Przejdź do zawartości

Xabi Alonso: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Blobloks (dyskusja | edycje)
57 edycji
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 459: Linia 459:


=== Trener ===
=== Trener ===
''Aktualne na 9 maja 2024.''
''Aktualne na maja 2024.''
{| class="wikitable" style="text-align:center"
{| class="wikitable" style="text-align:center"
|-
|-
Linia 477: Linia 477:
|5 października 2022
|5 października 2022
|''Obecnie''
|''Obecnie''
{{Zwycięstwa i porażki|86|57|19|10|w=ś}}
{{Zwycięstwa i porażki|||19|10|w=ś}}
|-
|-
!colspan=3| Łącznie
!colspan=3| Łącznie
{{Podsumowanie zwycięstw i porażek|184|97|42|45|w=ś}}
{{Podsumowanie zwycięstw i porażek|||42|45|w=ś}}
|}
|}


Wersja z 16:40, 18 maj 2024

Xabi Alonso
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Xabier Alonso Olano

Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1981
Tolosa

Wzrost

183 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Bayer Leverkusen (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
1990–1999 Antiguoko FC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1999–2000 Real Sociedad B 39 (2)
2000–2004 Real Sociedad 114 (9)
2000–2001 → SD Eibar (wyp.) 14 (0)
2004–2009 Liverpool F.C. 143 (15)
2009–2014 Real Madryt 158 (4)
2014–2017 Bayern Monachium 79 (5)
W sumie: 547 (35)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2000  Hiszpania U-18 1 (0)
2002–2003  Hiszpania U-21 9 (0)
2003–2014  Hiszpania 114 (16[1])
2001–2012  Kraj Basków 5 (0)
W sumie: 129 (16)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2018–2019 Real Madryt (młodzież)
2019–2022 Real Sociedad B
2022– Bayer Leverkusen
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
I miejsce Południowa Afryka 2010
Mistrzostwa Europy
I miejsce Austria/Szwajcaria 2008
I miejsce Polska/Ukraina 2012
Puchar Konfederacji
srebro Brazylia 2013
brąz Południowa Afryka 2009
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Xabier Alonso Olano (baskijska wymowa: [ˈʃabi aˈlons̺o]; ur. 25 listopada 1981 w Tolosie) – hiszpański trener piłkarski, piłkarz, narodowości baskijskiej, który występował na pozycji pomocnika. Złoty medalista Mistrzostw Świata 2010, Mistrzostw Europy 2008 i 2012. Od października 2022 trener Bayeru Leverkusen.

Alonso rozpoczął karierę w Realu Sociedad, a po krótkim okresie spędzonym w SD Eibar powrócił do występującego w Primera División zespołu. John Toshack wyznaczył Alonso na kapitana drużyny, a ten poprowadził klub na drugie miejsce w lidze w sezonie 2002/2003. W sierpniu 2004 za sumę 10,5 miliona funtów dołączył do Liverpoolu. W pierwszym sezonie gry zwyciężył z zespołem w Lidze Mistrzów. W kolejnych rozgrywkach klub z Hiszpanem w składzie zdobył Tarczę Wspólnoty oraz Puchar Anglii. W 2009 za kwotę 30 milionów funtów przeszedł do Realu Madryt. W trzech pierwszych sezonach w klubie wygrał Mistrzostwo i Puchar Hiszpanii.

Debiut w Reprezentacji Hiszpanii zaliczył w kwietniu 2003 w wygranym 4:0 spotkaniu z Ekwadorem. Wystąpił na Mistrzostwach Świata 2006, 2010 i 2014, a także Mistrzostwach Europy 2004, 2008 i 2012. Z reprezentacją zwyciężył na Mundialu 2010 oraz UEFA Euro 2008 i 2012, podczas którego zaliczył swój setny występ w kadrze narodowej. 27 sierpnia 2014 roku zakończył karierę w reprezentacji[2].

Kariera piłkarska

Początki

Alonso urodził się w rodzinie o długich tradycjach piłkarskich. Jego ojciec, Miguel Ángel Alonso, w barwach Realu Sociedad dwukrotnie zwyciężył w Primera División, zaś kolejny triumf w lidze zaliczył po dołączeniu do FC Barcelona. Zanotował również udane występy na arenie międzynarodowej, zwyciężając we wszystkich 20 spotkaniach kadry, w których wziął udział[3]. Urodzony w Tolosie, małej baskijskiej miejscowości, Xabi Alonso pierwsze sześć lat życia spędził w Barcelonie, po czym przeprowadził się z rodziną do San Sebastián. Tam zainteresował się futbolem, gdzie od wczesnych lat zaczął występować w klubie Playa de la Concha (Muszlowa Plaża)[3]. Grając na baskijskich plażach Alonso zaprzyjaźnił się z Mikelem Artetą[4]. Hiszpan był zafascynowany futbolem, co spowodowało, że ojciec często prowadzał go i jego starszego brata Mikela na klubowe boisko klubu CE Sabadell FC, gdzie wspólnie trenowali. Duży wpływ na grę Alonso miał jego ojciec, zawodnikowi większą przyjemność od strzelenia bramki sprawiało celne podanie piłki partnerowi z zespołu[5]. W młodym wieku zadecydował, że będzie występował na pozycji defensywnego pomocnika, na której miał zamiar nauczyć się, jak z korzyścią dla drużyny rozprowadzać piłkę po boisku. W późniejszych latach umiejętność ta okazała się kluczowym elementem w jego klubowej i międzynarodowej karierze[3].

Alonso i Arteta marzyli o wspólnej grze w pierwszej drużynie Realu Sociedad. Chociaż uczęszczali do różnych szkół, razem stanowili o sile lokalnej drużyny młodzieżowej Antiguoko, rozgrywając mecze w weekendy. Ich występy przyciągały uwagę poszukiwaczy talentów z czołowych klubów hiszpańskich, i wkrótce drogi obu młodzieńców rozeszły się, kończąc tym samym dziewięć lat przyjacielskiej rywalizacji. Alonso dołączył do Realu Sociedad, zaś Arteta związał się z FC Barcelona[6]. Mimo to, po zmianie barw Alonso nie czuł się w klubie samotnie, gdyż dołączył do starszego brata, Mikela, który stał się ważnym zawodnikiem drużyny[3].

Real Sociedad

Debiut i opaska kapitańska

Alonso stale czynił postępy występując w drużynach młodzieżowych oraz rezerwach klubu, dzięki czemu w wieku 18 lat otrzymał szansę debiutu w pierwszym zespole[5]. Premierowy mecz w dorosłej drużynie miał miejsce w grudniu 1999 w spotkaniu o Puchar Króla przeciwko Logroñés CF[7]. W sezonie Alonso nie wystąpił już w żadnym meczu pierwszego zespołu, jednak kolejny rok przyniósł więcej okazji do gry. Na początku rozgrywek 2000/2001 trener Javier Clemente wysłał zawodnika na wypożyczenie do drugoligowego SD Eibar, aby zebrał doświadczenie. Ojciec Alonso uznał, że w mniejszym klubie piłkarz szybciej podniesie swoje umiejętności[5]. Jednak ciągła zmiana menedżerów, wliczając także dwumiesięczny okres, w którym trenerem był ‘Periko’ Alonso, sprawiła, że w Realu Sociedad nastały ciężkie chwile. W styczniu 2001, gdy zespół był na dnie tabeli, nowy menedżer John Toshack sprowadził piłkarza z wypożyczenia z nadzieją, że pomoże on w uzyskaniu lepszych wyników. Co wzbudziło powszechne zaskoczenie, walijski trener ustanowił 19-letniego Alonso kapitanem drużyny, którą to funkcję sprawowali dotychczas starsi gracze[3]. Sociedad zdołało uchronić się przed spadkiem i zakończyło rozgrywki na 14. miejscu[8]. Toshack stwierdził, że Alonso sprawił na nim szczególne wrażenie, zwłaszcza jako zawodnik młodzieżowych zespołów[3].

Pod wodzą Toshacka i Alonso w roli kapitana, Sociedad notowało coraz lepsze wyniki na boisku. Toshack wiedząc, jaki potencjał ma Alonso, nie tylko uczynił z niego kapitana, lecz opracował dla niego także indywidualny program treningowy[9]. Zespół bez problemów utrzymał się w lidze, kończąc sezon 2001/2002 na 13. miejscu. Alonso regularnie występował w drużynie, zaliczając w rozgrywkach ligowych 30 spotkań, a także zdobył swojego pierwszego gola dla klubu. W lecie 2002 trenerem zespołu został Raynald Denoueix, ale Alonso miał już na tyle silną pozycję w klubie, że zdołał zachować miejsce w wyjściowej jedenastce[10].

Sezon 2002/2003 i debiut w reprezentacji

Sezon 2002/2003 był najlepszym ligowym sezonem klubu od rozgrywek 1981/1982, kiedy to zdobył mistrzostwo. Baskijska drużyna uplasowała się na 2. miejscu w tabeli tracąc dwa punkty do Realu Madryt, zdobywając zarazem najwięcej punktów w tabeli w swojej historii oraz po raz pierwszy kwalifikując się do Ligi Mistrzów. Alonso otrzymał wiele pochwał za wkład włożony w sukces zespołu, został również wybrany Zawodnikiem Roku w Hiszpanii przez magazyn „Don Balón”[11]. Dodatkowo Alonso znacznie przyczynił się do liczby zdobytych przez drużynę bramek, będąc autorem dwunastu trafień we wszystkich rozgrywkach[12]. Jego występy sprawiły, że selekcjoner reprezentacji Hiszpanii Iñaki Sáez zdecydował się powołać zawodnika do kadry. Alonso zadebiutował w kwietniu 2003 w wygranym 4:0 towarzyskim meczu z Ekwadorem[13]. Sáez był zachwycony zawodnikiem, mówiąc: „On ma fantastyczną zdolność precyzyjnego podawania piłki, pojmuje futbol niezwykle przejrzyście i dojrzale”[3].

Sezon 2003/2004 i transfer do Liverpoolu

Sezon 2003/04 nie był tak udany, jak poprzedni. Alonso ze względu na swoje występy zdobywał w Europie coraz większą sławę, zaś Real Sociedad zakwalifikował się do fazy pucharowej Ligi Mistrzów. Jednak zespół odczuł zmęczenie dużą liczbą spotkań, co spowodowało odpadnięcie z rozgrywek po porażce z Olympique Lyon oraz zakończenie zmagań ligowych na 15. miejscu[12]. Zaczęły pojawiać się głosy, że Alonso po udanych występach i słabym sezonie w wykonaniu zespołu, odejdzie z klubu. Pomimo zainteresowania ze strony Realu Madryt, zawodnik pozostał w Sociedad[3]. Madrycki klub nie chciał zapłacić 13 milionów euro żądanych przez prezesa baskijskiego klubu Jose Luis Astiazarana, w związku z czym transakcja nie doszła do skutku[12].

Alonso koncentrował się w tym czasie na występach w reprezentacji Hiszpanii na Mistrzostwach Europy 2004. Wszedł jako zmiennik w wygranym 1:0 spotkaniu z Rosją oraz zaliczył pełne 90 minut w meczu z Portugalią. Jednak Alonso został pozbawiony szansy pokazania się w kolejnych meczach, gdyż Hiszpania nie wyszła z grupy, ustępując przyszłym finalistom turnieju, Grecji i Portugalii[13]. Pomimo tego, występ piłkarza na turnieju był mocno analizowany, szczególnie były duński zawodnik Jan Mølby był pod wrażeniem umiejętności hiszpańskiego pomocnika[3].

W lecie z Realem Sociedad kontrakt podpisał przyjaciel Hiszpana z dzieciństwa, Mikel Arteta[14]. Arteta był zachwycony perspektywą gry u boku Alonso, jednak radość nie trwała długo[4]. Alonso nie uczestniczył w przedsezonowych meczach Realu, sygnalizując poważne zainteresowanie ze strony Liverpoolu[14]. 20 sierpnia 2004 baskijski klub ogłosił porozumienie, na mocy którego piłkarz za sumę 10,5 miliona funtów podpisał kontrakt z angielskim zespołem[15][16]. Alonso nie narzekał, że jego transfer do Madrytu, który zamieszkuje wiele osób o pochodzeniu baskijskim, nie doszedł do skutku. Zamiast tego skoncentrował się na jak najszybszej integracji z zespołem, do którego za sprawą nowego menedżera Rafaela Beníteza zaczęło przybywać coraz więcej hiszpańskich zawodników[3].

Liverpool

2004/05: Zwycięstwo w Lidze Mistrzów

Przybycie Alonso na Anfield Road wraz z rodakiem Luisem García z FC Barcelona zapoczątkowało nową erę w Liverpoolu. Menedżer Rafael Benítez dążył do wprowadzenia dużych zmian w klubie, a szczególnie w kadrze zespołu, wpajając zawodnikom wartości, mające pomóc osiągnąć jak najlepszą dyspozycję na boisku[17]. Dwaj Hiszpanie byli pierwszymi zakupami Beníteza, który zwrócił uwagę, że to ich umiejętności techniczne, a nie siła i wytrzymałość, wniosą dużo ożywienia do gry zespołu[18]. Alonso zadebiutował w Premiership 29 sierpnia 2004 w wyjazdowym meczu z Bolton Wanderers[potrzebny przypis]. Liverpool przegrał to spotkanie 0:1, jednak Alonso zebrał pochlebne opinie od prasy, która chwaliła go za umiejętność celnych i precyzyjnych podań[19]. Pojedynek z Fulham pokazał, jak ważnym zawodnikiem dla klubu jest Alonso. Liverpool przegrywał do przerwy 0:2, po której Benítez zdecydował się wprowadzić zawodnika na zmianę. Jego wejście zupełnie odmieniło grę zespołu, zaś mecz skończył się ostatecznie zwycięstwem Liverpoolu 4:2[20]. Co więcej, Hiszpan zdobył gola bezpośrednio z rzutu wolnego, co było zarazem jego pierwszą bramką dla klubu[21].

Dirk Kuijt i Xabi Alonso w meczu Liverpoolu

Piłkarz w kolejnych meczach kontynuował strzelanie ważnych bramek, zdobywając swojego pierwszego gola na Anfield w wygranym 2:1 spotkaniu przeciwko Arsenalowi Londyn[22]. Hiszpan był zadowolony ze swoich dokonań i czuł, że w pełni się już zaaklimatyzował w Anglii[23]. W meczu z Arsenalem, po kontuzji powrócił do zespołu Steven Gerrard, lecz obaj pomocnicy nie zdążyli ze sobą zagrać, gdyż tym razem to Alonso doznał urazu. 1 stycznia 2005 w przegranym spotkaniu z Chelsea, Alonso po interwencji Franka Lamparda złamał nogę w kolanie, co spowodowało trzymiesięczną przerwę w grze[24][25].

Na boisko powrócił w rozegranym w ramach ćwierćfinału Ligi Mistrzów rewanżowym meczu z Juventusem. Nie był jeszcze w optymalnej dyspozycji, jednak ze względu na kontuzję Stevena Gerrarda, rozegrał pełne 90 minut, a Liverpool remisując 0:0 zapewnił sobie awans do kolejnej fazy rozgrywek[26]. Dziennikarz „The Guardian”, Kevin McCarra z podziwem wypowiedział się o umiejętnościach Hiszpana i poświęceniu w grze, mówiąc: „Ten wielce utalentowany piłkarz udowodnił na Stadio delle Alpi, że technika może zwyciężyć z bólem spowodowanym nie w pełni wyleczonym urazem”[27]. W półfinałowym meczu z Chelsea F.C., zakończonym bezbramkowym remisem, otrzymał żółtą kartkę, przez co nie mógł wystąpić w kolejnym spotkaniu[28]. Alonso był zrozpaczony niemożnością występu w meczu i miał wątpliwości co do słuszności decyzji sędziego[29][30]. Gerrard powrócił do gry na rewanżowe spotkanie, które po golu Luisa García Liverpool zwyciężył 1:0, awansując do finału[31].

Piąte miejsce Liverpoolu w lidze na mecie sezonu było zasłużone, jednak klub zdołał osiągnąć sukces w Lidze Mistrzów. Angielski zespół przegrywał do przerwy z Milanem 0:3, jednak w drugiej połowie zdołał odrobić straty[32]. Przy wyniku 3:2 został podyktowany dla Liverpoolu rzut karny, który zdecydował się wykonywać Alonso. Dida, bramkarz włoskiego zespołu, obronił strzał, jednak do odbitej piłki najszybciej dobiegł Alonso i mocnym strzałem doprowadził do wyrównania[33]. Po dogrywce, w której nie doszło do rozstrzygnięcia, miały miejsce rzuty karne, w których Liverpool zwyciężył 3:2[34]. Hiszpan był chwalony za swój wkład w sukces klubu, a menedżer Benítez podkreślił, jak ważną postacią Alonso jest w drużynie[35][36][37]. Pomocnik był podekscytowany zwycięstwem, mówiąc: „Jest to najpiękniejsza chwila w mojej dotychczasowej karierze”[38]. Dla Alonso było to zwieńczenie udanego pierwszego sezonu w Anglii, a triumf w najważniejszych klubowych rozgrywkach piłkarskich w Europie rysował przed 23-letnim Hiszpanem świetlaną przyszłość.

2005/06: Triumf w Pucharze Anglii

Alonso przez cały sezon 2005/06 występował w pierwszym składzie, unikając poważniejszych kontuzji, które zdarzały mu się w poprzednich rozgrywkach. W lecie z klubem kontrakt podpisał napastnik Peter Crouch, i zaczęto podejrzewać, że wpłynie to na zmianę stylu podań Liverpoolu, ze względu na wysoki wzrost Croucha. Anglik zaprzeczył temu, wyróżniając umiejętności Alonso oraz Gerrarda, które nadawały styl gry Liverpoolowi[39]. Ze względu na przybycie do klubu Mohameda Sissoko, występującego na tej samej pozycji co Alonso, Hiszpan coraz częściej zasiadał na ławce rezerwowych. Jednak kontuzje Stevena Gerrarda oraz przywiązanie Rafael Beníteza do taktyki 4-5-1 spowodowały powrót piłkarza do pierwszego składu. Wystąpił we wszystkich spotkaniach Ligi Mistrzów, w której to nie udało się klubowi obronić tytułu sprzed roku, odpadając w fazie pucharowej z Benfiką Lizbona.

7 stycznia 2006, w meczu trzeciej rundy Pucharu Anglii z Luton Town, Alonso w dużym stopniu przyczynił się do odrobienia dwubramkowej straty i ostatecznego zwycięstwa 5:3[40]. Hiszpan zdobył dwie niesamowite bramki z dystansu: pierwszą z odległości 35, a drugą 65 jardów[41]. W wyniku tego ostatniego trafienia, pewien kibic, który założył się o 200 funtów, że Alonso zdobędzie bramkę z własnej połowy boiska, wygrał 25 000 funtów[42]. W wygranym 3:1 pojedynku z Portsmouth piłkarz doznał kontuzji kolana, przez którą jego występ w finale Pucharu Anglii był bardzo wątpliwy[43]. Zdążył jednak wyleczyć uraz i wystąpił od początku w decydującym meczu z West Ham United. Steven Gerrard trzecią bramkę dla Liverpoolu zdobył po dograniu Alonso z rzutu wolnego, czym wyprowadził zespół na prowadzenie. Hiszpan z powodu dokuczającego bólu został zmieniony w drugiej połowie spotkania. Liverpool zwyciężył w rzutach karnych, zaś Alonso otrzymał swój pierwszy medal za zwycięstwo w rozgrywkach o Puchar Anglii[44].

Piłkarz został powołany do kadry na Mistrzostwa Świata 2006, i zdobył pierwszego gola dla Hiszpanii na turnieju, a miało to miejsce w spotkaniu z Ukrainą, 14 czerwca 2006[45]. Pomimo dobrej gry w fazie grupowej, gdzie Hiszpania wygrała we wszystkich trzech meczach, Alonso nie zdołał osiągnąć sukcesu z reprezentacją, odpadając w ćwierćfinale z późniejszym finalistą Francją[46].

Alonso wykonujący rzut rożny

Sezony 2006/07 i 2007/08

20 września 2006 w wygranym 2:0 spotkaniu z Newcastle United ponownie zdobył bramkę z własnej połowy, którą stacja BBC nazwała „niezwykłym trafieniem”[47]. Dziennikarz Andy Hunter piszący dla „The Independent” określił tego gola „jednym z najbardziej śmiałych w bogatej, 115-letniej historii Anfield”[48]. Alonso stwierdził, że bramka z odległości 70 jardów nie była dziełem przypadku, przyznał, że na każdym treningu dużo czasu poświęca na doskonalenie strzałów z dystansu[49]. Pomimo podobieństwa zdobytych w ten sposób goli, Alonso nie miał wątpliwości, który z nich był najładniejszy, mówiąc: „Myślę, że właśnie ten był najlepszy. W meczu z Luton piłka kilka razy skozłowała, a z Newcastle leciała dosyć prosto. Bramkę z Luton zdobyłem wyjątkowo z lewej nogi, jestem szczęśliwy z jej zdobycia, jednak utrzymuję, że najpiękniejsze trafienie miało miejsce w meczu z Newcastle”[50].

8 czerwca 2007 podpisał nowy pięcioletni kontrakt z klubem, zaprzeczając tym samym plotkom o ewentualnym transferze. Dobrze czuł się w Liverpoolu i po złożeniu podpisu powiedział: „Wiedziałem o zainteresowaniu kilku klubów moją osobą, jednak bardzo chciałem tu zostać. Jestem już tutaj trzy sezony i czuję niezwykłą więź z klubem i kibicami. Rozumiem, co Liverpool znaczy dla ogromnej liczby ludzi. Jest to wyjątkowy klub i nie chciałem go opuszczać”[51]. Sezon 2007/08 rozpoczął się dla Hiszpana udanie: absencja Gerrarda spowodowała, że coraz częściej występował na bardziej ofensywnych pozycjach, a w wygranym 6:0 spotkaniu z Derby County dwukrotnie wpisał się a listę strzelców[52][53]. Jednak w meczu z Portsmouth sam doznał niewielkiego urazu, który pogłębił się na treningu[54]. Kontuzja kości śródstopia na sześć tygodni wyeliminowała go z treningów, zdecydował się jednak wcześniej powrócić do gry, lecz uraz odnowił się w pierwszym meczu po powrocie. Alonso był z tego powodu przygnębiony, zaś później w wywiadzie powiedział: „Czułem się przybity tą całą sytuacją, ponieważ to było moje pierwsze spotkanie po kontuzji i trwało dla mnie tak krótko. Jednak jako piłkarz nie możesz od tego uciec, szczególnie kiedy drużyna zwycięża, więc się nie poddałem”[55].

Do gry powrócił pod koniec roku, jednak coraz częściej tracił miejsce w składzie na rzecz Javiera Mascherano i Lucasa Leivy[56][57]. Mimo to, Rafael Benítez określił Hiszpana „kluczowym piłkarzem zespołu”, utrzymując, że Alonso ma umiejętności, dzięki którym może zmienić obraz gry drużyny i przełamać obronę przeciwnika[58][59]. 12 stycznia 2008 w spotkaniu z Middlesbrough wystąpił po raz setny w barwach klubu[60].

Mistrzostwo Europy 2008 i sezon 2008/09

Alonso w barwach reprezentacji Hiszpanii w spotkaniu z Francją

W następnym sezonie Liverpool nie zwyciężył w żadnych rozgrywkach, jednak Alonso miał jeszcze szansę osiągnąć sukces: wziął udział z kadrą na Mistrzostwach Europy 2008. Hiszpan zazwyczaj wchodził na boisko z ławki rezerwowych, jednak w ostatnim spotkaniu grupowym z Grecją, w którym to selekcjoner Luis Aragonés dał odpocząć kluczowym zawodnikom, Alonso otrzymał opaskę kapitańską i został uznany piłkarzem meczu[61]. Pomimo dobrego występu, nie zdołał wywalczyć miejsca w pierwszym składzie, co pokazało, jak silna była reprezentacja[62]. Hiszpanie ostatecznie zwyciężyli w turnieju, a Alonso wystąpił w czterech z sześciu spotkań rozegranych przez Hiszpanię[63]. W rozmowie z dziennikarzem Guillemem Balague powiedział, że triumf reprezentacji był zasłużony oraz że największe znaczenie w podtrzymywaniu passy meczów bez porażki miało zgranie zespołu. Bask był podekscytowany tym osiągnięciem, mówiąc: „Teraz wszyscy żyjemy chwilą. To niesamowite, czujemy się jak we śnie. Fantastyczne uczucie”[64]. Zawodnik kontynuował międzynarodowe sukcesy, zdobywając dwie bramki w rozegranym w sierpniu spotkaniu z Danią, zakończonym zwycięstwem 3:0[65].

W lecie pojawiły się spekulacje, jakoby Alonso miał odejść z klubu, zaś w jego miejsce Liverpool miałby sprowadzić reprezentanta Anglii, Garetha Barry’ego[66]. Transfer ostatecznie nie doszedł do skutku, zaś Alonso poważnie zaczął zastanawiać się nad swoją pozycją w zespole[67][68]. Jednak kibice przywrócili mu pogodę ducha, wspierając go na boisku, jak i poza nim, zaś Alonso stwierdził:

„[Fani] nie mogli mnie bardziej pocieszyć, jak tylko pokazując mi, że są ze mną... Kiedy wychodziłem na lunch czy kawę, zawsze był ktoś, kto podchodził i mówił 'Z całego serca chcemy, żebyś został’. Jestem zadowolony, że ostatecznie nic z tego [transferu] nie wyszło, szczerze mówiąc nie bardzo podobał mi się ten pomysł”[69].

Pomimo wydarzeń z lata, Alonso pewnie zaczął sezon i zarówno jego koledzy z drużyny, jak i dziennikarze chwalili siłę jego charakteru, uznając jego wpływ na grę Liverpoolu jako ważny czynnik wpływający na dobre wejście zespołu w rozgrywki[69][70]. Szczególne znaczenie miała jedyna bramka strzelona w wygranym 1:0 meczu z Chelsea F.C., w którym „The Reds” zostali pierwszą drużyną, która wygrała na Stamford Bridge od ponad czterech lat[71]. Także badania statystyczne potwierdziły formę Alonso: 11 grudnia został pierwszym graczem z tysiącem celnych podań w obecnym sezonie Premier League[72]. 3 stycznia 2009 w wygranym 2:0 spotkaniu Pucharu Anglii z Preston North End doznał kontuzji stopy, na którą konieczne było założenie siedmiu szwów[73]. Do gry powrócił 20 stycznia w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Evertonem, którego to barwy reprezentował przyjaciel Alonso, Mikel Arteta[74][75]. Liverpool zakończył sezon na drugim miejscu w ligowej tabeli, ustępując Manchesterowi United[76].

W czerwcu zawodnik otrzymał powołanie na Puchar Konfederacji rozgrywany w Południowej Afryce. W pierwszym spotkaniu Hiszpania pokonała Nową Zelandię 5:0, a Alonso rozegrał pełne 90 minut[77]. Hiszpanie byli faworytami do sięgnięcia po zwycięstwo w turnieju[77][78], lecz w półfinale przegrali 0:2 ze Stanami Zjednoczonymi[79]. W meczu o trzecie miejsce La Selección wygrała po dogrywce z gospodarzami, Republiką Południowej Afryki, a Alonso w 107. minucie strzałem z rzutu wolnego zapewnił reprezentacji wygraną oraz został uznany graczem meczu[80][81].

Real Madryt

Clarence Seedorf i Xabi Alonso (2010)

Sezon 2009/2010

W lecie 2009 roku zainteresowanie piłkarzem wykazał Real Madryt, zaś sam Alonso złożył pisemną prośbę o zgodę na transfer[82]. 5 sierpnia pozytywnie przeszedł testy medyczne i za sumę 30 milionów funtów podpisał kontrakt z Realem[83][84]. Dwa dni później zadebiutował w nowym klubie, wchodząc na boisko w 61. minucie wygranego 5:1 meczu towarzyskiego z Toronto FC[85]. 29 sierpnia w wygranym 3:2 spotkaniu z Deportivo La Coruña po raz pierwszy wystąpił w lidze w barwach Realu[86].

Bayern Monachium

29 sierpnia 2014 roku, Alonso podpisał 2 letni kontrakt z Bayernem Monachium[87]. W nowym klubie otrzymał numer 14. Po 2 sezonach przedłużył swój kontrakt o kolejny rok. Po zakończeniu sezonu 2016/2017 zdecydował się zakończyć swoją karierę[88]. Z Bayernem wywalczył 3 mistrzostwa kraju oraz 1 puchar Niemiec.

Kariera szkoleniowa

W 2018 roku powrócił do Realu Madryt, aby trenować młodzież.

Rok później wrócił do swojej innej byłej drużyny, Realu Sociedad, gdzie został trenerem rezerw.

6 października 2022 został trenerem Bayeru Leverkusen, z którym w sezonie 2023/2024 wywalczył pierwsze w historii klubu mistrzostwo Niemiec[89][90].

Życie prywatne

Xabi Alonso (2018)

Alonso uważany jest przez kolegów z drużyny za osobę niezwykle spokojną i przyjazną[91]. 11 marca 2008 urodził się Jontxu Alonso Aranburu[92], pierwsze dziecko Alonso i jego długoletniej narzeczonej, Nagore Aranburu, z którą 11 lipca 2009 wziął ślub[93]. Podczas porodu syna, piłkarz pozostał w Liverpoolu, by towarzyszyć partnerce, mówiąc później: „Było mi trochę szkoda rezygnować z gry w meczu z Interem, jednak musiałem być w tym momencie z rodziną”[94]. Decyzja ta wywołała wściekłość Rafy Beníteza, który nie powołał zawodnika do składu na rewanżowe spotkanie z Interem na wyjeździe, z czego bardzo niezadowolony był Alonso[95][96][97]. 30 marca 2010 roku na świat przyszło drugie dziecko Alonso i jego żony, córka Ane Alonso Aranburu. 2 grudnia 2013 roku urodziło się jego trzecie dziecko Emma Alonso Aranburu.

Alonso i zawodnik Arsenalu Mikel Arteta w dzieciństwie mieszkali na tej samej ulicy w San Sebastián, i dopóki Alonso występował w Anglii, żyli również blisko siebie w Liverpoolu[98]. Przekonał Artetę do podpisania kontraktu z Evertonem mówiąc, jak dobrze jest mu w Liverpoolu[99]. Hiszpan nakłonił także byłego kolegę z Realu Sociedad, Juana Ugarte do przejścia do walijskiego Wrexham w 2004[100].

Brat piłkarza, Mikel Alonso, sezon 2007/08 spędził na wypożyczeniu w Bolton Wanderers z opcją transferu definitywnego[101][102]. Ostatecznie do transferu nie doszło i zawodnik powrócił do Hiszpanii trenować z Realem Sociedad, w którym niegdyś występował jego młodszy brat[103]. Alonso zdołał jednak nakłonić brata na powrót do Wielkiej Brytanii, i Mikel dołączył do Swansea City[104]. Alonso ma także brata Jona, który jest sędzią piłkarskim[105].

Statystyki kariery

Zawodnik

Występy klubowe
Klub Sezon Liga Puchar Puchar Ligi Europa Inne Razem
Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole
Real Sociedad 1999/00 5 0 1 0 0 0 0 0 0 0 6 0
SD Eibar (wyp.) 2000/01 14 0 14 0
Real Sociedad 2000/01 17 17 0
2001/02 30 3 30 3
2002/03 32 3 1 33 3
2003/04 35 3 0 8 1 43 4
Razem 114 9 1 0 0 0 8 1 0 0 123 10
Liverpool 2004/05 24 2 0 0 0 0 8 1 0 0 32 3
2005/06 35 3 5 2 10 0 2 53 5
2006/07 32 4 1 0 2 15 1 51 4
2007/08 19 2 3 1 4 0 27 2
2008/09 33 4 3 1 10 1 47 5
Razem 143 15 12 2 4 0 47 2 3 0 210 19
Real Madryt 2009/10 34 3 0 0 0 0 7 0 0 0 41 3
2010/11 34 0 7 1 11 52 1
2011/12 36 1 4 0 10 2 1 52 2
2012/13 28 0 7 10 2 0 47 0
2013/14 26 7 9 0 42 0
2014/15 0 7 0 2 2 0
Razem 158 4 25 1 0 0 47 0 6 1 236 6
Bayern Monachium 2014/15 26 2 4 0 0 0 10 1 0 0 40 3
2015/16 26 0 4 1 8 1 1 0 39 2
2016/17 27 3 3 0 7 0 1 0 38 3
Razem 79 5 11 1 0 0 25 2 2 0 117 8
Łącznie w karierze[a] 508 33 50 4 4 0 127 5 12 1 701 43
Występy międzynarodowe
Zespół narodowy Rok Występy Gole
Hiszpania 2003 5 0
2004 11
2005 6
2006 11 1
2007 6 0
2008 14 2
2009 12 4
2010 16 2
2011 11 3
2012 14 3
2013 6 1
Ogólnie 113 16

Ostatnia aktualizacja: 23 czerwca 2014[106]

Gole w reprezentacji
# Data Miejsce Przeciwnik Gol Wynik Zawody
1. 14 czerwca 2006 Zentralstadion, Lipsk, Niemcy  Ukraina 1-0 4-0 Mistrzostwa Świata 2006
2. 20 sierpnia 2008 Parken, Kopenhaga, Dania  Dania 0-1 0-3 Mecz towarzyski
3. 0-3
4. 1 kwietnia 2009 Ali Sami Yen, Stambuł, Turcja  Turcja 1-1 1-2 Eliminacje do Mistrzostw Świata 2010
5. 28 czerwca 2009 Royal Bafokeng Stadium, Rustenburg, RPA  Południowa Afryka 2-3 2-3 Puchar Konfederacji 2009
6. 14 listopada 2009 Estadio Vicente Calderón, Madryt, Hiszpania  Argentyna 1-0 2-1 Mecz towarzyski
7. 2-1
8. 29 maja 2010 Tivoli Neu, Innsbruck, Austria  Arabia Saudyjska 1-2 2-3
9. 8 czerwca 2010 Estadio Nueva Condomina, Murcia, Hiszpania  Polska 3-0 6-0
10. 8 czerwca 2011 Estadio José Antonio Anzoategui, Puerto la Cruz, Wenezuela  Wenezuela 0-3 0-3
11. 10 sierpnia 2011 Stadio San Nicola, Bari, Włochy  Włochy 1-1 2-1
12. 7 października 2011 Generali Arena, Praga, Czechy  Czechy 0-2 0-2 Eliminacje do Mistrzostw Europy 2012
13. 30 maja 2012 Stade de Suisse Wankdorf, Berno, Szwajcaria  Korea Południowa 2-1 4-1 Mecz towarzyski
14. 23 czerwca 2012 Donbas Arena, Donieck, Ukraina  Francja 1-0 2-0 Mistrzostwa Europy 2012
15. 2-0
16. 13 czerwca 2014 Itaipava Arena Fonte Nova, Salvador, Brazylia  Holandia 1-0 1-5 Mistrzostwa Świata 2014

Ostatnia aktualizacja: 23 czerwca 2014

Trener

Aktualne na 18 maja 2024.

Zespół Od Do Statystyka
M W R P % W
Real Sociedad B 1 czerwca 2019 28 maja 2022 98 40 23 35 40,82
Bayer Leverkusen 5 października 2022 Obecnie 88 59 19 10 67,05
Łącznie 186 99 42 45 53,23

Sukcesy

Zawodnik

Klubowe

Liverpool
Real Madryt
Bayern Monachium

Reprezentacyjne

Indywidualne

Trener

Bayer Leverkusen

Uwagi

  1. ↑ Uwzględniono także występy w SD Eibar.

Przypisy

  1. ↑ Xabier Alonso Olano. rfef.es. [dostęp 2009-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 lutego 2013)]. (hiszp.).
  2. ↑ Kolejny piłkarz kończy reprezentacyjną karierę. Xabi Alonso mówi „dość” (polskieradio.pl). [dostęp 2014-08-27].
  3. ↑ a b c d e f g h i j Guillem Ballague: Clever Xabi sets the pass mark. The Observer, 22 maja 2005. [dostęp 2008-08-11]. (ang.).
  4. ↑ a b Dominic Fifield: Arteta seeks revenge in battle of Basques. The Guardian, 25 marca 2006. [dostęp 2008-08-11]. (ang.).
  5. ↑ a b c Guillem Balague: Dads and Lads: Periko and Xabi Alonso. Liverpool FC, 19 maja 2008. [dostęp 2008-08-15]. (ang.).
  6. ↑ Andy Hunter: Mikel Arteta: ‘It’s a long way from San Sebastian...’. The Independent, 19 listopada 2005. [dostęp 2008-08-11]. (ang.).
  7. ↑ Xabi Alonso Profile. Liverpool FC. [dostęp 2008-08-11]. (ang.).
  8. ↑ Juan Pedro Andrados: Primera División 2000/01. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation, 10 listopada 2001. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  9. ↑ Paul Abbandonato: It’s the Real deal for Toshack. Wales Online, 3 lipca 2008. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  10. ↑ Sid Lowe: Sociedad enjoy ride of their lives. The Guardian, 4 listopada 2002. [dostęp 2008-08-11]. (ang.).
  11. ↑ Emilio Pla Diaz: Spain – Footballer of the Year. RSSSF, 28 stycznia 2004. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  12. ↑ a b c John Sinnott: Alonso the pass master. BBC Sport, 21 sierpnia 2004. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  13. ↑ a b Xabi Alonso Profile. Football Database. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  14. ↑ a b Real Sociedad drop Alonso. BBC Sport, 11 sierpnia 2008. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  15. ↑ Alonso makes Anfield move. BBC Sport, 20 sierpnia 2004. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  16. ↑ Xabi Alonso Profile. Liverpool F.C. [dostęp 2008-08-11]. (ang.).
  17. ↑ Enrique Ortego: La ‘Rafalution’ entra en la historia del Liverpool (The ‘Rafalution’ becomes part of Liverpool history). Diario AS, 3 listopada 2008. [dostęp 2008-11-18]. (hiszp.).
  18. ↑ Liverpool grab Garcia. BBC Sport, 20 sierpnia 2004. [dostęp 2008-08-14]. (ang.).
  19. ↑ Bolton 1-0 Liverpool. BBC Sport, 29 sierpnia 2004. [dostęp 2008-08-14]. (ang.).
  20. ↑ Gerry Cox: Alonso inspires a change of fortune. The Observer, 17 października 2004. [dostęp 2008-08-14]. (ang.).
  21. ↑ Fulham 2-4 Liverpool. BBC Sport, 16 października 2004. [dostęp 2008-08-14]. (ang.).
  22. ↑ Liverpool 2-1 Arsenal. BBC Sport, 28 listopada 2004. [dostęp 2008-08-15]. (ang.).
  23. ↑ Xabi Alonso Alonso happy to be at Anfield (Windows Media Player/Real Video) [Video]. BBC Sport. Data dostępu: 15 sierpnia 2008. Czas trwania:0,05mins/2,00mins. „Myślę, że szybko się zaaklimatyzowałem. Wiesz, kiedy przyjeżdżasz do kraju o zupełnie innej kulturze, musisz się jak najszybciej przyzwyczaić i po prostu to zaakceptować”/„To było wspaniałe uczucie, gdy zdobyłem na Anfield bramkę. Szukałem okazji, by móc wpisać się na listę strzelców i czułem się świetnie, kiedy mi się to w końcu udało, w dodatku w tak ważnym meczu”.
  24. ↑ Liverpool 0-1 Chelsea. BBC Sport, 1 stycznia 2005. [dostęp 2008-08-15]. (ang.).
  25. ↑ Alonso sidelined for three months. BBC Sport, 5 stycznia 2004. [dostęp 2008-08-15]. (ang.).
  26. ↑ Juventus 0-0 Liverpool. BBC Sport, 13 kwietnia 2005. [dostęp 2008-08-15]. (ang.).
  27. ↑ Kevin McCarra: Liverpool set up Chelsea clash. The Guardian, 14 kwietnia 2005. [dostęp 2008-08-15]. (ang.).
  28. ↑ Kevin McCarra: Red resistance tips the balance. The Guardian, 28 kwietnia 2005. [dostęp 2008-08-15]. (ang.).
  29. ↑ Phil Shaw: Alonso adds touch of the sublime to Anfield armada. The Independent, 25 maja 2005. [dostęp 2012-06-22]. (ang.).
  30. ↑ Alonso tells of Reds heartbreak. BBC Sport, 28 kwietnia 2005. [dostęp 2008-08-16]. (ang.).
  31. ↑ Henry Winter: Glorious Liverpool a big noise again. The Daily Telegraph, 4 maja 2005. [dostęp 2008-08-15]. (ang.).
  32. ↑ Frank Keogh: Why it was the greatest cup final. BBC Sport, 25 maja 2005. [dostęp 2008-08-16]. (ang.).
  33. ↑ Kevin McCarra: Grit, spirit and the ultimate glory. The Guardian, 26 maja 2005. [dostęp 2008-08-16]. (ang.).
  34. ↑ AC Milan 3:3 Liverpool (aet). BBC Sport, 25 maja 2005. [dostęp 2008-08-16]. (ang.).
  35. ↑ Dominic Fifield: Gerrard inspires Liverpool by sheer willpower. The Guardian, 26 maja 2005. [dostęp 2008-08-16]. (ang.).
  36. ↑ Benítez’s brave change of tack leaves Milan in reverse gear. The Guardian, 26 maja 2005. [dostęp 2008-08-16]. (ang.).
  37. ↑ Benítez demands trophy defence for Reds. The Guardian, 26 maja 2005. [dostęp 2008-08-16]. (ang.).
  38. ↑ Benítez stunned by epic comeback. BBC Sport, 26 maja 2005. [dostęp 2008-08-22]. (ang.).
  39. ↑ Crouch defends Liverpool tactics. BBC Sport, 19 września 2008. [dostęp 2009-08-22]. (ang.).
  40. ↑ Luton 3-5 Liverpool. 7 stycznia 2006. [dostęp 2012-06-22]. (ang.).
  41. ↑ Kevin McCarra: Echoes of another epic as Liverpool forced to treat Luton like Milan. The Guardian, 9 stycznia 2006. [dostęp 2008-11-12]. (ang.).
  42. ↑ Fan makes £25,000 on dream goal. BBC Sport, 10 stycznia 2006. [dostęp 2008-08-14]. (ang.).
  43. ↑ Portsmouth 1-3 Liverpool. BBC Sport, 2006-05-08. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  44. ↑ Liverpool 3-3 West Ham (aet). BBC Sport, 13 maja 2006. [dostęp 2008-08-22]. (ang.).
  45. ↑ Erica Bulman: David Villa scores twice as Spain reigns over Ukraine 4-0. USA Today, 14 czerwca 2006. [dostęp 2008-08-22]. (ang.).
  46. ↑ Spain 1-3 France. BBC Sport, 27 czerwca 2006. [dostęp 2008-08-22]. (ang.).
  47. ↑ Ian Hughes: Liverpool 2-0 Newcastle. BBC Sport, 20 września 2006. [dostęp 2008-08-14]. (ang.).
  48. ↑ Andy Hunter: Liverpool 2 Newcastle United 0: Alonso hits 70-yard wonder goal to thrill Reds. The Independent, 21 września 2006. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  49. ↑ Ian Winrow: Alonso denies his long shots are a gamble. The Daily Telegraph, 22 września 2006. [dostęp 2008-08-16]. (ang.).
  50. ↑ Newcastle goal my best. The Daily Star, 22 września 2006. [dostęp 2008-08-16]. (ang.).
  51. ↑ Alonso commits to five more years at Liverpool. The Guardian, 2007-06-08. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  52. ↑ Jamie Jackson: Benítez has Liverpool dreaming of a new tilt at the title. The Guardian, 2 września 2007. [dostęp 2008-10-15]. (ang.).
  53. ↑ Ronald Atkin: Liverpool 6 Derby County 0: Torres and Alonso lead Rams to the slaughter. The Independent, 2007-09-02. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  54. ↑ Bad breaks put Xabi Alonso and Daniel Agger out for six weeks. Liverpool Daily Post, 20 września 2007. [dostęp 2008-10-15]. (ang.).
  55. ↑ Xabi Alonso speaks of his Liverpool injury hell. Liverpool Daily Post, 19 grudnia 2007. [dostęp 2008-10-15]. (ang.).
  56. ↑ Tony Barrett: Steven Gerrard out of cup clash as Xabi Alonso returns. Liverpool Echo, 18 grudnia 2007. [dostęp 2008-11-13]. (ang.).
  57. ↑ Henry Winter: Torres ensures Liverpool place in Fab Four. The Daily Telegraph, 12 marca 2008. [dostęp 2008-11-13]. (ang.).
  58. ↑ Phil McNulty: Liverpool may fall short in title tilt. BBC Sport, 14 sierpnia 2008. [dostęp 2008-11-13]. (ang.).
  59. ↑ Rafa Benítez: „Xabi Alonso es un jugador de clase superior” (Xabi Alonso is a top class player). Marca, 27 października 2007. [dostęp 2008-11-13]. (hiszp.).
  60. ↑ Paul Hassall: Xabi’s sweeper dream. Liverpool F.C, 2008-01-14. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  61. ↑ Simon Baskett: Second string Spain too good for Greece. Reuters, 18 czerwca 2008. [dostęp 2008-12-15]. (ang.).
  62. ↑ Daniel Taylor: Second-string Alonso displays class of Spanish squad. The Guardian, 19 czerwca 2008. [dostęp 2008-12-15]. (ang.).
  63. ↑ Xabi Alonso Player Profile Euro 2008. Sky Sports. [dostęp 2008-11-13]. (ang.).
  64. ↑ Guillem Balague: Exclusive Interview: Xabi Alonso. Guillem Balague, 30 czerwca 2008. [dostęp 2008-11-04]. (ang.).
  65. ↑ Kim McLaughlin: UPDATE 1-Soccer-Alonso double helps Spain ease past Denmark. Reuters, 20 sierpnia 2008. [dostęp 2008-08-22]. (ang.).
  66. ↑ Liverpool FC still want Gareth Barry. Liverpool Daily Post, 29 lipca 2008. [dostęp 2008-10-06]. (ang.).
  67. ↑ Chris Barrett: Juventus end pursuit of Alonso. The Guardian, 16 lipca 2008. [dostęp 2008-10-06]. (ang.).
  68. ↑ Alonso admits summer sorrow. Sky Sports, 4 października 2008. [dostęp 2008-10-06]. (ang.).
  69. ↑ a b Daniel Taylor: The adopted son they couldn’t drive away. The Guardian, 4 października 2008. [dostęp 2008-10-06]. (ang.).
  70. ↑ Gerrard Tribute to Xabi Alonso. Liverpool FC, 2008-09-15. [dostęp 2008-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-03)]. (ang.).
  71. ↑ Alonso Fires Reds Clear at the Top. Liverpool FC, 2008-10-26. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  72. ↑ Jimmy Rice: Xabi’s 1,000 passes. Liverpool FC, 2008-12-11. [dostęp 2008-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-03)]. (ang.).
  73. ↑ Ian Doyle: Xabi Alonso fit for derby double. Liverpool Daily Post, 2009-01-07. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  74. ↑ Alonso o derbach i Artecie. LFC.pl, 19 stycznia 2009. [dostęp 2009-01-19].
  75. ↑ Remis w derbach Liverpoolu. anglia.goal.pl, 19 stycznia 2009. [dostęp 2009-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 stycznia 2009)].
  76. ↑ England 2008/09. RSSSF. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  77. ↑ a b Hiszpania gromi Nową Zelandię. pilka.sport24.pl. [dostęp 2009-06-14].
  78. ↑ Dla kogo Puchar Konfederacji?. igol.pl. [dostęp 2009-05-21].
  79. ↑ Match Reports: Semi-finals USA-Spain. FIFA.com. [dostęp 2012-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-13)]. (ang.).
  80. ↑ Match Report: Match for third place Spain – South Africa. FIFA.com. [dostęp 2012-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-13)]. (ang.).
  81. ↑ Hiszpania wygrała z RPA. Interia, 2009-06-28. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  82. ↑ Alonso poprosi Beníteza o zgodę na transfer. RealMadrid.pl, 2009-06-21. [dostęp 2012-07-25].
  83. ↑ Xabi Alonso passes medical. Real Madrid C.F, 2009-08-05. [dostęp 2009-08-05]. (ang.).
  84. ↑ Alonso completes £30m Real move. BBC Sport. [dostęp 2009-08-05]. (ang.).
  85. ↑ Debiut Alonso. lfc.pl. [dostęp 2009-08-08].
  86. ↑ Xabi Alonso 2009/10 Game Log. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-30]. (ang.).
  87. ↑ Xabi Alonso podpisał kontrakt z Bayernem. 29 sierpnia 2014. [dostęp 2017-06-28].
  88. ↑ Xabi Alonso zakończył karierę. 21 maja 2017. [dostęp 2017-06-28].
  89. ↑ Alonso: „Brauchen grosse Siegermentalität”. bayer04.de. [dostęp 2022-10-06]. (niem.).
  90. ↑ „Bayer Leverkusen mistrzem Niemiec. Pierwszy raz w historii". [dostęp 2024-04-15].
  91. ↑ Jimmy Rice: Reina hails ‘One of world’s best’. Liverpool FC, 3 grudnia 2008. [dostęp 2008-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 listopada 2013)]. (ang.).
  92. ↑ Chris Beesley: Chance of Real Madrid move for Xabi Alonso. Liverpool Daily Post, 31 marca 2008. [dostęp 2008-11-04]. (ang.).
  93. ↑ Xabi również zaobrączkowany. lfc.pl, 12 lipca 2009. [dostęp 2009-07-12].
  94. ↑ Xabi Alonso: „Fue un poco frustrante no jugar, pero tenía que estar con mi familia” (It was a little frustrating to miss the match, but i had to be with my family). El Mundo, 13 marca 2008. [dostęp 2008-11-04]. (hiszp.).
  95. ↑ Sam Wallace: Alonso left at home after Benítez tires of baby talk. The Independent, 11 marca 2008. [dostęp 2008-11-04]. (ang.).
  96. ↑ Phil Thomas: That’s yer tot, Alonso. The Sun, 11 marca 2008. [dostęp 2008-11-04]. (ang.).
  97. ↑ Luis Martín: La paternidad de Xabi Alonso provoca un lío en Anfield (Xabi Alonso’s fatherhood whips up a storm at Anfield). El Pais, 12 marca 2008. [dostęp 2008-11-04]. (hiszp.).
  98. ↑ James Ducker: Arteta puts friendship on hold as Everton eye Europe. The Times, 25 marca 2006. [dostęp 2008-08-14]. (ang.).
  99. ↑ David Prentice: Mikel Arteta and Xabi Alonso’s special bond put on hold in Everton-Liverpool derby. Liverpool Echo, 26 września 2008. [dostęp 2008-08-14]. (ang.).
  100. ↑ Jimmy Rice: Xabi Alonso: The Big Interview. Liverpool FC, 2007-01-18. [dostęp 2008-08-15]. (ang.).
  101. ↑ Bolton clinch Alonso. Manchester Evening News, 16 lipca 2007. [dostęp 2008-11-04]. (ang.).
  102. ↑ Alonso joins Bolton from Sociedad. BBC Sport, 10 lipca 2007. [dostęp 2008-11-04]. (ang.).
  103. ↑ J.L. Lorenzo: El club presentará mañana el ERE con Alonso y Stevanovic (The club will release Alonso and Stefanovic tomorrow under ERE legislation). Mundo Deportivo, 3 września 2008. [dostęp 2008-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 lutego 2009)]. (hiszp.).
  104. ↑ Chris Wathan: Alonso: My brother Xabi told me to link up with Swans. Mundo Deportivo, 14 grudnia 2008. [dostęp 2008-12-15]. (ang.).
  105. ↑ Manoj Daswani: El Tenerife elige a Mikel Alonso („Tenerife sign Mikel Alonso”). La Opinion de Tenerife, 28 stycznia 2009. [dostęp 2009-01-29]. (hiszp.).
  106. ↑ Alonso, Xabi. National Football Teams. [dostęp 2009-04-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

skład Bayer 04 Leverkusen
  • Aktualny na dzień 1 lutego 2024
Trenerzy klubów Bundesligi (2024/2025)
  • Stan na 15 listopada 2024
Składy reprezentacji Hiszpanii
Skład reprezentacji Hiszpanii na Euro 2004

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Mundialu 2006

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Euro 2008

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Mundialu 2010

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Euro 2012

Skład reprezentacji Hiszpanii na Mundialu 2014

Hiszpania

Jedenastka gwiazd Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012
Bramkarze
Obrońcy
Pomocnicy
Napastnicy
Trenerzy Bayeru 04 Leverkusen
  1. ↑ a b tymczasowo
Trenerzy mistrzów Niemiec w piłce nożnej
Mistrzostwa Niemiec
Bundesliga niemiecka
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Xabi_Alonso&oldid=73803047”