Przejdź do zawartości

Wierciny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Wierciny edytowana 08:24, 17 sty 2024 przez MalarzBOT (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Wierciny
wieś
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

nowodworski

Gmina

Nowy Dwór Gdański

Liczba ludności 

260

Strefa numeracyjna

55

Kod pocztowy

82-100[2]

Tablice rejestracyjne

GND

SIMC

0153420

Położenie na mapie gminy Nowy Dwór Gdański
Mapa konturowa gminy Nowy Dwór Gdański, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Wierciny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Wierciny”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wierciny”
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego
Mapa konturowa powiatu nowodworskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Wierciny”
Ziemia54°08′34″N 19°14′46″E/54,142778 19,246111[1]

Wierciny (niem. Horstenbusch[3]) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Nowy Dwór Gdański na obszarze Wielkich Żuław Malborskich nad Nogatem. W latach 1945–1946 wieś nosiła nazwę Krzewiny.

Wieś komornictwa zewnętrznego Elbląga w XVII i XVIII wieku[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 146780
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1464 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  4. Andrzej Piątkowski, Posiadłości ziemskie miasta Elbląga w XVII-XVIII wieku, 1972, s. 146.