Notacja naukowa

Notacja naukowa (ang. Scientific Notation) lub postać wykładnicza to sposób przedstawiania liczby rzeczywistej, dziesiętnej. Najczęściej stosowana jest w kalkulatorach naukowych oraz niektórych programach komputerowych.

Zapis liczby składa się z następujących elementów:

• znak liczby (jeśli liczba jest ujemna to minus „–”, jeśli dodatnia to brak znaku lub plus „+”)
• mantysa (liczba ułamkowa) znormalizowana, to znaczy mieszcząca się w przedziale prawostronnie otwartym [1,10)
• mała lub wielka litera E
• wykładnik (liczba całkowita) – jeśli wykładnik jest liczbą ujemną, to poprzedzamy go znakiem „–” (minus), jeśli natomiast jest liczbą dodatnią, to opcjonalnie można poprzedzić go znakiem „+” (plus).

Wartość liczby rzeczywistej, zapisanej notacji naukowej można odczytać, stosując się do poniższego wzoru:

${\displaystyle x=M\cdot 10^{E}}$

gdzie:

• M (ang. mantissa) - mantysa
• E (ang. exponent) - wykładnik

Postać wykładnicza to zapis liczby bezpośrednio w formie iloczynu postaci:

${\displaystyle \pm M\cdot 10^{E}}$

gdzie:

• M jest mantysą znormalizowaną do przedziału [1,10)
• E jest wykładnikiem całkowitym.

Pewną modyfikacją postaci wykładniczej jest tak zwana postać inżynierska. Wyróżnia się ona tym, że wykładnik musi być wielokrotnością liczby 3. Konsekwencją tego ograniczenia jest konieczność normalizowania matysy do przedziału [1,1000). Dzięki takiej konwencji łatwo można skojarzyć wykładnik z odpowiednim przedrostkiem SI.

• liczba zmiennoprzecinkowa
• dziesiętny system liczbowy

Szablon:Link FA