Przejdź do zawartości

Rajdowe Mistrzostwa Świata 1993

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Rajdowe Mistrzostwa Świata 1993 edytowana 07:32, 12 kwi 2022 przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Sezon 1993
Rajdowych mistrzostw świata
ilustracja
Liczba rajdów

13

Pierwsza runda

Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Rajd Wielkiej Brytanii

Mistrzowie
Kierowcy

Juha Kankkunen

Konstruktorzy

Toyota

Poprzedni sezonNastępny sezon
Samochód rajdowy Toyota Celica Turbo 4WD, którym fiński kierowca Juha Kankkunen zdobył mistrzostwo świata w roku 1993.

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1993 były 21 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 13 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1993 został fiński kierowca Juha Kankkunen startujący samochodem Toyota Celica Turbo 4WD, wyprzedził on dwóch francuskich kierowców François Delecoura i Didiera Auriola. Tytuł konstruktorów wygrała Toyota przed Fordem i Subaru.

Kalendarz

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1993 kalendarz mistrzostw świata składał się z trzynastu rajdów, było to o jeden mniej niż w rok wcześniej, zabrakło w nim Rajdu Wybrzeża Kości Słoniowej.

Runda Data Nazwa rajdu Zwycięzca Wyniki
1 21–27 stycznia Monako 61. Rajd Monte Carlo Francja Didier Auriol Wyniki
2 12-14 lutego Szwecja 42. Rajd Szwecji Szwecja Mats Jonsson Wyniki
3 3-6 marca Portugalia 27. Rajd Portugalii Francja François Delecour Wyniki
4 8-12 kwietnia Kenia 41. Rajd Safari Finlandia Juha Kankkunen Wyniki
5 2–4 maja Francja 37. Rajd Francji Francja François Delecour Wyniki
6 30 maja-1 czerwca Grecja 40. Rajd Grecji Włochy Miki Biasion Wyniki
7 14-17 lipca Argentyna 13. Rajd Argentyny Finlandia Juha Kankkunen Wyniki
8 5-8 sierpnia Nowa Zelandia 23. Rajd Nowej Zelandii Wielka Brytania Colin McRae Wyniki
9 27–29 sierpnia Finlandia 43. Rajd Finlandii Finlandia Juha Kankkunen Wyniki
10 18–21 września Australia 6. Rajd Australii Finlandia Juha Kankkunen Wyniki
11 11–13 października Włochy 35. Rajd San Remo Włochy Gianfranco Cunico Wyniki
12 2–4 listopada Hiszpania 29. Rajd Hiszpanii Francja François Delecour Wyniki
13 21–24 listopada Wielka Brytania 49. Rajd Wielkiej Brytanii Finlandia Juha Kankkunen Wyniki

Zespoły i kierowcy

[edytuj | edytuj kod]
Zespół Producent Samochód Opony Kierowca Rundy
Włochy Jolly Club Lancia Delta HF Integrale M
P
Hiszpania Carlos Sainz 1, 3, 5–8, 10–12
Włochy Andrea Aghini 1, 3, 5–6, 11
Urugwaj Gustavo Trelles 6–8, 12
Argentyna Jorge Recalde 6
Włochy Dario Cerrato 11
Wielka Brytania Ford Motor Co Ford Escort RS Cosworth M Włochy Miki Biasion 1, 3, 5–8, 10–12
Francja François Delecour 1, 3, 5–6, 8, 10–13
Szwecja Mikael Ericsson 2
Finlandia Sebastian Lindholm 2, 9, 13
Wielka Brytania Malcolm Wilson 2, 9, 13
Portugalia Fernando Peres 3
Argentyna Carlos Menem 7
Włochy Gianfranco Cunico 11
Belgia Patrick Snijers 11
Wielka Brytania Robbie Head 13
Japonia Toyota Castrol Team Toyota Celica Turbo 4WD
Celica GT-Four ST165
M Francja Didier Auriol 1–2, 5–10, 12–13
Finlandia Juha Kankkunen 1–2, 4, 6–10, 12–13
Szwecja Mats Jonsson 2, 13
Szwecja Tomas Jansson 2
Finlandia Markku Alén 4
Kenia Ian Duncan 4
Japonia Yasuhiro Iwase 4
Francja François Chatriot 5
Francja Yves Loubet 5
Finlandia Hannu Mikkola 9
Australia Neal Bates 10
Japonia Mitsubishi Ralliart Europe Mitsubishi Lancer Evo I
Galant VR-4
M Niemcy Armin Schwarz 1, 3, 6, 9, 13
Szwecja Kenneth Eriksson 1, 3, 6, 9, 13
Finlandia Jarmo Kytölehto 2, 9
Szwecja Kenneth Bäcklund 2
Japonia Kenjiro Shinozuka 4
Australia Ross Dunkerton 8, 10
Japonia 555 Subaru World Rally Team Subaru Legacy RS
Impreza 555
Vivio Sedan 4WD
M
P
Wielka Brytania Colin McRae 2–6, 8, 10, 13
Finlandia Hannu Mikkola 2
Szwecja Per Eklund 2
Finlandia Markku Alén 3, 9
Kenia Patrick Njiru 4
Japonia Masashi Ishida 4
Finlandia Ari Vatanen 6, 8–10, 13
Nowa Zelandia Peter Bourne 8, 10
Włochy Piero Liatti 11
Wielka Brytania Richard Burns 13
Wielka Brytania Alister McRae 13
Wielka Brytania Motor Sport Developments Opel Calibra Turbo 4x4 P Szwecja Stig Blomqvist 2
Holandia Erwin Doctor 12
Włochy Astra Racing Lancia Delta HF Integrale M Finlandia Tommi Makinen 2, 6, 9
Włochy Alex Fiorio 3, 6, 11–12
Argentyna Jorge Recalde 3
Niemcy Audi Sport Audi Audi Coupé S2 M
P
Austria Sepp Haider 2, 8, 10
Austria Rudi Stohl 4, 6–7
Francja Société Diac Renault Clio Williams M Francja Alain Oreille 5
Francja Jean Ragnotti 5
Francja Serge Jordan 5

Klasyfikacja zespołowa

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1993 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Pozycja 10º
Punkty 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Pozycja
Punkty 8 7 6 5 4 3 2 1

Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych osiem najlepszych występów. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. W tym roku po raz pierwszy, wszystkie rundy liczyły się do końcowej klasyfikacji. Zmianą był to, iż zespoły musiały na 30 dni przed każdym rajdem nominować zawodników, którzy będą dla niego zdobywać punkty[3][4].

Numer Zespół MCO
Monako
SWE
Szwecja
PRT
Portugalia
KEN
Kenia
FRA
Francja
GRE
Grecja
ARG
Argentyna
NZL
Nowa Zelandia
FIN
Finlandia
AUS
Australia
ITA
Włochy
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Punkty
1 Japonia Toyota 20 20 - 20 17 20 (14) 20 20 20 157
2 Wielka Brytania Ford 17 20 20 20 17 17 (14) 20 14 145
3 Japonia Subaru 14 12 10 20 17 17 12 10 112
4 Japonia Mitsubishi 12 11 10 14 10 12 17 86
5 Włochy Lancia 14 12 17 12 12 - 8 75

Klasyfikacja kierowców

[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1993 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja 10º
Punkty 20 15 12 10 8 6 4 3 2 1

Do końcowego wyniku liczone było osiem najlepszych startów[3]. Nieliczone rajdy ujęto w nawiasach.

Numer Kierowca MCO
Monako
SWE
Szwecja
PRT
Portugalia
KEN
Kenia
FRA
Francja
GRE
Grecja
ARG
Argentyna
NZL
Nowa Zelandia
FIN
Finlandia
AUS
Australia
ITA
Włochy
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Punkty
1 Finlandia Juha Kankkunen (8) 15 20 20 8 20 20 12 20 135
2 Francja François Delecour 15 20 20 15 12 20 10 112
3 Francja Didier Auriol 20 15 12 12 12 15 6 92
4 Włochy Miki Biasion 12 15 4 20 15 10 76
5 Wielka Brytania Colin McRae 12 4 8 20 6 50
6 Szwecja Kenneth Eriksson 10 8 8 15 41
7 Finlandia Ari Vatanen 15 15 8 38
8 Hiszpania Carlos Sainz 10 15 10 - 35
9 Urugwaj Gustavo Trelles 8 10 4 6 28
10 Finlandia Tommi Mäkinen 10 6 10 26
11 Finlandia Markku Alén 10 15 25
12 Niemcy Armin Schwarz 6 12 2 3 23
13 Szwecja Mats Jonsson 20 2 22
14 Włochy Andrea Aghini 12 10 22
15 Włochy Gianfranco Cunico 20 20
16 Włochy Alex Fiorio 6 4 8 18
17 Belgia Bruno Thiry 3 1 8 4 16
18 Belgia Patrick Snijers 15 15
19= Kenia Ian Duncan 12 12
19= Francja François Chatriot 12 12
19= Włochy Gilberto Pianezzola 12 12
19= Wielka Brytania Malcolm Wilson 12 12
23 Austria Sepp Haider 4 8 12
24= Japonia Yasuhiro Iwase 10 10
24= Australia Ross Dunkerton 10 10
24= Włochy Piero Liatti 10 10
27= Szwecja Björn Johansson 8 8
27= Kenia Guy Jack 8 8
27= Argentyna Carlos Menem 8 8
30 Austria Rudi Stohl 3 4 7
31= Szwecja Per Eklund 6 6
31= Kenia Ashok Pattni 6 6
31= Francja Bernard Béguin 6 6
31= Zjednoczone Emiraty Arabskie Mohammed Bin Sulayem 6 6
31= Nowa Zelandia Peter 'Possum' Bourne 6 6
31= Finlandia Sebastian Lindholm 6 6
31= Włochy Renato Travaglia 6 6
38= Szwajcaria Olivier Burri 4 4
38= Kenia Marco Brighetti 4 4
38= Finlandia Hannu Mikkola 4 4
38= Australia Ed Ordynski 4 4
38= Włochy Andrea Dallavilla 4 4
38= Wielka Brytania Richard Burns 4 4
44 Włochy Alex Fassina 2 1 1 4
45= Szwecja Kenneth Bäcklund 3 3
45= Portugalia Jorge Bica 3 3
45= Francja Jean Ragnotti 3 3
45= Grecja Kóstas Apostolou 3 3
45= Portugalia António Coutinho 3 3
45= Nowa Zelandia Neil Allport 3 3
45= Finlandia Lasse Lampi 3 3
45= Australia Neal Bates 3 3
45= Włochy Angelo Medeghini 3 3
45= Hiszpania Luís Climent 3 3
55= Monako Christophe Spiliotis 2 2
55= Finlandia Jarmo Kytölehto 2 2
55= Kenia Basmat Shamji 2 2
55= Francja Alain Oreille 2 2
55= Grecja Níkos Tsadaris 2 2
55= Argentyna Gabriel Raies 2 2
55= Nowa Zelandia Joe McAndrew 2 2
55= Japonia Kiyoshi Inoue 2 2
55= Belgia Freddy Loix 2 2
55= Hiszpania Mía Bardolet 2 2
65= Francja Jean-Baptiste Serpaggi 1 1
65= Szwecja Per Svan 1 1
65= Austria Manfred Stohl 1 1
65= Włochy Giovanni Manfrinato 1 1
65= Argentyna José Ceccheto 1 1
65= Japonia Yoshio Fujimoto 1 1
65= Finlandia Marcus Grönholm 1 1
65= Australia David Officer 1 1
65= Hiszpania Oriol Gómez 1 1
65= Wielka Brytania Alister McRae 1 1

Puchar kierowców samochodów produkcyjnych PWRC (Grupa N)[5]

[edytuj | edytuj kod]

Do końcowej klasyfikacji brano pod uwagę osiem najlepszych startów, aby zawodnik mógł być sklasyfikowany co najmniej jeden ze startów musiał odbyć się poza Europą[3].

Msc. Kierowca  Punkty 
1 Włochy Alesandro Fassina 56
2 Portugalia António Coutinho 28
3 Finlandia Jarmo Kytölehto 23
4 Zjednoczone Emiraty Arabskie Mohammed Bin Sulayem 15
5 Finlandia Juha Hellman 15

Klasyfikacja końcowa producentów w Dwulitrowym Rajdowym Pucharze Świata[6]

[edytuj | edytuj kod]
Msc. Producent Punkty
1 Stany Zjednoczone General Motors Europe 74
2 Czechy Skoda 54
3 Francja Peugeot 38
4 Francja Citroen 26
5 Łada 23
6 Francja Renault 19
7 Japonia Toyota 15
8 Argentyna Renault Argentyna 10
9 Argentyna Fiat Argentyna 8
10 Niemcy Volkswagen 4
Szwecja Saab 4
12 Japonia Nissan 2
Hiszpania SEAT 2
14 Korea Południowa Daihatsu 1
Wartburg 1

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sezon 1993. www.ewrc-results.com. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  2. Home > Seasons > Season 1993 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2015-01-09]. (ang.).
  3. a b c Home > Seasons > Season 1993 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
  4. Home > Seasons > Season 1993 > Rule changes. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
  5. Sezon 1993 PWRC 1993. www.ewrc-results.com. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  6. [https://archive.ph/20120910070957/http://www.rallybase.nl/index.php?type=standing&standingid=2lwc1993 1993 FIA Cup for Manufacturers of Touring Cars (2-Litre) Final classification]. www.rallybase.nl. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]