. [dostęp 2015-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-11)].

[1]