Przejdź do zawartości

Bogdan Ostromęcki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Bogdan Ostromęcki edytowana 12:32, 5 lip 2021 przez WiktorynBot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Bogdan Ostromęcki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1911
Kowal

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1979
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Ziem Zachodnich

Grób Bogdana Ostromęckiego i Marty Nowosad na cmentarzu Bródnowskim

Bogdan Ostromęcki (ur. 12 lipca 1911 w Kowalu, zm. 8 stycznia 1979 w Warszawie) – polski poeta i eseista, z wykształcenia prawnik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W czasie II wojny światowej studiował filologię polską na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich w Warszawie i był żołnierzem Armii Krajowej. W 1949 rozpoczął pracę w dziale literackim Polskiego Radia i przez wiele lat (począwszy od 1958) kierował redakcją audycji poetyckich. Jako poeta zadebiutował w prasie literackiej w 1939. Jego liryka odznacza się tonacją refleksyjną, często nawiązującą do motywów ojczystej historii oraz tradycji kulturowej i religijnej, dążenie do zwartych i oszczędnych form lirycznego wyrazu. Był autorem zbiorów szkiców literackich Lirnicy, trubadurzy i tyrteje (1973) oraz Laury i piołuny (1974), w których usiłował na nowo odczytać spuściznę dziewiętnastowiecznych poetów, takich, jak: Cyprian Godebski, Teofil Lenartowicz, Kornel Ujejski, Karol Baliński, Włodzimierz Wolski, Władysław Syrokomla i Mieczysław Romanowski. W jego dorobku znalazły się także utwory dla dzieci i młodzieży, wiele słuchowisk radiowych i tłumaczenia poezji francuskiej (dzieła Jules’a Laforgue’a i Charles’a Péguya). W 1973 otrzymał nagrodę literacką imienia Włodzimierza Pietrzaka. Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli.

Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 16E-4).

Zbiory wierszy

[edytuj | edytuj kod]
  • Popiół niepodległy (1947)
  • Muzyka nad Młynowem (1952)
  • Wędrowcy czasu (1958)
  • Wieża z ziarenek maku (1960)
  • Ptaki u słonych źródeł (1965)
  • Znak planety (1968)
  • Wybór wierszy (1972)
  • Poezje wybrane (1975)
  • Twój głos na każdej drodze (1977)
  • Cedr (1982)
  • Dom Odnaleziony (pośmiertnie, 1986, wybór: T. K. Ostromęcki, wstęp: Jan Twardowski)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ryszard Matuszewski, Bogdan Ostromęcki [w:] Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2000, s. 492.