Maria Walewska

Maria Walewska z domu Łączyńska – pani Walewska, później hrabina Ornano (ur. 7 grudnia 1786 we wsi Brodne koło Kiernozi niedaleko Łowicza, zm. 11 grudnia 1817 w Paryżu) - metresa cesarza Napoleona Bonaparte.

Była córką hrabiego Mateusza Łączyńskiego i Ewy z domu Zaborowskiej. W dzieciństwie (ok. 1795-1801) wraz z dwoma braćmi (Benedyktem Józefem i Teodorem - przyszłymi oficerami Napoleona) wychowywana była przez ojca Fryderyka Chopina - Mikołaja.

Pod koniec 1804 wyszła za mąż za szambelana Anastazego Walewskiego z Walewic. 13 czerwca 1805, po powrocie z podróży poślubnej do Włoch urodziła syna - Antoniego Bazylego Rudolfa. Nie jest prawdopodobne, aby zniedołężniały, blisko pół wieku starszy od Marii szambelan był biologicznym ojcem tego dziecka, urodzonego niespełna 6 miesięcy po ich ślubie; małżeństwo to zatem miało na celu ratowanie honoru panny Łączyńskiej.

W styczniu 1807 pani Walewska spotkała się z cesarzem Napoleonem, oficjalnie po raz pierwszy widząc go podczas balu w warszawskim Zamku Królewskim. Wkrótce potem, w wyniku awansów, prezentów i liścików cesarza, została jego oficjalną metresą, którą sprowadził na trzy tygodnie m.in. do swej kwatery w Kamieńcu Suskim, gdzie stacjonował po wznowieniu działań wojennych. W lipcu Napoleon podpisał z Rosją i Prusami traktaty pokojowe w Tylży i wyjechał do Paryża, przy czym nie jest pewne, czy zabrał ją ze sobą.

W 1809, po zwycięstwie cesarza nad V koalicją antynapoleońską, Maria Walewska mieszkała przez kilka miesięcy w pobliżu rezydującego po zajęciu Wiednia w pałacu Schönbrunn Napoleona. W tym czasie zaszła z nim w ciążę; powróciła do Walewic, gdzie 4 maja 1810 urodziła Aleksandra Floriana Józefa. Napoleon, przekonawszy się dzięki Marii, że przyczyną braku potomka z jego żoną Józefiną nie jest on sam, wziął z nią motywowany względami dynastycznymi rozwód i wkrótce poślubił Marię Luizę Austriaczkę, która dała mu legalnego potomka w marcu 1811.

Napoleon jednak roztoczył dyskretną opieką tak Marię, jak obu jej synów, obdarowując Walewską pałacykiem w Paryżu, gdzie zamieszkała z nimi jeszcze w 1810. Wkrótce nadał małemu Aleksandrowi tytuł hrabiego oraz przynoszące zysk posiadłości ziemskie, co uniezależniło finansowo na przyszłość Aleksandra i jego matkę. Tak zabezpieczona Maria złożyła w Warszawie wniosek o unieważnienie małżeństwa z Anastazym Walewskim jako zawartego jakoby pod przymusem jej matki i brata Benedykta. W sierpniu 1812 uzyskała rozwód (Anastazy zmarł w 1814), a po kilku miesiącach - po klęsce Napoleona w kampanii moskiewskiej - pojechała do Paryża.

W 1814 we wrześniu, po abdykacji Napoleona, odwiedziła go wraz z synem i z bratem Teodorem na wyspie Elbie, a ostatni raz spotkała się z nim w 1815, w ciągu 100 dni pomiędzy jego ucieczką z Elby, a ponownym zesłaniem na św. Helenę.

W tych latach nawiązała romans z hrabią Filipem Antonim Augustem Ornano, z którym zawarła ślub 7 września 1816 w Brukseli i z którym zamieszkała w Liège. 9 czerwca 1817 urodziła Rudolfa Augusta, swego trzeciego syna i pierwszego z prawego łoża. Wkrótce jednak, ciężko chora na kamicę nerkową, zmarła 11 grudnia 1817

Serce Marii Walewskiej secundo voto Ornano znajduje się w grobowcu rodzinnym Ornano, obok prochów jej zmarłego w 1863 roku męża na cmentarzu Père Lachaise w Paryżu, natomiast ciało przewieziono w 1818 do Kiernozi, gdzie 27 września pochowano je w tutejszym kościele parafialnym.