Wiktor Pinczuk
 Wiktor Pinczuk (2010) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Wiktor Mychajłowycz Pinczuk |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 grudnia 1960 |
| Zawód, zajęcie |
przedsiębiorca, polityk |
Wiktor Mychajłowycz Pinczuk, ukr. Віктор Михайлович Пінчук (ur. 14 grudnia 1960 w Kijowie[1]) – ukraiński przedsiębiorca, filantrop i polityk, założyciel koncernu Interpipe Group. Zięć Łeonida Kuczmy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi z żydowskiej rodziny[2][3]. W 1983 ukończył Dniepropetrowski Instytut Metalurgiczny, uzyskał później stopień kandydata nauk[1]. Do 1983 pracował na macierzystej uczelni, później w instytucie przemysłowym[1].
W 1990 założył prywatne przedsiębiorstwo Interpajp, które stopniowo rozrastało się, przekształcając się w grupę Iterpipe, działającą na rynku gazowym, a także m.in. w branży mediów i finansów[1][4]. Już w latach 90. stał się jednym z najbardziej wpływowych ukraińskich oligarchów[5].
Wiktor Pinczuk angażował się przez kilka lat w działalność polityczną. Pełnił funkcję doradcy prezydenta i członka rady ds. przedsiębiorczości przy gabinecie ministrów. W latach 1998–2006 przez dwie kadencje sprawował mandat posła do Rady Najwyższej, wybierany był z jednego z okręgów obwodu dniepropetrowskiego jako kandydat niezależny. Przez kilka lat wchodził w skład władz krajowych partii Trudowa Ukrajina[6]. Po odejściu teścia z urzędu prezydenta i po pomarańczowej rewolucji utracił część wpływów i majątku, unieważniona została wówczas prywatyzacja kombinatu Kryworiżstal, w której brał udział jako jeden z inwestorów[1]. Pozostał jednak jednym z najbogatszych Ukraińców – w 2014 magazyn „Forbes” wartość aktywów kontrolowanych przez Wiktora Pinczuka wyceniał na kwotę 3 miliardów USD, co plasowało go na 2. miejscu w kraju[7].
Stał się także jednym z najaktywniejszych ukraińskich filantropów[2]. Założył fundację swojego imienia, przeznaczającą środki m.in. na zwalczanie HIV i AIDS, sponsorował także m.in. masowe bezpłatne koncerty[1]. W grudniu 2013 publicznie poparł antyrządowe protesty w ramach Euromajdanu[8].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Wiktor Pinczuk dwukrotnie zawierał związki małżeńskie – jego drugą żoną została Ołena, córka Łeonida Kuczmy. Ma czworo dzieci[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Пинчук Виктор Михайлович. liga.net. [dostęp 2014-11-11]. (ros.).
- ↑ a b Jews occupy top 3 places on Ukrainian list of philanthropists. jta.org, 6 lutego 2013. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
- ↑ Victor Pinchuk, oligarque philanthrope. lefigaro.fr, 27 października 2009. [dostęp 2014-11-11]. (fr.).
- ↑ Виктор Пинчук. korrespondent.net. [dostęp 2014-11-11]. (ros.).
- ↑ Пинчук Виктор Михайлович: Биография. civicua.org. [dostęp 2014-11-11]. (ros.).
- ↑ Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2014-11-11]. (ukr.).
- ↑ Виктор Пинчук. forbes.ua. [dostęp 2014-11-11]. (ros.).
- ↑ Пінчук підтримав Євромайдан та прагнення народу до захисту власної гідності. tsn.ua, 12 grudnia 2013. [dostęp 2014-11-11]. (ukr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Фонд Віктора Пінчука. pinchukfund.org. [dostęp 2014-11-11]. (ukr.).