Przejdź do zawartości

Śmiłów (Binkowice)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Śmiłów (Binkowice) edytowana 12:43, 17 sty 2024 przez MalarzBOT (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Śmiłów
część wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Ożarów

Część miejscowości

Binkowice

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-530[2]

Tablice rejestracyjne

TOP

SIMC

0802366[3]

Położenie na mapie gminy Ożarów
Mapa konturowa gminy Ożarów, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Śmiłów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Śmiłów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Śmiłów”
Położenie na mapie powiatu opatowskiego
Mapa konturowa powiatu opatowskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Śmiłów”
Ziemia50°50′07″N 21°41′20″E/50,835278 21,688889[1]

Śmiłów – część wsi Binkowice w Polsce w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Ożarów[3][4].

Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego[5]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Zespół dworsko parkowy z II połowy XVIII wieku składający się z barokowo-klasycystycznego dworu, XIX-wiecznego parku krajobrazowego z reliktami XVIII-wiecznego parku geometrycznego, oficyny dworskiej i spichlerza. Dwór został zbudowany w II połowie XVIII wieku, prawdopodobnie w roku 1798 w stylu barokowym, nakryty mansardowym, gontowym dachem. W XIX wieku dwór był przebudowywany dwukrotnie. W I połowie XIX wieku dobudowano frontowy portyk czterokolumnowy, a w elewacji ogrodowej dodano sześciokolumnowy portyk wgłębny. W II połowie XIX wieku dobudowano dwie boczne przybudówki w szczytach domu. Układ wnętrza jest dwutraktowy, typowy dla XVIII-wiecznych dworów, z sienią i salonem na osi domu. Jedno z pomieszczeń dworu posiada sklepienie kolebkowe z lunetami. Pierwotnie był to skarbczyk dworski. Dwór jest w części podpiwniczony. Piwnice pochodzą z XVII wieku i są pozostałością XVII-wiecznej, drewnianej budowli (być może dworu), która prawdopodobnie spłonęła.

Obok dworu w XIX wieku zbudowana została oficyna dworska. Przed wojną w budynku na parterze mieściły się kuchnie, po jednej stronie „pańska” po drugiej dla czeladzi dworskiej. Na górze zaś pokoje gościnne. We dworze funkcjonuje Muzeum Wnętrz Dworskich.

Zespół dworski został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.559/1-4 z 17.12.1957, z 8.05.1972 i z 30.12.1977)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 137232
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 68 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  4. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapy, plany, Warszawa 1993, k. 3.
  6. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 39 [dostęp 2015-12-14].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]