Ropocice
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2006) |
40 |
Strefa numeracyjna |
34 |
Kod pocztowy |
29-145[2] |
Tablice rejestracyjne |
TLW |
SIMC |
0145520[3] |
Położenie na mapie gminy Secemin | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie powiatu włoszczowskiego | |
50°46′30″N 19°53′24″E/50,775000 19,890000[1] |
Ropocice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Secemin[3][4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego[5].
Historia[6]
[edytuj | edytuj kod]Osadę po raz pierwszy odnotowały źródła z 1381, gdy władał nią nieznany Stefan. Dziesięć lat później panem na Ropocicach mienił się Jaśko Bieńkowic herbu Grzymała, natomiast w roku 1443 Mikołaj, syn Stanisława herbu Nowina. W 1508 wsią zarządzała pani Katarzyna, dziedziczka władających tu wcześniej rycerzy. Ponieważ owa pani dopuściła się przestępstwa nie ekspediując na wojnę nikogo w swoim zastępstwie, Ropocice zostały jej skonfiskowane i nadane przez króla Mikołajowi Zebrzydowskiemu. Później wieś stała się własnością Kłobukowskich herbu Oksza, familii pochodzącej spod Mstowa, ale spokrewnionej z Psarskimi. W XVII wieku Ropocicami zawładnęła kolejna możnowładcza rodzina Szembeków.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 116535
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1082 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Historia. [dostęp 2015-05-01]. (pol.).
- ↑ Marceli Antoniewicz: Secemin i okolice. Secemin: 1997, s. 9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ropocice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 745 .