Bronisław Naczas

Bronisław Naczas

Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1920 Lwów
Data i miejsce śmierci	4 sierpnia 1984 Sanok
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Sanoku
Zawód, zajęcie	artysta
Narodowość	polska
Multimedia w Wikimedia Commons

Bronisław Tadeusz Naczas (ur. 16 lipca 1920 we Lwowie, zm. 4 sierpnia 1984 w Sanoku) – polski artysta malarz, rysownik, plastyk.

Bronisław Tadeusz Naczas urodził się 16 lipca 1920 we Lwowie^{[1][2][3][4][5]}. Był synem Piotra (1883-1940, urzędnik PKP^[6][7]) i Marii z domu Dąbrowskiej (1891-1990^[8])^[1]. Przed 1939 przez kilka miesięcy zamieszkiwał w Sanoku^[9][3]. Swoje rysunki tworzył już podczas II wojny światowej w trakcie okupacji niemieckiej, sprzedając je celem własnego utrzymania^[9]. W 1945 jego prace znalazły się na pierwszej powojennej wystawie wspólnej sanockich artystów, zorganizowanej przez tamtejsze muzeum^[10]. Po wojnie ukończył studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie^[9] w 1950^[4][a]. Po studiach krótkotrwale był zatrudniony jako wychowawca w schronisku dla nieletnich w Krzeszowicach^[9]. Następnie powrócił do Sanoka, otrzymując posadę plastyka w tamtejszej Sanockiej Fabryce Wagonów „Sanowag”^[9].

Specjalizował się w rysunku^[11], malarstwie, monotypii, grafice, linorycie, gipsorycie^[9][2][4][3]. Zajmował się także rękodziełem artystycznym, prowadząc pracownię w tym zakresie^[2]. W malarstwie wykonywał portrety (np. Teresy i Jana Sudołów^[12]), akty, pejzaże^[13]. W 1955 wykonał kopię Obrazu Matki Bożej Pocieszenia z kościoła Franciszkanów w Sanoku^[14], ponadto namalował na płótnie fragment oryginału tego obrazu, wykorzystany po 1967 do stworzenia jego kopii wraz ze srebrną sukienką^[15]. W 1971 namalował obraz beatyfikowanego wówczas św. Maksymiliana Marii Kolbego, umieszczony na ołtarzu w lewej nawie tegoż kościoła^[16][17]. Zajmował się renowacją rzeźby Atlasa, istniejącej na fasadzie kamienicy przy ul. Kazimierza Wielkiego 6 w Sanoku, odnawiononej w 1974^[18]. Od czasów studenckich tworzył obrazy w celach zarobkowych, traktując malarstwo jako źródło zarobku^[19][9][2]. W Muzeum Historycznym w Sanoku zostały zgromadzone zachowane prace Bronisława Naczasa^[9][20]. Ponadto jego dzieła trafiły do Muzeum Sakralnego ks. Markowicza w Krakowie^[9][4].

W 1964 otrzymał nagrodę za twórczość plastyczną, przyznaną przez Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku^[21].

Bronisław Naczas od ok. 1960 przebywał na rencie wskutek pogarszającego się stanu wzroku^[9]. Zmarł 4 sierpnia 1984 w Sanoku^[2][5]. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku^[5].

Jego żoną od 1943 była pochodząca z Sanoka Janina z domu Borczyk^[1] (1925-2001^[22].), z którą miał pięcioro dzieci^[9], w tym syna Wojciecha (ukończył studia na Wydziale Architektury krakowskiej ASP), córkę Jolantę^[3]. Bliskim znajomym B. Naczasa był inny artysta związany z Sanokiem Marian Kruczek^[23].

Związany z Sanokiem poeta Jan Szelc napisał wiersz pt. Akt kobiecy Bronisława Naczasa, wydany w tomiku poezji pt. Odmawiam góry^[24].